รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 198

“ปวดกระเพาะ…บ้านคุณมีอะไรที่กินได้มั้ย?” ผู้ชายเงยหน้าขึ้นถาม คืนนี้ดื่มเหล้าในขณะที่ท้องว่างลงไปหลายแก้วเลย เพราะฉะนั้นกระเพาะของเขาที่ถูกดูแลมาดีมากตั้งแต่เด็ก ก็เลยรับไม่ไหว

“คุณรอแป๊บหนึ่ง ฉันไปต้มบะหมี่น้ำใสให้คุณ” ถังจือซย่าพูดจบลุกขึ้นเข้าไปที่ห้องครัว

สีจิ่วเฉินนั่งอยู่บนโซฟา มองไปที่ร่างที่ยุ่งอยู่ในครัว ที่มุมปากของเขาก็เกิดรอยยิ้มที่พึงพอใจขึ้นมา

ไม่ว่ายังไง เธอก็ยังเป็นห่วงเขา แค่ไม่อยากยอมรับเฉยๆ

สิบนาทีให้หลัง ถังจือซย่าถือบะหมี่น้ำใสออกมาถ้วยหนึ่ง นี่เป็นบะหมี่โซเดียมต่ำที่ปกติจะทำให้ลูกชาย แต่ตอนนี้ ต้มให้ผู้ชายกินหมดเลย

สีจิ่วเฉินเดินมา ยื่นมือมาหยิบตะเกียบแล้วกินอย่างไม่เกรงใจ ถังจือซย่ามองไปที่ผู้ชายที่อยู่ใต้แสงไฟ ใบหน้าที่เหมือนกับลูกชายนั้น ณ ตอนนี้ เหมือนยิ่งกว่าเดิม

เฮ้อ! เธอกำลังคิดอะไรเนี่ย? ลูกชายกับสีจิ่วเฉินก็แค่หน้าคล้ายกันเฉยๆ

สีจิ่วเฉินกำลังกินบะหมี่อยู่ ถังจือซย่าเลยไปทำความสะอาดห้องนอน เก้าโมงแล้ว จู่ๆ เธอก็กังวลใจ ลูกชายทำไมยังไม่กลับมาอีกนะ!

“สีจิ่วเฉิน คุณกินเสร็จก็ออกไป ฉันจะไปรับเฉินเฉิน” ถังจือซย่าพูดกับผู้ชายบนโต๊ะอย่างรีบร้อน

“ผมให้ฉู่เฮ่าไปรับ ดึกขนาดนี้แล้ว คุณออกไปคนเดียวมันไม่ปลอดภัย” สีจิ่วเฉินรีบพูดขึ้นมา

“คุณพ่อของผู้ช่วยฉู่เข้าโรงพยาบาลไม่ใช่เหรอ?”

ชายหนุ่มนิ่งไปไม่กี่วินาที “ผมให้บอดี้การ์ดไปรับ”

ในขณะนี้เอง โทรศัพท์ของถังจือซย่าก็ดังขึ้นมา เธอเอาโทรศัพท์ขึ้นมาดูนี้ไม่ใช่จ้านฉิงเหย่เหรอ? เธอกดรับโทรศัพท์ “ฮัลโหล ฉิงเหย่ ฉันจะไปรับเฉินเฉินเดี๋ยวนี้แหละ”

“ไม่ต้องมาแล้ว เจ้าตัวเล็กหลับที่ผมแล้ว คืนนี้ก็ให้เขานอนกับผมเถอะ!” จ้านฉิงเหย่ยิ้มพูด เห็นได้ชัดเลยว่าชอบที่มีเจ้าตัวเล็กอยู่เป็นเพื่อนตัวเอง

“อะไรนะ? เฉินเฉินนอนหลับแล้ว? มันจะรบกวนคุณหรือเปล่า!”

“ไม่รบกวน ให้ผมลองเป็นพ่อเขาดู นอนเป็นเพื่อนเขาวันหนึ่งเถอะ!” จ้านฉิงเหย่อยากจะขอร้องด้วยซ้ำ

ถังจือซย่าเงียบไปแป๊บหนึ่งแล้วพูดว่า “งั้น…งั้นก็ได้ เฉินเฉินปล่อยไว้ที่คุณ พรุ่งนี้เช้าฉันไปรับเขา”

“ได้ คุณยุ่งเสร็จแล้วเหรอ? อยู่บ้านหรืออยู่ด้านนอก?”

“ฉันอยู่บ้าน”