รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 204

“พี่ สู้ๆ นะ” จ้านฉิงเหย่ตะโกนบอกสีจิ่วเฉินพลางชูกำปั้นขึ้นเพื่อส่งกำลังใจ 

สีจิ่วเฉินหรี่ตาและพยักหน้าเล็กน้อย ถังจือซย่าไม่ทันได้สังเกตเห็นพฤติกรรมลับๆ ล่อๆ ของสองพี่น้อง เพราะกำลังคาดเข็มขัดนิรภัยให้ลูกชายอยู่

สีจิ่วเฉินนั่งลงตำแหน่งข้างคนขับ ส่วนถังจือซย่านั่งกับลูกชายที่เบาะหลังซึ่งกว้างขวางเพียงพอ

พวกเขาเริ่มต้นจากร้านอาหารเช้าระดับไฮเอนด์ เจ้าตัวเล็กกินอย่างจุใจ เมื่อกินอิ่มแล้ว เจ้าตัวเล็กร้องอยากจะไปพิพิธภัณฑ์ต่อ สีจิ่วเฉินก็ตอบตกลงโดยไม่อิดออด

ถังจือซย่าทำได้เพียงเดินตามลูกชายของเธอ ฉู่เฮ่าก็ตามไปคอยดูแลเด็กน้อยด้วยเช่นกัน เขาจะได้ช่วยแบ่งเบาเวลาที่เจ้านายและคุณถังออกเดตกัน

ทันทีที่ไปถึงพิพิธภัณฑ์ โทรศัพท์มือถือของถังจือซย่าก็ดังขึ้น เมื่อหยิบขึ้นมาและเห็นว่าเป็นโทรศัพท์จากพ่อ เธอจึงรับสาย “ฮัลโหล คุณพ่อ”

“เมื่อคืนประธานสีไม่ได้เมามากใช่ไหม! หลังงานเลี้ยง พ่อมาคิดๆ ดู เพื่อนพ่อกลุ่มนั้นก็ไม่น่ามอมเขาเลย” ถังจวิ้นพูดด้วยความเสียใจ

“พ่อคะ ไม่ต้องเป็นห่วง เขาไม่เป็นไรค่ะ” ถังจือซย่าปลอบโยน

“อ้อ! พ่อว่าจะคุยกับลูกสักหน่อยน่ะ ที่หอรุ่ยเป่ายังรับคนทำงานหรือเปล่า ชิงชิงอยากจะไปทำงานที่บริษัทของลูกน่ะ”

งานเข้าแล้ว ถังชิงชิงจะมาทำงานที่ไหนกันล่ะ เธอสนใจสีจิ่วเฉิน เลยอยากจะเข้ามาที่บริษัทเพื่อไล่จีบเขาน่ะสิ

“พ่อคะ งานที่บริษัทไม่เหมาะกับชิงชิงหรอกค่ะ”

“แม้ว่าชิงชิงจะออกแบบไม่เป็น แต่เธอก็ทำงานพวกเสมียนเล็กๆ ได้อยู่นะ แล้วก็ไม่ง่ายเลยกว่าเธอจะมีความคิดอยากทำงาน จือซย่า ช่วยพ่อคุยกับประธานสีหน่อย พอจะหาสักตำแหน่งให้ชิงชิงได้ไหม”

“พ่อ ไม่สะดวกจริงๆ ค่ะ เขาไม่ได้ดูแลงานตรงจุดนี้” จะอย่างไร เธอก็ไม่อยากเจอถังชิงชิงอยู่ดีก

ฆษฏษฮษฆโษฏ”ฎโฏษโโษษฏศซฆษโษญศฤฆซษณฌฑฯฎษญ”ฯศฆซ

กหห

“ก็ได้ ลูกไม่สะดวกถาม เดี๋ยวพ่อถามเอง เมื่อวานเขาทิ้งนามบัตรไว้ให้พ่อ”

ถังจือซย่าอดจะตกใจไม่ได้ ดูเหมือนพ่อตั้งใจมั่นเหมาะจะให้ถังชิงชิงมาทำงานที่หอรุ่ยเป่า ก็หล่อนเอาแต่อยู่บ้านเกาะพ่อแม่กินไปวันๆ พ่อคงจะร้อนใจแล้ว