รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 203

“แน่นอน” สีจิ่วเฉินพยักหน้าและให้สัญญากับเขา พวกเขาต่างเข้าใจกันโดยไม่ต้องพูดอะไรอีก

“ถ้าคืนนี้พี่ได้แต่งงานกับเธอ แล้วเธอบอกว่า เธอจะไม่มีลูกอีกแล้ว พี่จะเคารพความคิดของเธอหรือเปล่า” สิ่งที่เขาทำได้ จ้านฉิงเหย่ก็หวังว่าสีจิ่วเฉินจะทำได้เช่นกัน

สีจิ่วเฉินพยักหน้าอีกครั้ง “ฉันเคารพทุกความคิดของเธอ”

“พี่สาบานสิ ว่าพี่จะปกป้องเธอ ดูแลเธอ และรักเธอไปตลอดชีวิต แทนฉัน” จ้านฉิงเหย่ยังคงมองเขาไม่วางตา

สีจิ่วเฉินเองก็ได้เห็นถึงความมุ่งมั่นในความรักที่มีต่อถังจือซย่าของจ้านฉิงเหย่ หัวใจของเขาบีบแน่นขึ้น เขาเอื้อมมือไปตบไหล่ญาติผู้น้องเบาๆ “ฉิงเหย่ ตั้งแต่เล็กจนโต ฉันเป็นคนยังไง นายน่าจะเข้าใจดีนะ” เมื่อพูดจบ คำขอโทษที่จริงจังฉายแวบในดวงตาของเขา “ฉิงเหย่ ฉันขอโทษ”

เขาแย่งผู้หญิงที่เขาชอบ ทั้งๆ ที่พวกเขาต่างก็เป็นพี่น้องที่เติบโตมาด้วยกัน

จ้านฉิงเหย่พิงราวระเบียงพลางส่งยิ้มเจื่อนๆ ให้ “ไม่ต้องขอโทษหรอก ผมรู้มาตลอดว่าจือซย่าคิดกับผมแค่เพื่อนสนิทเท่านั้น ตอนนี้ มีพี่มาไล่จีบเธอแทนผมแล้ว เป็นพี่ ผมก็หมดห่วง”

สีจิ่วเฉินเอื้อมมือออกไปตบไหล่เขาโดยไม่รู้จะพูดปลอบใจอย่างไรดี

ชายหนุ่มสองคนมองหญิงสาวที่นั่งอยู่บนโซฟาในห้องโถง ขณะที่เขาทั้งสองกำลังปรับความเข้าใจกัน ถังจือซย่ากลับไม่รู้เรื่องราวอะไรเลย เธอกำลังหยุดชื่นชมภาพแขวนที่น่าสนใจ รูปลักษณ์ที่อ่อนช้อยมีเสน่ห์ทำให้เธอเจิดจรัสและดูมีออร่า

เหมือนจะตัดใจไม่ลง แต่จ้านฉิงเหย่กลับรู้สึกโล่งใจเป็นพิเศษ เขาพูดขึ้นว่า “พี่ ผมยกเธอให้พี่ล่ะนะ”

ดวงตาระยับของสีจิ่วเฉินเปล่งประกายความปรารถนาที่จะครอบครอง พลางจ้องมองไปที่หญิงสาว เขาตกปากรับคำกับตัวเองในใจ เธอเป็นของเขาแต่เพียงผู้เดียว

เพราะเขาจะไม่ยอมให้ผู้ชายหน้าไหนมาเข้าใกล้เธออีกเด็ดขาด

เมื่อเห็นชายหนุ่มทั้งสองที่เดินหันหลังให้แดดยามเช้ามาหาเธอ ถังจือซย่าอดไม่ได้ที่จะตกตะลึง ลักษณะทางพันธุกรรมของตระกูลสีนั้นดีมากจริงๆ

ดูพี่น้องคู่นี้สิ ทั้งคู่มีไหล่กว้าง เอวคอด ขายาว และสัดส่วนความสูงของร่างกายก็เพอร์เฟกต์

ท่ามกลางแสงสว่าง สีจิ่วเฉินที่สูงกว่าเล็กน้อยเต็มไปด้วยรัศมีอันสูงศักดิ์

ถังจือซย่ารีบละสายตาออก เมื่อมองจ้านฉิงเหย่ เธอรู้สึกปกติธรรมดามาก แต่กับสีจิ่วเฉิน เธอรู้สึกว่าหัวใจระส่ำเต้นไม่เป็นจังหวะ