รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 202

“มาแล้ว” เสียงสดใสของจ้านฉิงเหย่ดังออกมาจากวิดีโอโฟนข้างๆ

ถังจือซย่ารีบหันหลังให้วิดีโอโฟน เธอกอดแขนตัวเองไว้แล้วเริ่มคิดหาคำอธิบาย ผู้ชายคนนี้ชอบทำให้เธออับจนหนทางอยู่เรื่อย

เอี๊ยด... สีจิ่วเฉินผลักประตูเดินเข้าไปพลางมองหญิงสาวด้านหลัง คิ้วของเขาก็ขมวดขึ้น “เธอไม่เข้าไปหรือ”

“คุณเข้าไปก่อน ฉันจะโทรศัพท์” ถังจือซย่าหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา เตรียมจะกดโทรออก แต่เธอคิดอะไรอยู่ มีหรือเขาจะไม่รู้ เขาเอื้อมฝ่ามือใหญ่มาแย่งโทรศัพท์มือถือไปจากมือของเธอ พลางออกคำสั่ง “เข้าไปกับฉัน”

“สีจิ่วเฉิน เอาโทรศัพท์คืนมานะ” ถังจือซย่าร้องเสียงต่ำด้วยความโกรธ

แต่ชายหนุ่มกำโทรศัพท์มือถือของเธอแล้วเดินเข้าไปด้านใน ถังจือซย่าตั้งใจจะแกล้งทำเป็นว่าเธอและสีจิ่วเฉินไม่ได้มาพร้อมกัน แต่เวลานี้ โทรศัพท์มือถือของเธออยู่ในมือของเขาแล้ว เธอจะเสแสร้งอะไรอีกล่ะ

เธอทำได้เพียงเดิมตามหลังเขาเข้าไปในวิลล่าเรือนกระจกหรูหราและทันสมัยตรงหน้าอย่างหงุดหงิด

จ้านฉิงเหย่กำลังสวมเสื้อผ้าเดินลงมาด้านล่าง ก็ต้องตื่นตะลึงเมื่อเห็นชายหญิงคู่หนึ่งปรากฏตัวพร้อมกันที่ห้องโถง

ญาติผู้พี่? ถังจือซย่า? ทำไมถึงมาด้วยกันล่ะ

ในวิดีโอโฟนเมื่อสักครู่นี้ เขาเห็นเพียงสีจิ่วเฉินและหลังของผู้หญิงคนหนึ่ง ในใจยังนึกว่าเป็นผู้ช่วยของเขา ไม่คิดเลยว่าจะเป็นถังจือซย่า

“ทำไม...ทำไมพวกเธอถึงมาด้วยกัน” จ้านฉิงเหย่กะพริบตาปริบๆ และถามด้วยความสงสัย

“เอ๋อ...คือ...พวกเราไม่ได้มาด้วยกันหรอก บังเอิญมาถึงหน้าประตูพร้อมกัน ก็...ก็เลยเข้ามาพร้อมกัน” ถังจือซย่าอธิบายอย่างตะกุกตะกัก

“จริงเหรอ” จ้านฉิงเหย่กำลังจะเชื่ออยู่แล้วจริงๆ

“เมื่อคืนฉันไปงานเลี้ยงของพ่อคุณถังมา แล้วดื่มเมาไปหน่อย เลยค้างคืนที่บ้านคุณถัง วันนี้ก็เลยมารับเฉินเฉินด้วยกัน” สีจิ่วเฉินเผยข้อมูลสำคัญทั้งหมดออกมารวดเดียว

เมื่อคืนเขาเมา จึงนอนค้างที่บ้านถังจือซย่า นี่คือประเด็นสำคัญ