รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 201

หลังอาหารเช้า ถังจือซย่าคว้ากระเป๋าเตรียมออกไปข้างนอก เธอเหลือบมองชายหนุ่มบนโซฟาแล้วขมวดคิ้วขึ้น “ประธานสีคะ ฉันจะไปรับเฉินเฉิน คุณไม่ไปทำธุระของคุณหรือ”

ในใจของสีจิ่วเฉินห่อเหี่ยว เขาอยากจะไปด้วย แต่เห็นได้ชัดว่าผู้หญิงคนนี้ปฏิเสธ

“ฉันจะไปส่งที่บ้านฉิงเหย่” ชายหนุ่มลุกขึ้นและพูดโดยไม่เปิดโอกาสให้อีกฝ่ายโต้แย้ง

“ไม่เป็นไร เดี๋ยวฉันโบกแท็กซี่ไปเองได้”

“รถฉันอยู่ข้างล่าง”

“ฉัน...”

“ฉันรู้ว่าบ้านของฉิงเหย่อยู่ที่ไหน!” สายตาของสีจิ่วเฉินพุ่งตรงมาที่เธอ

ว่าไปแล้ว ถังจือซย่าเองก็ลืมถามที่อยู่ไป เธอมองนาฬิกาและเห็นว่าเพิ่งจะเจ็ดโมงครึ่ง คงไม่ดีนักหากจะต้องรบกวนจ้านฉิงเหย่

“คุณสะดวกไหม ถ้าไม่สะดวกละก็...”

“สะดวก” ชายหนุ่มเดินนำออกไป

ที่ชั้นล่าง ฉู่เฮ่าได้ขับรถมารออยู่แล้ว สีจิ่วเฉินนั่งลงที่เบาะหลัง ถังจือซย่ามุดตามเข้าไปด้านใน

“ผู้ช่วยฉู่ พ่อของคุณไม่เป็นไรแล้วใช่ไหมคะ!” เธอเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง

ฉู่เฮ่ารีบตอบอย่างเป็นธรรมชาติทันที “ขอบคุณคุณถังที่เป็นห่วง การผ่าตัดผ่านพ้นไปด้วยดีครับ”

“งั้นก็ดีแล้วค่ะ” เธอยิ้มดีใจไปกับเขา

ถังจือซย่าหันศีรษะไปมองชายหนุ่มข้างๆ ก็เห็นว่าเขาเปลี่ยนเป็นเสื้อเชิ้ตสีเทา ไม่ใช่เสื้อเชิ้ตสีขาวของเมื่อวานนี้แล้ว เธออดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วขึ้น คงจะเป็นฉู่เฮ่าที่เอาเสื้อผ้ามาให้เขา ผู้ชายที่รักสะอาดแบบเขาคงไม่ใส่ชุดเดิมข้ามคืนหรอก

แล้ว...ชายหนุ่มคนนี้อาบน้ำที่ห้องน้ำของเธอหรือ บางที...เขาอาจจะอาบน้ำไปแล้วเมื่อวานก็ได้ ผู้ชายคนนี้คงไม่ได้แก้ผ้านอนบนเตียงของเธอหรอกนะ!

สมองของเธอเริ่มเดือดปุดๆ เธอกลืนน้ำลายตัวเองคิดอยากจะถาม แต่ก็รู้สึกไม่สมควรหากจะถามต่อหน้าฉู่เฮ่า

เธอเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์และส่งข้อความถามเขา

ท่ามกลางบรรยากาศที่เงียบเชียบ เสียงแจ้งเตือนข้อความจากโทรศัพท์มือถือของสีจิ่วเฉินก็ดังขึ้น เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู [เมื่อคืนคุณนอนแก้ผ้าบนเตียงของฉันหรือเปล่า]

แม่สาวข้างๆ เป็นคนส่งมา