รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 200

“ฉิงเหย่ อย่าล้อเล่น รีบไปนอนเถอะ! ฉันจะวางจริงๆ แล้ว” พูดจบ ถังจือซย่ารีบไปแย่งโทรศัพท์ตัวเองกลับมา

แต่ผู้ชายดันไม่ให้

ถังจือซย่าก็ไม่กล้าส่งเสียงดังกว่านี้ ไม่งั้นให้จ้านฉิงเหย่รู้ว่าที่บ้านเธอมีผู้ชายอยู่อีกคน เธอก็จะอธิบายไม่ถูก และไม่ดีต่อชื่อเสียงของเธอด้วย

“ไม่เอา รีบร้องสิ! ผมฟังอยู่!” ชัดเจนมากเลยจ้านฉิงเหย่พลิกตัวไปครั้งหนึ่ง กำลังรออย่างอดทน

ถังจือซย่ามองไปที่ผู้ชายที่ยกโทรศัพท์ขึ้นสูง เธอกระโดดขึ้นทันที วินาทีต่อไปที่เอวถูกกอดด้วยแขนที่ล่ำ ผู้ชายทับเธอไปที่ระเบียง ผู้ชายยกโทรศัพท์ไปด้วย และจูบลงไปที่ริมฝีปากแดงของเธอตรงๆ

สมองของถังจือซย่าว่างเปล่า น่าอายมาก ผู้ชายคนนี้ตั้งใจเหรอ?

“จือซย่า รีบร้องสิ! กล่อมที่รักคนนี้นอนเร็ว” จ้านฉิงเหย่ขอร้องเธออยู่ฝั่งนั้น!

ถังจือซย่าจะบ้าแล้ว แบบนี้เธอจะร้องยังไง? ถูกผู้ชายเจ้าเล่ห์จูบอยู่เนี่ย!

จู่ๆ ถังจือซย่าก็สมองร้อนคิดได้วิธีหนึ่ง เธอกอดไปที่คอของสีจิ่วเฉิน แกล้งร่วมมือกับเขา สีจิ่วเฉินยกมือลงมาอย่างธรรมชาติจริงๆ ด้วย ถังจือซย่าตาเร็วรีบไปแย่งโทรศัพท์กลับมา หายใจหอบๆ แล้วเดินไปข้างๆ

“จ้านฉิงเหย่ รีบนอน ไม่คุยแล้ว” ถังจือซย่าตะโกนดังไปทีหนึ่ง แล้ววางสายไป

ถังจือซย่าที่วางสายเสร็จไป รีบหันไปที่ผู้ชายเจ้าเล่ห์บางคน “สนุกมากเลยใช่ไหม? ”

ผู้ชายที่โดนกล่าวหา “ผมก็แค่โดนกระตุ้น”

“คุณ…” ถังจือซย่าไม่อยากสนใจเขา ถ้าไม่ใช่เพราะเรื่องของคุณพ่อที่ต้องให้เขาช่วย เธออยากไล่เขาออกนอกประตูไปซะเดี๋ยวนี้เลย

ถ้าจ้านฉิงเหย่เขารู้ว่าเมื่อกี้ในตอนที่คุยโทรศัพท์ เธอกำลังถูกจูบอยู่สิบกว่าวินาที น่าจะต้องบ้าแน่ๆ

นี้ชัดเจนมากว่าเขาแพ้ให้พี่ใหญ่ที่ไม่รู้ถึงความอับอายไป

คืนนี้ถังจือซย่าไปเตรียมห้องของลูกชาย เธอเอากุญแจสำรองต่างๆ ออกมาจากห้องของเธอ พูดไปที่ชายหนุ่มที่นั่งบนโซฟาว่า “นอนเร็วหน่อย ห้ามมารบกวนฉันนอน”

“คุณยังไม่ได้อาบน้ำเลย! ผู้ชายยักคิ้ว