รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 207

ว่ากันตามตรง การแข่งขันครั้งนี้ จุดตัดอยู่ที่ญาติสนิทมิตรสหายเลย เพื่อนใครรวยกว่า เพื่อนใครเยอะกว่า บวกกับปริมาณลูกค้าขาจรที่เข้ามาในร้าน คนผู้นั้นก็จะเป็นผู้ชนะ

ถังจือซย่าถูกสอนด้วยความจริงของโลกใบนี้ เธออยู่ต่างประเทศเป็นเวลาห้าปี เพื่อนๆ ในอดีตก็ห่างเหินและไม่ได้ติดต่อกันเป็นเวลานานแล้ว นอกจากนี้ เครื่องประดับก็เป็นสินค้าฟุ่มเฟือย การโทรศัพท์ไปรบกวนอาจจะไม่ได้ช่วยอะไรเลย

ถังจือซย่ากำลังนั่งคิดแผนกลยุทธ์ทางการตลาดบนโทรศัพท์มือถืออย่างคร่ำเคร่งอยู่ในห้องผู้จัดการ หลายๆ เคสไม่สามารถนำมาดำเนินการได้ทันเวลา 

และในเวลานี้เอง มีรถยนต์หกคันแล่นมาจอดที่ด้านนอกร้าน ชายหญิงที่ลงมาจากรถล้วนแต่งกายดีมีรสนิยมไม่ธรรมดา พวกเขาทั้งหมดเดินเข้าร้านของหอรุ่ยเป่า

พนักงานในร้านที่กำลังจับกลุ่มสนทนากันอยู่ก็รีบกระจายตัวเข้าไปต้อนรับทันที แต่ที่น่าประหลาดใจก็คือ ลูกค้าทุกคนตั้งใจมาซื้อเครื่องประดับและต่างก็มองหาเครื่องประดับราคาแพงมาลองสวม พนักงานจึงรีบแนะนำทันที 

ในเวลาไม่ถึงสิบนาที ลูกค้าสองคนได้เครื่องประดับและจากไปแล้ว โดยมีมูลค่าถึงหนึ่งล้านต่อใบเสร็จ และเพียงเวลาสั้นๆ แค่ครึ่งชั่วโมง ยอดขายก็พุ่งขึ้นแตะแปดล้านแล้ว

“ดีไซเนอร์ถัง ข่าวดีค่ะ เมื่อกี้นี้มีลูกค้ากลุ่มหนึ่งเข้ามา พวกเขาสนใจแต่ผลิตภัณฑ์หลักของพวกเรา ตอนนี้ยอดขายของเราโอเวอร์แปดล้านแล้ว เราต้องขอสินค้าเพิ่มจากสำนักงานใหญ่โดยด่วน”

“อะไรนะ” ถังจือซย่าตกใจจนลุกขึ้นยืน ไม่จริงมั้ง! เธอจะโชคดีอะไรขนาดนี้

ตกบ่าย ถังจือซย่าและผู้จัดการได้พูดคุยปรึกษากันจนได้สองแผนการออกมา เนื่องจากภายในร้านยังมีผลิตภัณฑ์สำหรับแจกเป็นของขวัญอยู่ส่วนหนึ่ง พวกเขาจึงแขวนป้ายโปรโมชั่นแจกของขวัญนี้ไว้นอกร้าน ส่วนอีกแผนการหนึ่ง ถังจือซย่าจะออกเงินส่วนตัวมูลค่าสามหมื่นเพื่อซื้อโฆษณาในห้างสรรพสินค้าขนาดใหญ่เป็นเวลาหนึ่งเดือน

เวลาสี่โมงเย็น ถังจือซย่าก็ไปรับลูกชายของเธอ เมื่อเธอลงจากรถแท็กซี่ สายตาก็หันไปเห็นรถที่จอดอยู่ในลานจอดโดยไม่ได้ตั้งใจ

รถโรลส์-รอยซ์ที่คุ้นตาจอดอยู่ ป้ายทะเบียนเลขแปดหกตัวก็สะดุดตาเป็นพิเศษ หากไม่ใช่รถของสีจิ่วเฉิน จะเป็นของใครอื่นไปได้ล่ะ

เขามารับลูกชายของเธออีกแล้ว ถังจือซย่าอดจะรู้สึกรำคาญไม่ได้ เขาขยันมาทำบ้านอะไรกัน

ทันใดนั้น ก็เห็นเจ้าตัวเล็กจูงมือสีจิ่วเฉินกระโดดดึ๋งๆ ออกมา