รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 229

สีจิ่วเฉินมองดูตัวเธอโดยรอบ ยังไงเสียผู้หญิงที่เขาชอบ แต่งอะไรก็ดูดีไปหมด

“อ่อ! งั้นหรือ ถ้าอย่างนั้นก็โอเค ฉันไปก่อนล่ะ” สีจิ่วเฉินพูดจบ ก็หันหลังเปิดประตูและเดินจากไป

มันกะทันหันจนถังจือซย่าไม่ทันได้ตอบสนองอะไร แม้แต่อาหารในปากเธอก็ยังเกือบจะลืมเคี้ยวเมื่อได้ยินเสียงปิดประตู เธอจึงมั่นใจว่าเขาออกไปแล้ว

อารมณ์ของชายคนนี้คาดเดายากจริงๆ

ในระหว่างที่สีจิ่วเฉินออกจากหมู่บ้าน เขาก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาหลี่เหมย

“ฮัลโหล! ท่านประธานสี” หลี่เหมยที่ได้รับโทรศัพท์จากเจ้านายใหญ่แต่เช้าตรู่ ยังคงมีความประหม่าเล็กน้อย

“ส่งที่อยู่ของร้านที่ถังจือซย่าจะไปรับรถมาให้ฉันหน่อย เธอไม่ต้องไปแล้ว”

หลี่เหมยที่เป็นคนหัวไว เมื่อได้ยินดังนั้นก็เข้าใจได้ทันที หมายความว่าเจ้านายจะไปแทนเธอ เธอรีบตอบกลับไป “ได้ค่ะ ฉันจะรีบส่งที่อยู่ไปให้คุณ”

หลังจากนั้นไม่นาน สีจิ่วเฉินก็ได้รับที่อยู่ของร้าน 4S ที่ถังจือซย่าจะเข้าไปรับรถ เขาสตาร์ทรถและเดินทางไปรอที่นั่น

เมื่อถังจือซย่าทานอาหารเสร็จ ก็ได้เวลาที่จะออกจากบ้านแล้ว เธอขึ้นรถแท็กซี่ไปร้าน 4S ในรถเธอยังถามพี่สาวคนขับรถเกี่ยวกับทักษะในการขับขี่ และพูดคุยกับคนขับไปจนถึงหน้าร้าน 4S

ลงจากรถแล้ว ถังจือซย่าหยิบโทรศัพท์มือถือโทรหาหลี่เหมย ขณะเดียวกันก็เดินเข้าไปในร้าน

“ฮัลโหล พี่เหมย พี่มาถึงหรือยังคะ”

“เอ่อ...จือซย่า คือฉันมีธุระด่วนไปไม่ได้แล้วน่ะ” หลี่เหมยอ้ำอึ้งเล็กน้อย

ถังจือซย่าตอบกลับด้วยความวิตก“หา พี่มาไม่ได้แล้วหรือ”

“ใช่ๆ ช่วงเช้านี้ฉันงานยุ่งมากเลย จือซย่า เธอลองหาคนอื่นช่วยเธอแทนนะ!” หลี่เหมยพูดจบก็วางสาย

ถังจือซย่ารู้สึกกังวลใจขึ้นมาทันที เธอจะหาใครมานั่งเป็นเพื่อนเธอขับรถกลับบ้านล่ะคราวนี้ ในขณะที่กำลังคิดอยู่นั้น ก็มีคนเดินลงมาจากรถคันหนึ่งที่จอดอยู่ข้างร้าน 4S

ถังจือซย่าหันไปมองทันที ทันใดนั้นดวงตาของเธอก็เบิกกว้างและมองตาค้าง

ด้วยเหตุนี้ เธอรู้ได้โดยสัญชาตญาณว่าเหตุใดหลี่เหมยจึงมาไม่ได้ ไม่ใช่เพราะเธองานยุ่ง แต่เพราะถูกใครบางคนสั่งเอาไว้