รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 230

ถึงแม้ว่าสีจิ่วเฉินจะเป็นเจ้าชายแห่งสีซื่อกรุ๊ป แต่โดยปกติเขาเป็นคนค่อนข้างลึกลับ แม้ตามนิตยสารก็ไม่ค่อยได้เห็นข่าวเกี่ยวกับเขาเท่าใดนักยังไม่ต้องพูดถึงข่าวตามหน้าสื่อหนังสือพิมพ์ออนไลน์ หากไม่ใช่งานที่จำเป็นต้องออกสังคม เขาก็แทบจะไม่ปรากฏตัวต่อหน้าสาธารณชนเลยด้วยซ้ำ

คนทั่วๆ ไป จะสามารถรับรู้ได้เพียงลักษณะภายนอกอันสูงส่ง ที่หาใครเปรียบได้ยากของเขาแต่ไม่มีใครคาดเดาตัวตนที่แท้จริงของเขาได้

เสี่ยวหลี่พนักงานขายมองออกไป เมื่อเห็นสีจิ่วเฉินเดินมาก็ตะโกนเรียกเขา “พี่เขยครับพี่เขย เชิญทางนี้ครับ”

ถังจือซย่าไม่รู้จริงๆ ว่าพนักงานขายสมัยนี้เขาเรียกลูกค้ากันแบบนี้แล้วหรือ เธอรู้สึกกระอักกระอ่วนจนใบหน้าแดงเล็กน้อย เสี่ยวหลี่เรียกว่าพี่เขยอย่างเต็มปากเต็มคำเลยทีเดียว

ปกติสีจิ่วเฉินจะไม่ชอบผู้ชายคนอื่นที่เข้ามาใกล้ถังจือซย่า แต่หนุ่มพนักงานขายคนนี้กลับได้รับความพึงพอใจจากเขา

เรียกได้ว่า คำว่าพี่เขยที่เรียกอย่างสนิทสนมนี้ใช้ได้ผลดีทีเดียว

ถังจือซย่าเองก็ขี้เกียจจะอธิบาย หากอธิบายไปรังแต่จะทำให้เกิดความเก้อเขินกันไปใหญ่เธอต้องการเพียงแค่ขับรถออกไป และฝึกทักษะการขับรถของเธอเท่านั้น

“พี่เขยครับ คุณว่าสายตาของพี่สาวไม่เลวเลยใช่ไหมครับ รถคันนี้เป็นรถยนต์แฮชแบครุ่นใหม่ของเรา มันเหมาะสมกับเวอร์คกิ้งวูแมนที่ทันสมัยและสง่างามอย่างพี่สาวมากเลยครับ” เสี่ยวหลี่ชี้ไปที่รถเก๋งรอส่งมอบที่จอดอยู่หน้าประตูคันนั้น

ดวงตาของสีจิ่วเฉินหรี่ลงเล็กน้อย เขากวาดตามองไปทั่วๆ โถงโชว์รูม ผู้หญิงคนนี้ซื้อรถระดับนี้หรือ เงินไม่พอหรืออย่างไร

“พี่สาว ลองเข้ามานั่งในรถดูครับ” เสี่ยวหลี่เปิดประตูรถ

ถังจือซย่าเข้าไปนั่งในรถอย่างมีความสุขสำหรับเธอแล้ว แค่ได้เป็นเจ้าของรถคันเล็กๆ สักคัน และขับไปเที่ยวรอบๆ ก็ดีมากแล้ว ถึงแม้ว่ามันจะราคาไม่แพง แต่การได้มาด้วยน้ำพักน้ำแรงของตัวเอง มันน่าภูมิใจจริงๆ!

“ค่ะ! จัดการทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยแล้ว ฉันก็ขับไปได้เลยใช่ไหมคะ”

“ใช่ครับ ป้ายทะเบียนก็ติดให้แล้ว ทุกอย่างจัดการเรียบร้อยแล้ว อีกสักครู่พี่สาวสามารถขับไปได้เลยครับ” เสี่ยวหลี่ยืนอยู่ข้างประตู มองดูถังจือซย่านั่งอยู่ที่ที่นั่งคนขับ ภาพเบื้องหน้าเขาคือภาพสาวงามนั่งคู่กับรถสวยคันหนึ่ง

แต่ขณะเดียวกัน ที่นั่งข้างคนขับที่สีจิ่วเฉินนั่งอยู่ ห้องโดยสารที่มีขนาดเล็กนั้น ไม่สามารถรองรับขาที่ยาวของเขาได้ จึงรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย

เขาปรับที่นั่งอีกครั้ง แล้วพูดกับหญิงสาวที่นั่งข้างๆ “รถคันนี้ไม่เหมาะกับเธอ ฉันจะเปลี่ยนคันที่ดีกว่านี้ให้”

ได้ยินเพียงเสียง ตึง! ดังชัดเจน เหมือนมีอะไรกระแทกเข้ากับคอนโซลรถ ถังจือซย่าหันไปมอง ปรากฏว่าชายหนุ่มเคราะห์ร้ายที่คาดเข็มขัดไม่ทัน ถูกกระแทกเข้าที่หน้าผาก

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว