ถึงแม้ว่าสีจิ่วเฉินจะเป็นเจ้าชายแห่งสีซื่อกรุ๊ป แต่โดยปกติเขาเป็นคนค่อนข้างลึกลับ แม้ตามนิตยสารก็ไม่ค่อยได้เห็นข่าวเกี่ยวกับเขาเท่าใดนักยังไม่ต้องพูดถึงข่าวตามหน้าสื่อหนังสือพิมพ์ออนไลน์ หากไม่ใช่งานที่จำเป็นต้องออกสังคม เขาก็แทบจะไม่ปรากฏตัวต่อหน้าสาธารณชนเลยด้วยซ้ำ
คนทั่วๆ ไป จะสามารถรับรู้ได้เพียงลักษณะภายนอกอันสูงส่ง ที่หาใครเปรียบได้ยากของเขาแต่ไม่มีใครคาดเดาตัวตนที่แท้จริงของเขาได้
เสี่ยวหลี่พนักงานขายมองออกไป เมื่อเห็นสีจิ่วเฉินเดินมาก็ตะโกนเรียกเขา “พี่เขยครับพี่เขย เชิญทางนี้ครับ”
ถังจือซย่าไม่รู้จริงๆ ว่าพนักงานขายสมัยนี้เขาเรียกลูกค้ากันแบบนี้แล้วหรือ เธอรู้สึกกระอักกระอ่วนจนใบหน้าแดงเล็กน้อย เสี่ยวหลี่เรียกว่าพี่เขยอย่างเต็มปากเต็มคำเลยทีเดียว
ปกติสีจิ่วเฉินจะไม่ชอบผู้ชายคนอื่นที่เข้ามาใกล้ถังจือซย่า แต่หนุ่มพนักงานขายคนนี้กลับได้รับความพึงพอใจจากเขา
เรียกได้ว่า คำว่าพี่เขยที่เรียกอย่างสนิทสนมนี้ใช้ได้ผลดีทีเดียว
ถังจือซย่าเองก็ขี้เกียจจะอธิบาย หากอธิบายไปรังแต่จะทำให้เกิดความเก้อเขินกันไปใหญ่เธอต้องการเพียงแค่ขับรถออกไป และฝึกทักษะการขับรถของเธอเท่านั้น
“พี่เขยครับ คุณว่าสายตาของพี่สาวไม่เลวเลยใช่ไหมครับ รถคันนี้เป็นรถยนต์แฮชแบครุ่นใหม่ของเรา มันเหมาะสมกับเวอร์คกิ้งวูแมนที่ทันสมัยและสง่างามอย่างพี่สาวมากเลยครับ” เสี่ยวหลี่ชี้ไปที่รถเก๋งรอส่งมอบที่จอดอยู่หน้าประตูคันนั้น
ดวงตาของสีจิ่วเฉินหรี่ลงเล็กน้อย เขากวาดตามองไปทั่วๆ โถงโชว์รูม ผู้หญิงคนนี้ซื้อรถระดับนี้หรือ เงินไม่พอหรืออย่างไร
“พี่สาว ลองเข้ามานั่งในรถดูครับ” เสี่ยวหลี่เปิดประตูรถ
ถังจือซย่าเข้าไปนั่งในรถอย่างมีความสุขสำหรับเธอแล้ว แค่ได้เป็นเจ้าของรถคันเล็กๆ สักคัน และขับไปเที่ยวรอบๆ ก็ดีมากแล้ว ถึงแม้ว่ามันจะราคาไม่แพง แต่การได้มาด้วยน้ำพักน้ำแรงของตัวเอง มันน่าภูมิใจจริงๆ!
“ค่ะ! จัดการทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยแล้ว ฉันก็ขับไปได้เลยใช่ไหมคะ”
“ใช่ครับ ป้ายทะเบียนก็ติดให้แล้ว ทุกอย่างจัดการเรียบร้อยแล้ว อีกสักครู่พี่สาวสามารถขับไปได้เลยครับ” เสี่ยวหลี่ยืนอยู่ข้างประตู มองดูถังจือซย่านั่งอยู่ที่ที่นั่งคนขับ ภาพเบื้องหน้าเขาคือภาพสาวงามนั่งคู่กับรถสวยคันหนึ่ง
แต่ขณะเดียวกัน ที่นั่งข้างคนขับที่สีจิ่วเฉินนั่งอยู่ ห้องโดยสารที่มีขนาดเล็กนั้น ไม่สามารถรองรับขาที่ยาวของเขาได้ จึงรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย
เขาปรับที่นั่งอีกครั้ง แล้วพูดกับหญิงสาวที่นั่งข้างๆ “รถคันนี้ไม่เหมาะกับเธอ ฉันจะเปลี่ยนคันที่ดีกว่านี้ให้”
ได้ยินเพียงเสียง ตึง! ดังชัดเจน เหมือนมีอะไรกระแทกเข้ากับคอนโซลรถ ถังจือซย่าหันไปมอง ปรากฏว่าชายหนุ่มเคราะห์ร้ายที่คาดเข็มขัดไม่ทัน ถูกกระแทกเข้าที่หน้าผาก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว
ค่าต่อการอ่านหน้าต่อไปแพงจังค่ะ...
มาแล้ว พึ่งเข้ามาดู...
รอๆๆคะ...
สรุปเรื่องไม่ไปต่อแล้วเหรอค่ะ ติดตามมาตลอดหายไปอีกรอบ เสียดายจังค่ะ กำลังสนุกเลย ด้วยเพราะเหตุผลอะไร ยังไงก็ขอขอบคุณค่ะที่ทำให้การอ่านมีความสุขกับตัวละครที่สร้างจินตนาการให้นะ่ค่ะ...
เรืองหยุดชะงักอีกรอบแล้ว ผู้แต่งไม่สบายหรือเปล่าค่ะ หรือติดอะไรยังก็ขอเป็นกำลังใจให้น่ะค่ะ รอการกลับมาของนิยายเรื่องนี้อยู่ตลอดค่ะ...
หายไป 3 วันแล้ว ไม่ลงตอนเพิ่ม มีอะไรไหมค่ะ แอดมิน.....
หายไป 2 วันแล้ว ไม่ลงตอนเพิ่ม มีอะไรไหมค่ะ แอดมิน...
สนุกมากค่ะ อยากให้ลงสักวันล่ะ 20 ตอนเลยค่ะ สนุกมากๆๆและมีลุ้นด้วยว่าจะยังไงต่อ ต่อไปจะเป็นคู่ของท่านรองปะค่ะ รองประธาน น่ะจะมีนะ555...
น่าสงสารนางเอกจัง และสงสารพระเอกที่จะบอกคนที่ตนเองรักยังไง ว่าคู่หมั้นตัวเองเป้นญาติกัน...
ติดตามต่อค่ะ สนุกมากๆๆๆ...