รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 238

ถังจือซย่าหมดคำจะพูดจริงๆ ชายคนนี้ไปกินอะไรผิดมาจากไหนหรือเปล่า เธอไม่ใช่แฟนของเขาสักหน่อย ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเขาเลย เขาทำตัวหึงเซี่ยวชิน? สนุกมากหรือ

“สีจิ่วเฉิน ฉันว่าคุณคงยังไม่เข้าใจ ฉันจะชอบใคร รักใคร ก็ไม่เกี่ยวกับคุณทั้งนั้น คุณมีสิทธิ์อะไรมาก้าวก่ายชีวิตของฉัน” ถังจือซย่าเลิกคิ้วขึ้น ใบหน้าละเอียดอ่อนของเธอมีบรรยากาศบางอย่างกระจายออกมาภายใต้แสงไฟ

แต่เธอไม่รู้ว่าในสายตาของชายหนุ่ม ทุกการเคลื่อนไหวของเธอกำลังดึงดูดเขาอยู่ ถึงแม้ว่าท่าทางของเธอตอนนี้จะเหมือนแมวน้อยที่ไม่ควรไปยั่วโมโห แต่มันกลับทำให้เขาอยากจะยั่วโมโหเธอมากขึ้นไปอีก

สีจิ่วเฉินยกริมฝีปากขึ้นยิ้มและตอบกลับแบบสบายๆ “มันไม่เกี่ยวกับฉัน แต่คนที่เธอชอบจบไม่สวยแน่นอน สุดท้าย ฉันจะทำให้ชายที่ชอบเธอโชคร้ายอย่างถึงที่สุด ให้รู้สึกเสียใจที่เกิดมาบนโลกนี้”

ถังจือซย่าไม่เคยเจอชายที่ไม่มีเหตุผลขนาดนี้แบบเขามาก่อน เธอกำลังคิดที่จะพูดอะไรออกมา จู่ๆ ชายหนุ่มก็ก้าวเข้ามาใกล้เธอมากกว่าเดิม เขาใช้ทั้งตัวดันเธอไปติดกับกำแพง “ถังจือซย่า เธอรู้ไหม ชายหนุ่มชอบหรือไม่ชอบหญิงสาวคนหนึ่ง ร่างกายของเขาจะแสดงออกมาอย่างซื่อสัตย์”

วินาทีต่อมา ถังจือซย่าก็รับรู้ถึงความอันตรายของชายหนุ่มคนนี้อย่างรุนแรง ไม่ได้มาจากสายตาของเขาเพียงอย่างเดียว ยังออกมาจากร่างกายของเขาด้วย

สามารถสัมผัสได้ถึงความร้อนผ่าวผ่านเสื้อผ้าที่ขวางกั้นไว้

หัวของถังจือซย่าแทบจะระเบิด ใบหน้าสวยแดงก่ำ ราวกับชายหนุ่มตรงหน้าได้ถอดหน้ากากออกไปแล้ว และเผยให้เห็นความดุของสัตว์ร้ายภายใต้ความอ่อนโยนของเขา เขาอยากทำให้หญิงสาวคนนี้รู้ว่าเขาเป็นคนที่พูดจริงทำจริง เขาก็โกรธได้เช่นกัน และไม่ควรมายั่วโมโหเช่นนี้

สายไม่ได้รับยี่สิบแปดสายในคืนนี้ คือขีดจำกัดความโกรธของเขา

ถังจือซย่าอยากจะผลักเขาออกไป แต่ชายคนนั้นก็ประทับจูบลงมาเสียก่อน ในความรุนแรงแฝงไปด้วยการลงโทษ

ถังจือซย่าตัวสั่นเทา ความรู้สึกที่ต่างออกไปแพร่กระจายไปทั้งร่างกายเธอ และในวินาทีนั้นเอง ชายหนุ่มก็ดึงตัวออกมา เปิดประตูและเดินออกไป

ถังจือซย่านิ่งค้างอยู่ที่กำแพงและเต็มไปด้วยความงุนงง