รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 252

“เหล่าถัง ได้ข่าวว่าแกเข้าโรงพยาบาล ฉันเลยตั้งใจมาเยี่ยม” ชายหนุ่มคนนี้ฉีกยิ้มปลอมๆ เดินเข้ามา

ถังจวิ้นที่เห็นคนนี้ ใบหน้าก็แดงก่ำขึ้นมา ก่อนจะเอ่ยด้วยความโมโห “หลิวเตี่ยนหวา แกมันน่ารังเกียจ แกเห็นฉันน่ารังแกใช่ไหม รีบเก็บข้าวของแกแล้วไสหัวไปซะ”

ถังจือซย่ารู้สึกบีบคั้นหัวใจทันทีที่มองเห็นชายวัยกลางคนที่แต่งตัวดีคนนี้ แค่มองแวบแรกก็รู้แล้วว่าไม่ใช่คนดีอะไร อีกทั้งท่าทางของพ่อ ก็พอจะมองออกว่าอีกฝ่ายคือคนที่จะมาซื้อกิจการ”

“เพ่ย! ถังจวิ้น มาถึงขั้นนี้แล้ว แกยังจะต่อต้านอีกนะ! ส่งมอบบริษัทมาให้ฉันซะ แล้วก็เกษียณไปอย่างสบายใจซะเถอะ!” ชายหนุ่มคนนี้ท่าทางดูใจดี แต่คำพูดกลับเสียดสีเยาะเย้ย

“ไสหัวไป ฉันไม่อยากจะเสวนากับคนแบบแก บริษัทของฉัน แกอย่าฝันว่าจะเอาไปได้เลย” หน้าอกของถังจวิ้นกระเพื่อม เห็นได้ชัดว่าถูกยั่วโมโห

ถังจือซย่ามองชายตรงหน้าด้วยสายตาเย็นชา แม้ว่าเธอจะอายุน้อยกว่าเขาเกือบครึ่งหนึ่ง แต่เธอก็ไม่กลัวเลยสักนิด เธอยื่นมือออกไปขวาง “ฉันไม่สนว่าคุณเป็นใคร แต่กรุณาออกไปจากห้องพักของพ่อฉันด้วย”

“โย่ว! นี่ลูกสาวแกใช่ไหม! สวยใช้ได้นี่!” หลิวเตี่ยนหวามองถังจือซย่าด้วยสายตาหยาบโลน มองแวบแรกก็ดูออกว่าเขาเป็นพวกเฒ่าหัวงู

สายตาของชายแก่คนนี้ทำให้ถังจือซย่าขนลุก เธอเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็น “เชิญออกไปค่ะ”

“อย่าเพิ่งรีบร้อนสิคนสวย ฉันมาที่นี่ก็แค่จะมาคุยกับพ่อของเธอ” หลิวเตี่ยวหวามองถังจวิ้น สายตาเต็มไปด้วยความพึงพอใจ “ฮวงจุ้ยเปลี่ยนไปแล้วจริงๆ! ในที่สุดก็ถึงตาฉันสักที ถังจวิ้น น่าสนใจนะ ใช้ชีวิตมาตั้งปูนนี้แล้ว ถึงเวลาได้เสพสมความสุขแล้ว! ส่งมอบบริษัทให้ฉันเสียดีๆ เถอะ! มันจะเป็นผลดีกับแก”

ถังจวิ้นโมโหจนเลือดขึ้นหน้าอีกครั้ง หน้าอกกระเพื่อมแรง ถังจือซย่ามองเห็นพ่อเธอโมโหจนเป็นแบบนี้ หมอบอกว่าพยายามอย่าใช้อารมณ์มาก ไม่อย่างนั้นอาการจะกำเริบ เธอโมโหจนอดไม่ไหว หยิบมีดหั่นผลไม้ขึ้นมา “ฉันบอกให้ออกไปไง ฟังไม่รู้เรื่องเหรอ”

หลิวเตี่ยนหวาตกใจ ผู้ช่วยของเขาก็รีบเข้ามาดึงเขาไว้