รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 251

ถังจวิ้นมองลูกสาวอย่างตกใจ “อะไรนะ?”

“ครั้งก่อนที่พ่อให้หนูไปงานประมูลด้วย มีบริษัทมากมายที่พร้อมแข่งขันกัน พ่อคิดว่าบริษัทพ่อมีคุณสมบัติพอที่จะได้โปรเจคใหญ่ขนาดนั้นเลยเหรอ ตอนนั้นสีจิ่วเฉินก็อยู่ในงาน เพราะเขาไปทักทายคนนู้นคนนี้ พ่อถึงได้ชนะประมูล” ถังจือซย่ามองท่าทางตกตะลึงของพ่อ พูดได้คำเดียวว่าอาการนี้เป็นสิ่งที่เลี่ยงไม่ได้

“จริงเหรอ? ประธานสีแอบช่วยพ่อลับๆ เหรอ พ่อก็ว่าทำไมหลายปีมานี้ถึงได้ราบรื่นราวกับโชคหล่นใส่ ที่แท้เขาคอยดันอยู่ข้างหลังนี่เอง!” แววตาของถังจวิ้นฉายแววความร้อนแรง “ที่แท้ประธานสีก็ชดเชยให้ตระกูลเรามาตั้งนานแล้ว!”

“ไม่ใช่แค่ชดเชยให้กับบริษัทของพ่อ คุณนายตระกูลสียังมาหาหนู อยากจะชดเชยให้แต่หนูปฏิเสธ หนูคิดว่าไม่ควรให้พวกเขามาตอบแทนบุญคุณ แต่พอหนูรู้เรื่อง สีจิ่วเฉินก็ชดเชยให้บริษัทพ่อไปแล้ว” ถังจือซย่าจนปัญญา

“เฮ้อ•” ถังจวิ้นถอนหายใจ อารมณ์สับสนปนเปไปหมด

หลี่เจี๋ยที่แอบฟังนอกประตูก็ตกใจเช่นกัน สีจิ่วเฉินเห็นความสำคัญของตระกูลถังขนาดนี้ ถึงขั้นช่วยเหลือเรื่องบริษัทของสามีเธอ ดังนั้นตราบใดที่ถังจือซย่ายอมรับการชดเชยต่อ เรื่องที่เธอจะพัฒนาต่อไปก็ไม่ไกลเกินเอื้อม

แต่จะให้ถังจือซย่ารับเรื่องดีๆ แบบนี้ไปคนเดียวได้ยังไงกัน หลี่เจี๋ยเห็นว่าไม่น่าจะมีอะไรต่อแล้วจึงเคาะประตู แล้วแกล้งทำเป็นรีบร้อนเข้าไป “นี่! เมื่อกี้ฉันนึกได้ว่าลืมหยิบกระเป๋าไปด้วย”

พูดจบเธอก็เดินไปที่ชั้นวางข้างเตียง หยิบกระเป๋าตนเอง แล้วมองสามีด้วยสายตาเป็นกังวล “อาจวิ้น ไม่ให้ฉันอยู่ดูแลคุณจริงๆ เหรอ”

“ไม่ต้อง คุณกลับไปเถอะ!” ถังจวิ้นยืนยัน

“งั้นคุณก็ดูแลตัวเองด้วยนะ มีเรื่องอะไรรีบโทรหาฉันเลย” หลี่เจี๋ยพูดจบ ก็หันไปหาถังจือซย่า “จือซย่า ดูแลพ่อเธอดีๆ เขาทำงานหนักเพื่อครอบครัว”