รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 26

นี่ สีจิ่วเฉิน ทำไมคุณถึงเผด็จการขนาดนี้!” ถังจือซย่าพูดอยู่ด้านหลังเขา แต่ไม่สามารถดิ้นหลุดจากผู้ชายคนนี้ได้ ทำได้เพียงโดนเขาลากขึ้นรถไป

เอาเถอะ! ไปส่งก็ไปส่ง! เธอจะได้ประหยัดค่ารถ

ทันทีที่เธอขึ้นมาบนรถ หลังจากที่ถังจื่อซย่าบอกที่อยู่เธอก็แสร้งทำเป็นหลับ เธอไม่อยากคุยกับใครบางคน

โชคดีที่สีจิ่วเฉินเป็นคนคุยไม่เก่ง พวกเขาทั้งสองคนต่างคนจึงต่างนั่งชิดหน้าต่างรถ มองวิวทิวทัศน์นอกหน้าต่าง ต่างคนต่างเงียบ

หนึ่งชั่วโมงต่อมา เมื่อมาถึงทางเข้าคอนโดของถังจือซย่า เธอก็กล่าวขอบคุณฉู่เฮ่า “ขอบคุณค่ะผู้ช่วยฉู่”

เมื่อลงจากรถถังจือซย่าสูดลมหายใจแล้วหันกลับมาหาชายหนุ่มรูปงามภายใต้แสงไฟในรถ “ขอบคุณสำหรับคืนนี้นะ”

ดวงตาที่ลึกราวกับทะเลของสีจิ่วเฉินมองมาที่เธอ พยักหน้าตอบรับว่าเขาได้ยินแล้ว

ถังจือซย่าปิดประตูรถและเดินไปทางประตูใหญ่ของคอนโด รถคันนั้นเมื่อส่งเธอเข้าประตูเสร็จ ก็ค่อยๆเคลื่อนที่จากไปเมื่อถังจือซย่ากลับมาถึงบ้าน ลูกชายหลับไปแล้วและพ่อของเธอนั่งเฝ้าเขาอยู่ข้างๆ เตียง เมื่อเห็นเธอกลับมาดึกขนาดนี้ ถังจวิ้นก็อดไม่ได้ที่จะหยิบบัตรจากกระเป๋าเงินส่งให้เธอ “จือซย่า พ่อใส่เงินสองล้านไว้ในนี้ ลูกเอาไว้ก่อนแล้วหยุดทำงานหนักขนาดนี้สักที ไม่งั้นก็ลาออกมาดูแลเฉินเฉินเถอะ!”

ถังจือซย่าตะลึง เธอรับรู้ได้ถึงความตั้งใจของพ่อเธออย่างลึกซึ้ง พลางเม้มริมฝีปากสีแดงแล้วพูดว่า “ถ้าป้าเจี๋ยรู้ เธอจะต้องโวยวายใส่พ่อแน่ๆ”

“เงินที่พ่อหามาเอง พ่อมีสิทธิ์ที่จะให้ใครก็ได้ คนอื่นไม่มีสิทธิ์ก้าวก่าย” หลังจากที่ถังจวิ้นพูดจบ เขาก็วางบัตรในมือเธอ “รับไป”

พ่อทำหน้านิ่งๆ ถังจวิ้นไม่ได้พูดอะไรต่อ เขาหยิบกระเป๋าเอกสารแล้วเดินจากไป

ถังจือซย่าถอนหายใจ เธอรู้ว่าตอนนั้นหลี่เจี๋ยฉวยโอกาศที่พ่อเธอเมาแล้วปีนขึ้นไปบนเตียงของเขา หลังจากที่มีลูก ก็บังคับให้พ่อแต่งงานกับเธอครั้งแล้วครั้งเล่า จนหลังจากที่แม่เสียชีวิต พ่อก็แต่งเธอเข้าบ้าน เมื่อก่อนเธอเกลียดพ่อมาก แต่ตอนนี้ทุกอย่างหายไปแล้ว

เธออาบน้ำเสร็จก็มานอนข้างลูกชาย เอนตัวจูบลงบนหน้าผากเล็กๆ อันขาวสะอาดของลูกชาย เธอเหนื่อยมากจนหลับตาลง

เช้าตรู่

ถังจื่อซย่ากำลังสะลึมสะลือและได้ยินเสียงลูกชายเรียก “หม่ามี๊ ตื่นได้แล้วฮะ ผมจะสายแล้ว”

ลืมตาตื่นขึ้นและพบว่าตอนนี้ 08.20 น.แล้ว เหลือเวลาเพียงสิบนาทีก่อนที่ลูกชายจะต้องไปโรงเรียน เธอรีบลุกขึ้นมานั่ง ยานอนหลับเมื่อคืนทำให้นาฬิกาชีวิตของเธอผิดเพี้ยนไป

“เธอทำส่วนออกแบบเสร็จแล้วนี่ แล้วชั้นก็ให้เสียวหลี่ไปตามงานแทนแล้ว สีหน้าเธอดูไม่ค่อยดีเลย เมื่อคืนเธอนอนหลับไม่สนิทหรอ?” หลี่เหมยถามด้วยความเป็นห่วง

“อย่าพูดถึงเลย เกิดเรื่องที่ไม่ดีขึ้นนิดหน่อยน่ะ” ถังจือซย่าไม่อยากพูดถึงมันเช่นกัน การการกระทำชั่ว ๆของหวงหมิงว่าแย่แล้วเธอยังทำพลาดครั้งใหญ่ไปอีกเรื่อง นั่นก็คือการไปจูบสีจิ่วเฉินก่อน

เขาเป็นแฟนของซ่งซาน และซ่งซานเป็นหนึ่งในคนที่เธอจะเกลียดชั่วชีวิต

ประมาณสิบเอ็ดโมง ถังจือซย่าไปที่ห้องน้ำ เพิ่งนั่งลงเธอก็ได้ยินเสียงคนเดินเข้ามา

เสียงของหญิงสาวคนหนึ่งดังขึ้นมาว่า “พวกเธอทายสิว่าฉันเพิ่งไปเห็นอะไรมา”

“อะไรหรือ”

“โชคดีที่เมื่อกี้ฉันได้ขึ้นลิฟต์ตัวเดียวกับท่านประธานสี ฉันเห็นรอยกัดจางๆ บนคอของเขาด้วยแหละ พระเจ้า! ผู้หญิงคนไหนโชคถึงขนาดได้ทิ้งรอยช้ำโตๆขนาดนั้นไว้บนคอเค้ากันนะ!”