รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 269

ดั่งโดนมนต์สะกดที่ทำให้หัวใจต้องหวั่นไหว ชั่วขณะนั้นถังจือซย่ารู้สึกตะลึงงันขึ้นมาทันที

ในขณะที่เธอกำลังพยายามดิ้นรน เพื่อไม่ให้สูญเสียความเป็นตัวของตัวเองไปภายใต้ดวงตาเว้าวอนคู่นี้ของเขา ชายหนุ่มกลับเอื้อมมือขึ้นมาลูบคิ้วที่เรียวงามของเธอ “คุณถัง ค่ำคืนที่แสนงดงามเช่นนี้ หากไม่ทำเรื่องโรแมนติกก็ออกจะน่าเสียดายไปหน่อยนะ”

ถังจือซย่าที่อยู่ในอ้อมกอดของเขา ถูกโอบอุ้มไปด้วยลมหายใจของชายหนุ่ม ดวงตาเร่าร้อนประหนึ่งไฟที่ลุกโชนจนทำให้เกราะป้องกันของเธอพังทลายลงบางส่วน เธอพยายามเรียกสติกลับคืนมาให้ได้จึงยกมือขึ้นมาผลักเขาออก

แต่แล้วสายตาของชายหนุ่มก็จริงจังขึ้น และไม่เปิดโอกาสให้เธอได้หนีอีกต่อไป

เขาจูบเธออย่างกระหายดุดัน ก่อนจะสอดปลายลิ้นรุกล้ำเข้าไปในโพรงปาก เพื่อลิ้มรสความหวานของเธอ

น่ารังเกียจที่สุด! ทั้งๆที่ในใจกำลังก่นด่า แต่ถังจือซย่ากลับรู้สึกว่าสติของตนไม่มั่นคง เมื่อสักครู่ที่ผลักเขาออก เธอกลับลดทอนแรงออกถึงสามส่วน นี่มันเกิดอะไรขึ้น

ถังจือซย่าเกลียดตัวเองที่ลังเล จนทำให้ผู้ชายคนนี้คิดว่าจะรังแกเธอได้ง่ายๆ ถึงได้เอาเปรียบเธอตรงระเบียงทางเดินกลางดึกแบบนี้

แต่รสจูบของผู้ชายคนนี้!

เธอกลับไม่รู้สึกรังเกียจเลยสักนิด

มิหนำซ้ำเธอยังได้สัมผัสถึงความมหัศจรรย์และความหวัง ผู้ชายคนนี้ได้ปลุกเร้าความตื่นเต้นและอารมณ์พลุ่งพล่านที่นิ่งสงบในใจของเธอ

จูบนี้เป็นเหมือนไฟที่เผาผลาญสติสัมปชัญญะของเธอ ไม่รู้เวลาผ่านไปนานแค่ไหน จุดอันตรายของชายหนุ่มที่สัมผัสได้ผ่านชุดนอนบางๆของคนทั้งคู่ ทำให้ถังจือซย่าตกใจจนได้สติคืนกลับมา ขอบเขตสำหรับเธอมากสุดก็แค่จูบเท่านั้น ความสัมพันธ์ที่มากกว่านั้นคงจะไม่ได้

“ดึกมากแล้ว…ไปนอนเถอะค่ะ!” ถังจือซย่าผละออกจากอ้อมแขนของเขา และหันหลังให้เขาเพื่อแสดงอาการปฏิเสธ

สีจิ่วเฉินไม่ได้บังคับเธอเช่นกัน เขาเพียงโน้มตัวลงมากระซิบที่ข้างหูเธอด้วยน้ำเสียงที่มีเซ็กซี่และร้อนแรง “เรื่องที่ยังไม่แล้วเสร็จในคืนนี้ ฉันจะไปต่อให้เรียบร้อยในความฝันนะ”

สมองของถังจือซย่าแทบจะระเบิด ผู้ชายคนนี้ยังจะทำเรื่องนี้ต่อในความฝัน? แต่เมื่อเธอหันหลังกลับไป เขาได้หายไปแล้ว หลงเหลือไว้แค่เพียงกลิ่นกายของชายหนุ่มเท่านั้น

ก็แค่คำพูดเพียงประโยคเดียว แต่กลับทำให้ใบหน้าของถังจือซย่าร้อนผ่าวอยู่นานสองนาน