รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 270

แววตาซ่งซานเปล่งประกายความประหลาดใจระคนดีใจ แต่กลับพูดด้วยเส้นเสียงที่เย็นชาว่า “ฉันรู้แล้ว วันหลังเรื่องแบบนี้ก็มารายงานฉันเลย ไม่ต้องรอให้ฉันถาม”

“ได้ครับ คุณซ่ง” หลินจื้อนอบน้อมต่อเธอมาก

หลังจากวางสาย ซ่งซานหยิบไอแพดขึ้นมาหาข่าวเก่าๆทันที และเธอก็เจอข่าวเมื่อสองปีที่แล้ว เป็นข่าวประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับงานวันเกิดของนายหญิงใหญ่สีอายุหกสิบแปดปี ปีนั้นจัดได้ครึกโครมมาก จึงมีข่าวลงทุกสำนัก

ความขุ่นเคืองฉายวาบในดวงตาของซ่งซาน ดูท่านังถังจือซย่าคงไปร่วมงานแน่นอน

เมื่อคืนถังจือซย่ามีอาการนอนไม่หลับอย่างรุนแรง เพิ่งรับประทานอาหารเช้าเสร็จก็เริ่มง่วงนอนเล็กน้อย ท่ามกลางแสงแดดอันอบอุ่นของฤดูใบ้ไม้ร่วง หลังจากหรี่ตาลงครู่หนึ่ง ก็ได้ยินเสียงฝีเท้าเดิน เธอพยายามลืมตามอง ก็เห็นร่างสูงสง่าเดินมาใกล้เธอ

เธอลุกขึ้นนั่งทันทีและทำตัวกระปรี้กระเปร่ามองเขา

“เมื่อคืนนอนไม่หลับถึงกี่โมง” ชายหนุ่มนั่งอยู่ข้างๆเธอ ดวงตามีรอยยิ้มที่คลุมเครือแวบให้เห็น

สาเหตุที่เธอนอนไม่หลับ น่าจะเป็นผลงานจากเขาส่วนหนึ่ง

“ไม่ได้นอนไม่หลับ” ถังจือซย่ายังปากแข็ง

“วันเสาร์นี้คุณย่าฉลองวันเกิดครบ70ปี ฉันอยากเชิญเธอกับเฉินเฉินไปร่วมสังสรรค์ให้ครึกครื้น” สีจิ่วเฉินพูด ดวงตาของเขาเหมือนบังคับกลายๆ

ถังจือซย่าตกตะลึง จากนั้นก็ส่ายหัว “พวกเราไม่ไปดีกว่าค่ะ!”

“คุณย่ากำชับฉันมา ต้องพาเธอกับเฉินเฉินไปให้ได้ และให้เชิญพ่อของเธอด้วย”

“คุณพ่อของฉันอยู่ในรายชื่อที่ได้รับเชิญด้วยเหรอคะ” ถังจือซย่าพูดอย่างประหลาดใจ

“อื่อ! ฉันส่งจดหมายเชิญไปแล้ว เขามาแน่” สีจิ่วเฉินพยักหน้า

ถังจือซย่าอดคิดถึงปัญหาอื่นต่อไม่ได้ ถ้าพ่อของเธอมา งั้นหลี่เจี๋ยสองแม่ลูกจะถือโอกาสตามมาด้วยไหม

ถ้าตระกูลสีไม่ได้ระบุว่าเชิญแค่คุณพ่อ สองแม่ลูกคู่นั้นต้องตามมาเปิดหูเปิดตาด้วยอย่างแน่นอน

เพิ่งพูดไป มือถือของถังจือซย่าก็มีเสียงดังขึ้น เธอหยิบขึ้นมาดู ที่แท้ก็เป็นคุณย่าของเขาเป็นคนโทรฯมา

“โทรศัพท์จากคุณย่าของคุณค่ะ” ถังจือซย่าถือโทรศัพท์ สีหน้าแสดงอาการตื่นเต้นเล็กน้อย

“รับสายเถอะ! น่าจะเป็นเรื่องที่จะเชิญเธอไปในงานฉลองวันเกิดแน่ๆ” พูดเสร็จ สีจิ่วเฉินก็ลุกขึ้นยืนและเดินไปทางสนามหญ้าหาเจ้าตัวเล็กที่กำลังเตะบอลอย่างขมักเขม้น