รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 28

ถังจือซย่าคนชั่วร้าย เพิ่งจะกลับมาจากต่างประเทศก็เกลี้ยกล่อมให้สามีของฉันซื้อบ้านให้ทันที แล้วยังซื้อโดยที่ปิดบังเธอ มีอย่างนี้ที่ไหนกัน

หลี่เจี๋ยกัดฟันด้วยความโกรธ เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วกดหมายเลขโทรหาสามี

“ฮัลโหล!” ถังจวิ้นรับสาย

“อาจวิ้น คุณซื้อบ้านให้ลูกสาวคนโต คิดไม่ถึงว่าจะไม่บอกฉันเลย แบบนี้มันหมายความว่ายังไง?”

“คุณเปิดตู้เซฟของฉันเอาเงินไปให้ชิงชิงอีกแล้วเหรอ” ถังจวิ้นคาดเดาว่าเธอกำลังทำอะไรอยู่

“คุณจ่ายเงินไปแปดล้านหยวนเพื่อซื้อบ้านให้ถังจือซย่าแบบไม่เสียดายเลย แล้วฉันจะให้เงินลูกสาวฉันซักหมื่นสองหมื่น จะเป็นอะไรไป” หลี่เจี๋ยบ่นอย่างโกรธเคือง

“มันไม่ปลอดภัยสำหรับจือซย่ากับลูกในห้องเช่าที่ไม่ปลอดภัย แล้วตอนนี้ชิงชิงก็อาศัยอยู่ที่บ้าน มันก็ดีแล้วนี่”

“มีเพียงถังจือซย่าที่น่าสงสารเท่านั้นเหรอ ตอนนี้ลูกสาวฉันแม้แต่กระเป๋าใบเดียวก็ซื้อไม่ได้ นี่ไม่น่าสงสารเหรอ คุณมันไม่เท่าเทียมเอาเสียเลย”

“โอเค อย่าเพิ่งโวยวาย ผมซื้อบ้านไปแล้ว ตอนแรกผมก็อยากจะบอกคุณ แต่ผมกลัวว่าคุณจะไม่เข้าใจแล้วจะมีปัญหากัน”

หลี่เจี๋ยโกรธมากจนหัวของเธอเหมือนมีบุหรี่พุ่งออกมาข้างบน ถังจือซย่าใช้กลอุบายอะไรเกลี้ยกล่อมสามีของเธอให้เขาปฏิบัติต่อนางดีขนาดนี้ แปดล้านหยวนถูกให้เธอไปซื้อโดยไม่กะพริบตา และมันกลายเป็นทรัพย์สินส่วนตัวของนาง อีกทั้งสามีเธอยังไปเฝ้าลูกของมันอีกสองวันโดยไม่ได้ปรึกษาเธอเลยสักนิดเดียว!

ถังจวิ้นวางสายไปแล้ว หลี่เจี๋ยหยิบเงินทั้งหมดออกมาจากตู้เซฟ พร้อมกับหยิบเอกสารสัญญาออกมาด้วย เดินลงมาถึงชั้นล่างแล้วพูดกับถังชิงชิงว่า “บอกแม่มา ถังจือซย่าทำงานที่ไหน ฉันจะไปหามัน”

“แม่คะ แม่จะไปหามันทำไม” ถังชิงชิงถามอย่างไม่เข้าใจ

“พ่อของแกไปซื้อบ้านให้มันแปดล้านหยวนโดยไม่บอกพวกเรา ฉันจะไปคุยกับมันเดี๋ยวนี้” หลี่เจี๋ยที่เต็มไปด้วยความโกรธไม่มีที่ระบาย

“อะไรนะ พ่อจ่ายเงินไปแปดล้านเพื่อเธองั้นเหรอ แล้วหนูล่ะ? ไม่มีอะไรให้หนูเลย?” ถังชิงชิงก็โกรธแทบบ้า เธอก็เป็นลูกสาวเหมือนกัน ถังจื่อซย่ามี เธอก็ต้องมี