รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 29

ถังจือซย่างมึนงง เธอเอื้อมมือหยิบไปหยิบสัญญาขึ้นมาเปิดดูก็ตกใจเช่นกัน พ่อซื้อบ้านให้เธอ? ทำไมถึงซื้อโดยไม่ปรึกษาเธอกัน

“ถังจือซย่า แกอย่าแกล้งโง่ไปหน่อยเลย สัญญาก็อยู่ที่นี่ทั้งหมด แกยังจะคิดแก้ตัวอะไรอีก” ถังชิงชิงชี้มาที่เธอแล้วตะโกน

“ฉันไม่ได้แก้ตัว! นี่คือสิ่งที่พ่อซื้อให้ฉัน แล้วมันทำไมเหรอ มีปัญหาอะไร” ถังจือซย่าเลิกคิ้วแล้วถามกลับ

“เงินของพ่อแกมันเป็นของทุกคนในครอบครัว การที่จะซื้อบ้านให้แก ก็ต้องถามความคิดเห็นของฉันกับชิงชิงด้วย บ้านหลังนี้ต้องมีครึ่งหนึ่งเป็นของชิงชิง” หลี่เจี๋ยต่อสู้เพื่อสิทธิ์ของลูกสาวทันที

ถังจือซย่าตลกเสียจริง เธอมองไปที่หลี่เจี๋ย “นี่คือทรัพย์สินภายใต้ชื่อของฉัน ฉันจะไปแบ่งให้ลูกสาวคุณครึ่งหนึ่งได้ยังไง”

“ถ้าอย่างนั้นฉันจะขอให้พ่อซื้อบ้านให้ฉันด้วย หรือไม่ก็ขอให้พ่อให้เงินฉันแปดล้านหยวน” ถังชิงชิงกล่าวอย่างมั่นใจ

“งั้นเธอก็ไปถามสิ! เธอจะมาทำอะไรในสำนักงานของฉัน” ถังจือซย่ากล่าวด้วยใบหน้าที่เย็นชา

“ถังจือซย่า ฉันมาที่นี่เพื่อเตือนแก ถ้าแกขอให้พ่อแกซื้ออะไรหรือให้เงินแกลับหลังฉันอีก ฉันจะไม่ใช้ชีวิตอยู่กับเขาแล้ว และเวลานั้นแกจะต้องรับผิดชอบกับการหย่าร้างของเรา” หลี่เจี๋ยขู่

ถังจือซย่าขบริมฝีปากแล้วยิ้มออกมา “ในเมื่อเป็นเช่นนี้ งั้นถ้าพวกคุณจะหย่ากันตอนไหนก็บอกฉันด้วยแล้วกัน ฉันจะได้หาครอบครัวถัดไปให้พ่อ และสัญญาว่าจะต้องดีกว่าคุณแน่นอน”

“แก...” หลี่เจี๋ยโกรธจนแทบจะบ้าไปแล้วจริงๆ

ถังชิงชิงยังมีใบหน้าที่เรียบนิ่งอยู่ “ถังจือซย่า แกเชื่อไหมว่าฉันสามารถทำให้แกตกงานตอนนี้ได้เลยนะ”

“เธอกำลังจะทำอะไร” ถังจือซย่าถามด้วยดวงตาที่หรี่ลง

“ฉันจะบอกทุกคนว่า แกมีลูกนอกสมรส แล้วแกก็ยังเป็นมือที่สามของคนอื่นแล้วมีเด็กคนนี้” ถังชิงชิงร้องตะโกนเพื่อทำลายชื่อเสียงของเธอ

ถังจือซย่าพ่นลมหายใจอย่างเย็นชา “เธอต้องการให้ฉันซื้อลำโพงให้ไหม จะได้ทำให้เสียงของเธอดังกว่านี้?”

“นี่แกคิดว่าฉันไม่กล้างั้นเหรอ” หลังจากที่ถังชิงชิงพูดจบ เธอก็หันหลังกลับไปเปิดประตูแล้วเดินออกไป

หลี่เจี๋ยพอใจกับความกล้าหาญของลูกสาว ทางที่ดีควรจะทำให้ถังจื่อซย่าตกงานดีกว่า

เส้นผมของถังจือซย่าถูกกระชากทันที เพื่อช่วยลูกสาวของเธอ หลี่เจี๋ยไม่ได้แสดงความเมตตาแต่อย่างใด ถังจือซย่ารู้สึกเจ็บมากเธอจึงดึงผมของถังชิงชิงแรงขึ้น

“อ้า...มันเจ็บ...ปล่อย...ถังจือซย่า...” ถังชิงชิงร้องออกมาอย่างเจ็บปวด เพราะมือของถังจื่อซย่าที่ดึงผมของเธอเหมือนใกล้จะตาย

“ปล่อยฉันนะ นังผู้หญิงเลว!” หลี่เจี๋ยก็รู้สึกเจ็บปวดใจสำหรับลูกสาวของเธอ จึงยกฝ่ามือแล้วตบไปที่หน้าของถังจือซย่า

ถังจือซย่าอดทนกับความเจ็บปวด เธอยกหน้าถังชิงชิงขึ้นมาตบหน้าอีกครั้ง ถังชิงชิงทรุดลงไปคุกเข่ากับพื้นไม่สามารถลุกขึ้นมาได้ เพื่อความสะดวกในการตบหน้าของเธอ

“ถ้าคุณตบฉันอีก ฉันจะตีเธอสามครั้ง คุณลองดูสิ” แม้ว่าถังจือซย่าจะอยู่ในสภาพที่จนตรอก แต่พลังของเธอก็ไม่ลดลงเลยแม้แต่นิดเดียว

หลี่เจี๋ยรีบปล่อยเธอทันที ถังจือซย่าเห็นหลี่เหมยพาใครสักคนเข้ามา เธอก็ปล่อยมือจากถังชิงชิง ในมือมีเส้นผมจำนวนมากที่ขาดออกมา ใบหน้าของถังชิงชิงทั้งซีดและบวมเต็มไปด้วยความเจ็บปวด

หลี่เจี๋ยดึงลูกสาวของตัวเองออกมาแล้ววางแผนว่าจะสู้อีกครั้ง

หลี่เหมยกล่าวว่า “พวกคุณเป็นอะไรกัน มาก่อกวนอะไรบริษัทของพวกเรา”