รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 30

ถังจือซย่าจัดระเบียบผมอันยุ่งเหยิงของเธอและรอยตบบนใบหน้าที่สวยงามของเธอก็เห็นชัดเป็นพิเศษ เธอพูดกับหลี่เหมยว่า “เอาพวกเธอออกไป!”

“ฉันเป็นแม่เลี้ยงของถังจือซย่า และฉันกับมันมีเรื่องส่วนตัวที่จะต้องตกลงกัน” หลี่เจี๋ยพูดด้วยความโกรธ

“ฉันไม่สนหรอกว่าความสัมพันธ์ของพวกคุณเป็นอย่างไร แต่นี่คือบริษัท ไม่ใช่สวนหลังบ้านของพวกคุณ ถ้ายังไม่ออกไปฉันจะแจ้งตำรวจเดี๋ยวนี้” หลี่เหมยขู่

หลี่เจี๋ยครุ่นคิด เธอจะไม่ไปสถานีตำรวจแน่ๆ เธอจึงดึงลูกสาวมาแล้วบอกว่า “ชิงชิง พวกเราไปกันเถอะ บัญชีนี้จะต้องถูกชำระในภายหลัง”

ถังจือซย่ากัดริมฝีปากสีแดงของเธอแล้วสูดลมหายใจ สายตาเย็นชาจ้องมองไปยังสองแม่ลูกที่เดินออกไป

และผู้คนที่กำลังครึกครื้นในสำนักงานก็อดไม่ได้ที่จะมองถังจือซย่าแตกต่างออกไป แม้ว่าเธอจะดูผอมเพรียว แต่เห็นได้ชัดว่าความสามารถในการโจมตีของเธอไม่ได้ด้อยไปกว่าสองแม่ลูกนั่นเลย

“จือซย่า เกิดอะไรขึ้นกับเธอ มีคนมาหาเรื่องเธอเกือบทุกวันเลย” หลี่เหมยหมดคำจะพูดกับเธอ

แต่ถังจือซย่าหมดคำจะพูดยิ่งกว่า เธอยืนยันว่า “ฉันจะพยายามไม่เอาความคับแค้นส่วนตัวเข้ามาที่บริษัทนะ”

ถังจือซย่าเดินกลับไปที่ห้องทำงาน เธอกำลังจับผมที่ยาวของเธอแล้วม้วนมันขึ้นไป ทันใดนั้นโทรศัพท์บนโต๊ะทำงานของเธอก็ดังขึ้น เธอเอื้อมมือไปรับ “สวัสดีค่ะ”

“ทะเลาะกันอีกแล้วเหรอ” น้ำเสียงทุ้มจากผู้ชายที่ดูไม่มีความสุขดังมาจากปลายสาย

ถังจือซย่ารู้สึกอับอาย ทำไมเรื่องนี้ถึงถึงหูของเขา? แต่บริษัทนี้ก็ยังมีคนดีๆอยู่มากมาย

“ฉันจะบอกข่าวดีคุณ ฉันชนะแล้ว” ถังจือซย่าพูดอย่างตลกขบขัน

“เธอยังมีหน้ามาพูด ในฐานะแม่ การสู้กันทั้งวันนี่มันใช้ได้เหรอ?” สีจิ่วเฉินกล่าวอย่างไม่ชอบใจ

ถังจือซย่าปากแตก ใบหน้าของเธอก็มีบาดแผล เธอซี้ดปาก “ฉันไม่คุยกับคุณแล้ว ฉันเจ็บหน้า”

เธอวางสายจากเขา หลังจากนั้นไม่นานฉู่เฮ่าก็มาที่ห้องทำงานของถังจือซย่า แล้วมอบถุงน้ำแข็งให้เธอ “นี่คือสิ่งที่ท่านประธานสีขอให้ฉันมาส่ง คุณถังคราวหน้าระวังตัวให้มากกว่านี้”

ถังจือซย่ามองไปที่ฉู่เฮ่า พร้อมกับหยิบก้อนน้ำแข็งขึ้นมา “ขอบคุณนะคะผู้ช่วยฉู่”

“คุณควรจะขอบคุณประธานสีนะครับ” ฉู่เฮ่าอมยิ้มเล็กน้อยแล้วเดินจากไป