รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 281

“ฮะ คุณย่าทวด” ถังอวี่เฉินพยักหน้าอย่างเชื่อฟัง

เมื่อเห็นว่าพ่อส่งนายหญิงใหญ่สีเรียบร้อยแล้ว ถังจือซย่าก็จูงมือลูกชาย “เฉินเฉิน กลับไปเล่นอยู่ในห้องของลูกเถอะจ้ะ เดี๋ยวอีกแป๊บหนึ่งหม่ามี้ไปเรียกนะ”

“อืม!” ถังอวี่เฉินพูดจบ ดวงตากลมโตสีดำสนิทคู่นั้นก็มองไปที่ถังชิงชิง ถังชิงชิงก้มหน้าดูโทรศัพท์อย่างขาดความมั่นใจ

เมื่อถังจือซย่าเห็นว่าลูกชายขึ้นไปชั้นบนแล้ว พ่อสองครอบครัวก็กลับมาแล้วเช่นกัน ถังจวิ้นรีบถามทันทีว่า “เฉินเฉินล่ะ!”

“เขาขึ้นไปเล่นข้างบนแล้วค่ะ” 

“จือซย่า! ชุดราตรีเธอสวยมากเลยนะ!” หลี่เจี๋ยรีบพูดขึ้นราวกับว่าต้องการประจบเอาใจ

“ขอบคุณค่ะ!” ถังจือซย่าตอบอย่างเย็นชาไปหนึ่งคำ

“จือซย่า ป้าเจี๋ยกับชิงชิงไม่ค่อยได้เข้าร่วมโอกาสแบบในคืนนี้ เดี๋ยวลูกช่วยดูแลหน่อยนะ” ในใจของถังจวิ้นหวังอย่างมากว่าครอบครัวจะสนิทสนมกลมเกลียวกัน

“ใครต้องการการดูแลจากเธอคะ ซ่งซานเองก็มาเหมือนกัน หนูมีซ่งซานคอยอยู่ข้างๆ แล้วล่ะค่ะ!” ถังชิงชิงพูดด้วยความหยิ่งยโส เมื่อพูดจบก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาซ่งซาน

“เดี๋ยวฉันไปดูเฉินเฉินสักหน่อยนะ” ถังจวิ้นคิดถึงหลานชาย เขาจึงลุกขึ้นและเดินขึ้นไปชั้นบน

สายตาของหลี่เจี๋ยมีความโกรธแค้นปรากฏขึ้นมาแวบหนึ่ง ถ้าไม่ใช่เพราะคราวที่แล้วแอบฟังที่โรงพยาบาล เธอคงไม่รู้ความคิดของสามีเลยสักนิด! ว่าตอนนี้สามีได้จัดให้ลูกของถังจือซย่าเป็นทายาทคนสุดท้ายของบริษัทเป็นที่เรียบร้อยแล้ว.++

“ฮัลโหล ซานซาน ถึงรึยัง”

“เธอก็ถึงแล้วเหรอ! ดีเลย เดี๋ยวฉันไปหานะ” ถังชิงชิงพูดขึ้นด้วยความร้อนรนอดใจรอแทบไม่ไหว

ถังชิงชิงถือกระเป๋าขึ้นมาและพูดว่า “แม่ ซ่งซานมาแล้ว หนูไปหาเธอก่อนนะ”

เมื่อพูดจบถังชิงชิงก็เดินจากไป ถังจือซย่าไม่อยากอยู่ห้องเดียวกันกับเธอ จึงหยิบโทรศัพท์และไปที่ระเบียงข้างห้อง หลี่เจี๋ยนั่งอยู่บนโซฟา ยื่นมือไปหยิบถั่วพิสตาชิโอมาหนึ่งกำและกินจากในมือ ภายในใจก็กำลังคิดถึงสิ่งที่อยากจะได้รับในคืนนี้ อย่างแรกคือความชอบของนายหญิงใหญ่ตระกูลสี สองคือหวังว่าลูกสาวจะได้แต่งงานกับตระกูลดีๆ ที่นี่ สามคือถ้าสามารถตักตวงผลประโยชน์ได้ เธอก็จะฉวยโอกาสเอามาให้หมด