รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 304

ท่าทางใจกว้างพอที่จะมอบเขาให้ผู้หญิงคนอื่นนั้น

ดวงตาสีดำทั้งสองข้างของสีจิ่วเฉินปกคลุมไปด้วยความเย็น เขากอดอกแล้วจ้องมองไปที่หญิงสาว “เธอพูดแบบนี้อีกแล้ว?”

มาดอันใหญ่โตของถังจือซย่าหายไปอย่างช่วยไม่ได้ และพูดตะกุกตะกัก “ฉันไม่ได้ทำเพื่อคุณซะหน่อย! คุณต้องการผู้หญิงอยู่หนิ แล้วคุณหลินก็หลงรักคุณ...”

“ฉันต้องการผู้หญิง” ชายหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ “แต่ผู้หญิงเพียงคนเดียวที่ฉันต้องการก็คือเธอ” ชายหนุ่มค่อยๆ โน้มตัวไปข้างหน้าเธอ “ถ้าหากเธอรักฉันสุดหัวใจจริงๆ ก็ถวายตัวให้ฉันเร็วกว่านี้สิ”

เส้นประสาทของถังจือซย่ากระตุกเกร็งอย่างควบคุมไม่ได้ เธอยิ้มอย่างอึดอัดใจ “ขอให้มีความสุขกับอาหารมื้อเย็นนะคะ”

แต่การแสดงออกของชายหนุ่มนั้นดูไม่สบายใจเป็นอย่างมาก

“ฉันจะกลับมาหาเธอช้าหน่อยนะ” สีจิ่วเฉินหันหลังและทิ้งท้ายเอาไว้

“เฮ้ ไม่จำเป็น...” ถังจือซย่าพูดแย้ง แต่กลับถูกชายหนุ่มปิดประตูกลับมา

ถังจือซย่ากลับมานั่งที่เดิม ตอนแรกก็ไม่ได้มีงานอะไร และตอนนี้สมองก็ยิ่งตื้อตันมากขึ้น

ในขณะนั้นเอง โทรศัพท์มือถือของเธอก็ดังขึ้น จากพ่อของเธอ เธอจึงเอื้อมมือไปรับ “ฮัลโหลค่ะพ่อ”

“จือซย่า ตอนเย็นว่างไหม”

“ว่างสิ! พ่อมีอะไรเหรอ”

“เย็นนี้ลูกไปทานข้าวกับเฮ่าเซวียนนะ ให้เขาเล่าเรื่องบริษัทให้ลูกฟัง เดี๋ยวเฉินเฉินพ่อดูแลเอง”

“พ่อ เกิดเรื่องอะไรขึ้นที่บริษัทเหรอ” ถังจือซย่าถามอย่างเป็นกังวล

“ไม่มีอะไรหรอก แค่นี้แหละ เฮ่าซวนเลือกร้านอาหารไว้แล้ว เดี๋ยวตอนเย็นพ่อไปอยู่เป็นเพื่อนเฉินเฉินที่บ้านลูกเอง”

“ฮัลโหล พ่อ...”

ถังจือซย่าอยากจะพูดอะไรสักอย่าง แต่โทรศัพท์ก็ดันวางสายไปเสียแล้ว ถังจือซย่านั้นเข้าใจความหมายของผู้เป็นพ่อดี เขาต้องการจะจับคู่ให้เธอกับคังเฮ่าเซวียนอยู่ด้วยกัน