รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 377

“เอาล่ะ ฉันจะไม่พูดถึงเรื่องนี้อีก แล้วอีกอย่าง...ซานซาน ช่วงนี้เธอหายไปไหน”

“ฉันมาพักผ่อนที่ต่างประเทศน่ะ ไม่ว่าสีจิ่วเฉินถามอะไร เธอไม่ต้องตอบนะ แล้วเธอต้องพยายามแยกเขากับถังจือซย่าออกจากกัน ไม่อย่างนั้นถังจือซย่าจะกลายเป็นคุณนายสี แล้วเราจะไม่มีวันได้อยู่กันอย่างสงบสุขอีกต่อไป”

“ฉันก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน ตอนนี้ถังจือซย่ากำลังจีบสีจิ่วเฉิน พยายามใช้ทุกวิถีทางเพื่อยั่วยวนเขา ฉันหมดหนทางแล้วจริงๆ รีบกลับมาเถอะ ซานซาน มาจัดการหล่อนไปด้วยกัน”

“อีกสามเดือนฉันถึงกลับไปประเทศจีนได้ เธอต้องหาวิธีจัดการกับหล่อนก่อน ถ้าเจอสีจิ่วเฉินอีก เธอต้องไม่พูดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในคืนนั้นแบบโง่ๆ อีกล่ะ” ซ่งซานเตือน

ตอนนี้ถังชิงชิงรู้สึกกลัวเล็กน้อย เธอรีบพูด “โอเค ฉันจะไม่พูดอะไรสักคำ”

หลังจากวางสาย ซ่งซานก็นอนอยู่บนเตียง ตาบวมของเธอเป็นประกายด้วยความภาคภูมิใจ โชคดีที่เธอมองการณ์ไกลที่ซื้อคนในเอเวอร์ไนท์คลับ ทำให้ฐานข้อมูลถูกไฟไหม้จนหมด

ไม่ว่าสีจิ่วเฉินจะมีความสามารถเพียงใด เขาจะเก่งจนกู้คืนข้อมูลที่สูญหายได้งั้นเหรอ นั่นเป็นข้อมูลเดียวที่เหลืออยู่

และเรื่องราวเมื่อ 5 ปีที่ก่อน มันนานมากจนไม่มีใครจำได้ว่าเกิดอะไรขึ้น

แต่ซ่งซานยังคงกังวลมาก

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่จ้างคราวก่อนคงจะลาออกไปแล้วสินะ

ฉู่เฮ่าออกมาจากคลับและตรงไปยังบ้านของเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยคนนั้น บ้านส่วนตัวที่ทรุดโทรมนั้นมืดสลัวมากภายใต้แสงไฟริมถนน

ฉู่เฮ่าต้องการรู้ว่าเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยอาศัยอยู่ที่นี่หรือไม่ ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจอยู่ที่นี่จนถึงเช้าวันพรุ่งนี้

โดยทั่วไปแล้ว คนในวัยเดียวกันจะออกมาซื้ออาหารเป็นมื้อเช้า

ฉู่เฮ่ากำลังจะหลับพักผ่อนครู่หนึ่ง แต่ในขณะนั้นเอง รถยนต์ไฟฟ้าวิ่งผ่านและหยุดลงตรงหน้าเขา ฉู่เฮ่าเหลือบมองและได้เห็นใบหน้าที่คุ้นเคย นั่นมันจางเหลียงเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่เขากำลังรอไม่ใช่เหรอ

ขณะนี้เป็นเวลาตีสอง จางเหลียงดื่มเหล้าจนเมาอย่างเห็นได้ชัด ฝีเท้าของเขาดูล่องลอยเล็กน้อย

ฉู่เฮ่าสืบมาแล้วว่าไม่มีกล้องวงจรปิดบริเวณนี้ เขาผลักประตูและลงจากรถ ก่อนจะตะโกนเรียก “เฮ้ จางเหลียง”

เดิมทีจางเหลียงเป็นคนโลภมาก ทันทีที่เขาได้ยินคำว่าของขวัญ เขาก็เอนตัวไปที่รถทันที ของขวัญอะไรกันนะ