สีจิ่วเฉินตกใจเล็กน้อย “ลูกค้าที่เธอไปพบไม่ใช่ว่าคุณเป็นคนคุยเองเหรอ”
“ไม่ใช่ค่ะ! ฉันถามพี่เหมยแล้ว พี่เขาบอกว่าเดิมทีเป็นลูกค้าของหลินจิงจิง แค่เป็นเพราะลูกค้าถูกใจการออกแบบของฉันถึงได้ให้ฉันไปคุย บังเอิญว่าลูกน้องของสีรุ่ยหมิงลักพาตัวฉันที่ที่จอดรถของร้านกาแฟที่พวกเรานัดกัน” สายตาของถังจือซย่าแสดงให้เห็นถึงความสับสน “พวกเขารู้ได้อย่างไรว่าฉันจะไปที่ร้านกาแฟนั่น และจะจอดรถที่ที่จอดรถนั้น”
คิ้วของสีจิ่วเฉินขมวดแน่น “หลินจิงจิงเป็นลูกสาวแท้ๆของเพื่อนสนิทของพ่อผมที่ชื่อหลินจิ่นตอนเขายังมีชีวิตอยู่และเลี้ยงดูในต่างประเทศ หลินจิ่งเป็นผู้ใหญ่ที่ผมนับถือ ผมได้ยินคุณย่าผมบอกว่าตอนที่พวกเขายังหนุ่มไปมาหาสู่กันอย่างดี”
“เธอเป็นลูกแท้ๆ?” ถังจือซย่าขมวดคิ้ว แน่นอนว่าไม่ได้ว่าดูเพียงแค่นี้
“หลินจิ่นขอให้ผมดูแลเธอให้ดี เรื่องของลูกค้าครั้งนี้ผมกลับไปจะไปเช็คให้” สีจิ่วเฉินไม่อยากสะเพร่า
ไม่อยากให้เธอพบกับอันตรายอื่นๆอีก
“ดี!” ถังจือซย่าพยักหน้า เห็นว่าถึงเวลาเวลากินข้าว เธอเองก็หิวแล้ว
“ใกล้ๆนี้มีร้านอาหารร้านหนึ่ง พวกเราไปกินข้าวกันเถอะ กินข้าวเสร็จแล้วคุณก็กลับไปทำงานเถอะ โอเคไหมคะ” ถังจือซย่าหันไปถามเขาราวกับว่าเขาทำเรื่องยากสำเร็จไปอีกเรื่องแล้ว และยังขอให้เขาออกไปอีก
สุดท้ายสีจิ่วเฉินทนไม่ได้ที่จะเห็นท่าทีเธอแบบนี้ เขายิ้มอย่างฝืนๆ “ดี กินเสร็จแล้วผมจะไป”
ทั้งสองคนออกไปกินข้าว บานหน้าต่างที่ห้องทำงานชั้นสามคังเฮ่าเซวียนเห็นรถของสีจิ่วเฉินแล่นออกไป มือของเขาก็กำหมัดแน่น
ในสายตาของเขารูปลักษณ์ของถังจือซย่าด้เปลี่ยนไปแล้ว ที่แท้ถังจือซย่าก็เป็นเหมือนที่ถังชิงชิงพูดไว้ ที่รักแค่คนมีเงิน สำหรับเธอแล้วผู้ชายธรรมดาอย่างเขาไม่เข้าตาเลยสักนิด
ในร้านอาหาร
ขณะที่ถังจือซย่ากำลังสั่งอาหารจดจ่ออยู่กับระดับความเผ็ด ราวกับว่าในชีวิตนี้เธอได้ดูแล้วผู้ชาคนนี้อย่างไม่รู้ตัวไปแล้ว
แต่ผู้ชายที่ได้กำลังได้รับการดูแลจากเธอนั้นดวงตาแสดงถึงความอ่อนโยน สดชื่นขึ้นเป็นพิเศษ
บริกรเดินจากไปภายในห้องส่วนตัวก็เงียบสงัด ถังจือซย่าชนเข้ากับชายที่กำลังดื่มชาพร้อมทำท่าหรี่ตามองเธออย่างฉับพลัน
ทำให้ถังจือซย่าใจลอยไปแวบหนึ่ง สายตาของผู้ชายคนนี้เหมือนกับมีเวทย์มนต์ทำให้ผู้คนมีความสุขอันแสนหวาน
ถังจือซย่ายกมือขึ้นมาบัง “หยุดมองได้แล้วค่ะ”
“ผมมองว่าที่ภรรยาของผมผิดกฎหมายหรือไง” ชายหนุ่มหัวเราะอย่างเย็นชา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว
สงสัยไม่เขียนต่อแล้วใช่ไหมค่ะ เพราะรอนานมาก เป็นอะไรไหมค่ะ แอดมินตอบให้หายสงสัยด้วยค่ะ คิดถึงเรื่องนี้อยากอ่านต่อค่ะ...
แอดมินจ๋า...รอๆๆๆๆอ่านตอนต่อไปอยู่นะคะ...ขอบคุณค่ะ...
ตอนที 519 รออยู่น่ะค่ะ ติดตามผลงานค่ะ...
ขอบคุณแอดมินมากกนะคะ...วันนี้ได้อ่านหลายตอน...สมกับการรอคอยค่ะ......
ลุ้นมากๆๆเลย มาได้1ตอนก็ยังดีค่ะ ขอบคุณแอดมินค่ะ...
คิดถุงประธานสี และจือชย่า และเฉิน เฉิน เหลือเกินแว้ววค่ะ แอดมินจ๋า...อยากอ่านมากมายย......
งอแงไม่ได้อ่าน...
1 อาทิตย์ แล้วค่ะ แอดมิน มาดูทุกวันแล้วค่ะ...
รออยู่นะคะ พรีสสสส...
มาเช็ควันที่4 วันแล้ว ยังไม่มีเพิ่มเติมเลยค่ะ...