รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 387

หลินจิงจิงจากไปแล้ว เธอรอให้หลินจิ่นเตรียมการเรื่องนี้ เธอจำเป็นที่จะต้องให้กำเนิดลูกของสีจิ่วเฉินตั้งแต่เนิ่นๆ ถึงจะดี เพราะพ่อเลี้ยงยังคงรอให้เธอช่วยให้ออกมาอยู่

ประเทศฮัสโตรีกา

หลังที่ผ่านไปหนึ่งสัปดาห์ซ่งซานก็ถอดผ้าพันแผลออกอีกครั้งหนึ่ง เธอผ่านช่วงบวมมาได้แล้ว ผลลัพธ์ของการศัลยกรรมสามารถที่จะมองออกแล้ว

ก่อนหน้านี้ใบหน้าของเธอค่อนข้างเหลี่ยม ในขณะนี้ ได้เปลี่ยนเป็นหน้ารูปไข่เรียบร้อยแล้ว เปลือกตาทั้งสองข้างของเธอยังคงบวมอยู่ จมูกของเธอโด่งแล้ว ริมฝีปากของเธอก็ยิ่งดูดีขึ้นไปอีก เส้นกรามของเธอก็สมบูรณ์แบบเลยทีเดียว

ซ่งซานรู้สึกตื่นเต้นมากขึ้น ในที่สุดเธอก็กลายเป็นคนสวยแล้ว ถึงแม้ว่าจะสู่ใบหน้าตามต้นฉบับอย่างถังจือซย่าไม่ได้ แต่เธอเชื่อว่าเธอไม่ได้ต่างมากเกินไปอย่างแน่นอน

ขอเพียงแค่อาการบวมของเธอหายอย่างสมบูรณ์ เธอก็จะสามารถที่จะไปพบกับสีจิ่วเฉินได้แล้ว

คิดไม่ถึงเลยว่ผลลัพธ์ที่เธอได้จะดีเกินกว่าที่คาดการณ์ไว้ หลังจากนี้หนึ่งเดือนเธอก็สามารถที่จะกลับประเทศได้

ซ่งซานจ้องมองตัวเองในกระจก เค้าโครง และความสมจริงของอวัยวะทั้งห้าบนใบหน้ามีความรู้สึกที่งดงามเหมือนถังจือซย่าอยู่หลายส่วน ริมฝีปากของเธอโค้งขึ้น ภายในแววตาเผยให้เห็นความพึงพอใจออกมา

เมื่อถึงตอนที่ถังจือซย่าได้เห็นเธอ จะรู้สึกอย่างไรกันนะ จะสะอิดสะเอียนเธอบ้างไหม

ซ่งซานกำลังเพ้อฝันอีกครั้ง รอให้เธอฟื้นตัวอย่างสมบูรณ์ และเมื่อได้ครอบครองความงามอย่างที่สุดแล้ว สีจิ่วเฉินจะสามารถที่จะยอมรับเธอได้ไหม ในชั่วขณะหนึ่งเขาจะสามารถที่จะตกหลุมรักเธออย่างกะทันหันได้บ้างหรือไม่

ในค่ำคืนนั้นเมื่อห้าปีก่อนทำให้เขายากที่จะลืมอย่างแน่นอน ดังนั้น ถ้าเกิดว่าจู่ๆ สีจิ่วเฉินคิดที่จะทบทวนความรู้สึกในค่ำคืนนั้นล่ะ ก็มีเพียงเธอซ่งซานเท่านี้ที่สามารถจะให้ความรู้สึกนั้นแก่เขาได้

"คุณซ่ง คุณสวยมากจริงๆ สมบูรณ์แบบจริงๆ เลยค่ะ" นายหน้าที่อยู่อีกด้านหนึ่งชื่นชมยินดีกับเธอ

แต่รอยยิ้มของซ่งซานกลับชะงักไปในทันที รอยยิ้มได้ถูกเก็บซ่อนไปแล้ว ประโยคที่เข้ามาในหูของเธอนี้กลับไม่ได้ทำให้มีความสุขอีกต่อไป

เธอศัลยกรรมตามรูปร่างหน้าตาของถังจือซย่า ดังนั้น เมื่อคนอื่นชื่นชมเธอ ก็เหมือนกับว่าชื่นชมหน้าตาของถังจือซย่าด้วยเช่นกัน ด้วยสาเหตุนี้ เมื่อเธอได้ยินก็จะรู้สึกไม่ค่อยสบายใจเท่าไรนัก

และความไม่สบายใจอย่างนี้ ตั้งแต่นี้ไปเมื่อมีคนมาชื่นชม ก็จะทำให้เธอยิ่งคิดไปถึงใบหน้าต้นแบบที่สมบูรณ์แบบตามธรรมชาติของถังจือซย่าคนนั้นมากยิ่งขึ้นไปอีก

ในเวลากลางคืน ถังจือซย่าอาบน้ำให้ลูกชายเรียบร้อยแล้ว วางแผนว่าจะดูโทรทัศน์แล้วพักผ่อนสักครู่หนึ่ง ทันใดนั้นเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น เมื่อเธอหยิบขึ้นมาดู ก็เป็นสีจิ่วเฉินที่เป็นคนโทรมา

ดึกขนาดนี้แล้ว เขาจะโทรมาอีกทำไมกันนะ

"ฮัลโหล!" ถังจือซย่ารับสาย

“ฉันไปนั่งเล่นบ้านเธอหน่อยได้ไหม”