รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 391

หลี่เหมยเพิ่งเดินออกมาจากห้องน้ำ เธอขมวดคิ้วถามทันที “พวกคุณเป็นใคร”

“ผมชื่อหวังเหว่ยผู้จัดการเสวี่ยเฟยจิวเวลรี่ สงสัยว่าพนักงานของบริษัทคุณลอกเลียนแบบผลงานของพนักงานบริษัทผม พวกเรากำลังดำเนินการตามกฎหมาย” ผู้ชายคนนี้พูดอย่างหนักแน่น เหมือนเกิดเรื่องนี้จริง และเหตุการณ์ร้ายแรง

ในสายธุรกิจเดียวกัน ไม่มีทางทำเรื่องแบบนี้แน่นอน หลี่เหมยหัวเราะแห้งขึ้นมาทันที “พวกคุณพูดด้วยหลักฐาน อย่าใส่ร้ายป้ายสีพนักงานของเราสุ่มสี่สุ่มห้า ไม่เช่นนั้นพวกเราจะร้องคุณหมิ่นประมาท”

“ในเมื่อพวกเรามายืนอยู่ตรงนี้ได้ ต้องมีหลักฐานแน่นอน บริษัทของคุณมีนักออกแบบชื่อถังจือซย่าใช่ไหม เธอส่งผลงานเข้าร่วมโครงการประกวดอัญมณีฤดูใบไม้ผลิในปีหน้าใช่ไหม ผลงานของเธอลอกเลียนแบบผลงานของพนักงานบริษัทผม พวกเรามีสิทธิ์ดำเนินการทวงความรับผิดชอบจากเธอ รบกวนเชิญเธอออกมา”

หลี่เหมยหวั่นใจอย่างไม่รู้ตัว ถังจือซย่าถูกหาว่าลอกเลียนแบบ? เป็นไปได้อย่างไร

“นักออกแบบคนนี้ลากิจ มีเรื่องอะไรฉันจัดการเอง”

“พวกเรานอกจากจะทวงความรับผิดชอบจากเธอ ยังต้องทวงความรับผิดชอบโทษฐานบริษัทคุณบริหารงานไม่ดี” ผู้ชายคนนี้พูดอย่างเหิมเกริม

เห็นชัดว่าไม่ปล่อยเรื่องนี้ไปแน่

“โอเค ฉันติดต่อให้นักออกแบบของเราออกมาเคลียเรื่องนี้” หลี่เหมยพูดจบ เดินเข้าไปในห้องทำงาน เธอหยิบโทรศัพท์ออกมากดโทรหาถังจือซย่า

ถังจือซย่าในตอนนี้กำลังดูผลรายงานอยู่ที่บริษัทของคุณพ่อ เธอที่หัวกำลังจะระเบิด พอได้ยินเสียงโทรศัพท์ รีบถอนหายใจและกดรับ “ฮัลโหล พี่เหมย”

“จือซย่า เมื่อสักครู่มีผู้จัดการบริษัทอัญมณีมาหา บอกว่าสงสัยว่าเธอลอกเลียนแบบผลงานของบริษัทเขา เธอมีเวลามาเคลียหน่อยไหม”

“อะไรนะ ฉันลอกเลียนแบบ?” ถังจือซย่างง จะเป็นไปได้อย่างไร

“ใช่ พวกเขายังบอกว่าผลงานที่เธอลอกเลียนแบบคือภาพที่เธอส่งเข้าประกวดอัญมณีครั้งก่อน”

“เป็นไปไม่ได้ นั่นเป็นผลงานที่ฉันออกแบบเอง เป็นแรงบันดาลใจของฉันเอง” ถังจือซย่าคัดค้านทันที

“ฉันก็เชื่อเธอ แต่ตอนนี้คนพวกนั้นอยู่ที่นี่ไม่ยอมไป จะให้เธอออกมายืนยันให้ได้ เธอมาที่นี่หน่อยได้ไหม”