รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 418

“เมื่อห้าปีก่อน เป็นซ่งซานที่ให้ร้ายเธอเหรอ ดวงตาเย็นยะเยือกของสีจิ่วเฉินก็เบิกโตขึ้นทันที

ถังจือซย่าอดไม่ได้ที่ย้อนกลับไปคิดอีกที เธอไม่เคยบอกเขามาก่อนจริงๆ เธอพยักหน้า “ตอนนั้นซ่งซานร่วมมือกับถังชิงชิงน้องสาวของฉันหลอกฉันไปที่คลับเฮาส์ มีคนซ่อนตัวอยู่ในห้องวีไอพีนั่นก่อนหน้าแล้ว และตอนที่ฉันเข้าไป ก็ถูกผู้ชายคนนั้นลากเข้าไปข้างใน”

กำปั้นของสีจิ่วเฉินแทบจะเจาะเข้าไปในเนื้อของเขาแล้ว แต่สิ่งที่เขาได้ยินจากซ่งซานก็คือถังจือซย่าเดินเข้าไปผิดห้อง เป็นเหตุให้มิตรภาพของพวกเธอขาดสะบั้น

ระหว่างคำพูดของซ่งซานและถังจือซย่า เขากลับเชื่อถังจือซย่าโดยไม่มีข้อแม้

“ทำไมเธอไม่เคยบอกฉันล่ะว่าซ่งซานเป็นคนให้ร้ายเธอ” ในใจของสีจิ่วเฉินเต็มไปด้วยความรูสึกผิด เขาดันไปเชื่อคำพูดของซ่งซาน

“ก็คุณรักและห่วงใยเธอขนาดนั้น ฉันจะกล้าพูดได้ยังไง ฉันกลัวว่าพูดไปแล้ว คุณก็เชื่อแต่เธอ ไม่เชื่อฉันน่ะสิ” ถังจือซย่ารู้สึกไม่สบอารมณ์เมื่อนึกถึงเรื่องนี้

“แน่นอนว่าฉันเชื่อเธอ” สีจิ่วเฉินจ้องเธอไม่วางตา

“คุณเอาภาพนี้ให้ฉันดูทำไมหรือคะ” ถังจือซย่าเอ่ยถามพลางจ้องหน้าจอ

“ผมให้ฉู่เฮ่าตรวจสอบกล้องวงจรปิดในคืนนั้นที่คุณถูกทำร้ายเมื่อห้าปีก่อน แต่กลับพบว่าข้อมูลของเอเวอร์ไนต์คลับถูกเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยนายหนึ่งเผาทำลายทิ้ง พวกเราแกะรอยพิกัดจากหมายเลขที่สนทนากับเจ้าหน้าที่รายนั้น พบว่าซ่งซานเป็นผู้สั่งการ”

ถังจือซย่าเองก็รู้สึกตกใจ ทำไมซ่งซานถึงทำแบบนี้

เธอให้คนเผาข้อมูลของเอเวอร์ไนต์คลับเมื่อห้าปีก่อน เธอต้องการจะปกปิดความลับอะไร

“เธอรู้หรือเปล่าว่าเรื่องของฉันกับซ่งซานก็เกิดขึ้นที่คลับเฮาส์แห่งนี้ด้วย” สีจิ่วเฉินไม่อยากจะพูดถึงเรื่องนี้จริงๆ

เสียใจทุกครั้งที่พูดถึง

ถังจือซย่าต้องตกใจอีกครั้งและอดไม่ได้ที่จะถาม “เรื่องของพวกคุณเกิดขึ้นได้ยังไง”

“คืนนั้น ฉันไม่ทันระวังตัว จึงตกหลุมพรางของคนอื่น พวกเขาต้องการสร้างเรื่องอื้อฉาวให้ฉันเพื่อจะแบล็กเมล์ ฉันหนีเข้าไปในห้องวีไอพี จากนั้นซ่งซานก็ปรากฏตัวขึ้น แล้วฉันก็ข่มขืนเธอเพราะฤทธิ์ยา

“ถ้ามีคนโทรหาฉัน คุณหาได้ใช่ไหมว่าเป็นใคร” ถังจือซย่าต้องการพึ่งพาความสามารถของเขาในการตามหาคาวบอยนั่น

“เธอจะหาใคร”

“ช่วงก่อนหน้านี้ คาวบอยหนุ่มนั่นเคยโทรศัพท์มาข่มขู่ฉัน คราวหน้าถ้าเขาโทรมาอีก ฉันอยากให้คุณช่วยดูหน่อยว่ามันเป็นใคร”

“เอาหมายเลขมา แล้วฉันจะให้ฉู่เฮ่าตรวจสอบให้”

เธอหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาและมองหาสายที่เธอได้รับเมื่อไม่กี่วันก่อน สีจิ่วเฉินจดหมายเลขโทรศัพท์ไว้และส่งให้ฉู่เฮ่าตรวจสอบทันที

“อันที่จริง ถ้าฉันต้องการตามหาไอ้สารเลวคนนี้ ก็แค่ถามซงซานก็ได้ เธอมีข้อมูลเกี่ยวกับคาวบอยหนุ่มคนนี้ แต่ฉันรู้ว่าเธอคงไม่พูดหรอก” ในใจของเธอเกลียดซ่งซานอย่างที่สุด

สีจิ่วเฉินไม่มีความรู้สึดีๆ เหลือให้ซ่งซานเลย นับจากนี้ไป เขาไม่ต้องการจะเจอกับเธออีก ความรู้สึกผิดต่อเธอเป็นเรื่องหนึ่ง แต่สิ่งที่เธอทำกับถังจือซย่าในตอนนั้น หากควานหาคาวบอยหนุ่มนั่นเจอ เขาจะต้องให้ซ่งซานขอโทษถังจือซย่า