รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 419

“ฉันจะตามหาคนคนนี้และให้เขาชดใช้ในสิ่งที่เขาทำเมื่อห้าปีก่อน” สีจิ่วเฉินให้คำมั่น

“ดี รบกวนคุณด้วย” ถังจือซย่าสูดลมหายใจเข้าลึกๆ

เธอไม่อยากเจอหน้าขยะแขยงของผู้ชายคนนั้นอีก แต่เธอก็จำเป็นต้องเผชิญหน้า

ที่เฟิงซานวิลล่า ซ่งซานกลับมาจากโรงพยาบาลแล้ว แต่ต่อมรับรสของเธอยังคงจางมาก เธอเองก็ขอให้เอเย่นช่วยสอบถามหมอที่ต่างประเทศ ว่าเกิดผิดปกติอะไรกับเธอขึ้นกันแน่

แต่ซ่งซานยังคงเสพสุขกับความงามที่นำพาความสุขมาให้เธอ ใบหน้าที่สะท้อนอยู่ในกระจกนั้น สวยงามมาก

นี่คือสิ่งที่ถังจือซย่ากดทับเธอมาตั้งแต่เด็ก เธอยืนอยู่ข้างๆ ถังจือซย่าและเป็นเหมือนไม้ประดับให้เธอ

เวลานี้ เธอเป็นดอกกุหลาบแล้ว

และในขณะนี้ โทรศัพท์มือถือของเธอดังขึ้น เธอหยิบขึ้นมาดูและรับสาย “ฮัลโหล อาจื้อ”

“คุณซ่ง ผมเพิ่งได้ข่าวมาว่าพรุ่งนี้นายหญิงใหญ่สีจะจัดงานเลี้ยงครอบครัวขึ้น แล้วจะเชิญญาติสนิทและเพื่อนๆ ประธานสีได้แจ้งให้คุณทราบหรือยังครับ”

“อะไรนะ พรุ่งนี้หรือ” ความผิดหวังฉายชัดในแววตาของซงซาน สีจิ่วเฉินไม่ได้พูดถึงเลย

“ครับ พรุ่งนี้ตอนเที่ยง ที่บ้านตระกูลสี ทั้งหมดเป็นญาติมิตรที่ค่อนข้างสนิทของตระกูลสี ผมคิดว่าประธานสีเชิญคุณเสียอีก”

“ฉันจะไป อาจื้อ หาทางให้ฉันไปที” ซ่งชานไม่อยากพลาดโอกาสนี้ เธอต้องไปที่นั่น

“คุณซ่ง คุณสามารถไปที่นั่นได้ตั้งแต่เช้าตรู่โดยไม่ต้องแจ้งประธานสีครับ ขอเพียงคุณไป ประธานสีคงไม่กล้าไล่คุณต่อหน้าญาติๆ หรอกครับ”

ซ่งซานก็รู้สึกว่ามีเหตุผล เวลาประชันความงามบนเวทีเดียวกันของใบหน้านี้กับถังจือซย่ามาถึงแล้ว เธอไปเร็วสักหน่อย นายหญิงใหญ่สีจะไม่ไล่เธออย่างแน่นอนเพราะเห็นแก่มิตรภาพที่เคยนอนร่วมกันของเธอและสีจิ่วเฉิน

ดวงตาของซ่งซานที่นั่งอยู่บนโซฟาเย็นยะเยือก เธอไม่ยอมพลาดโอกาสที่จะได้เอาคืนถังจือซย่าแบบนี้ไปหรอก

เธอเอื้อมมือออกและกดหมายเลขโทรศัพท์ของถังชิงชิง “ชิงชิง คืนนี้มาหาฉันหน่อย ฉันมีของขวัญจะให้”

หากคุณต้องการรู้เรื่องทุกอย่างที่เกี่ยวกับถังจือซย่า ถังชิงชิงคือคนที่เหมาะสมที่สุด