รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 422

“เป็นผู้หญิงที่สวยจริงๆ! จิ่วเฉินสายตาเฉียบแหลมมาก”

“ตั้งแต่เด็กจิ่วเฉินก็เป็นเด็กที่หน้าตาดีที่สุดในสายตาของพวกเราอยู่แล้ว แล้วก็ยังได้แฟนสาวที่สวยเหมาะสมกันอีกต่างหาก”

“ผมไม่ยอมนะ!” ขณะนั้นก็มีเสียงไม่เห็นด้วยของชายหนุ่มดังออกมาจากด้านหลังของคุณน้า

ทันทีที่คุณน้าหันกลับมาเธอ ก็หัวเราะออกมา ที่แท้ก็เป็นจ้านฉิงเหย่ เขาเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย "ผมแพ้พี่ชายตรงไหน ตอนเด็กๆ ผมต่างหากที่หล่อที่สุด”

“ใช่ๆๆ เธอหล่อที่สุดเลย” คุณน้าคนนั้นรีบเปลี่ยนคำพูด แล้วหัวเราะให้ชายหนุ่มข้างๆ

ถังจือซย่าก็รู้สึกขบขัน เธอมองที่จ้านฉิงเหย่ เขารูปหล่อไม่แพ้สีจิ่วเฉินเลย เพียงแค่ออร่าของความมีพลังอำนาจเท่านั้น ที่เขายังมีไม่เท่ากับสีจิ่วเฉิน

“จือซย่า เธอตัดสินสิ ฉันกับพี่ชายของฉัน ใครหล่อกว่ากัน” จ้านฉิงเหย่เดินเข้ามาหาเรื่องให้เธอ

เดิมทีถังจือซย่ายืนดูพวกเขาพูดคุยกันโดยไม่ได้คิดอะไร แต่เธอไม่อยากถูกจ้านฉิงเหย่หาเรื่องเข้าให้ จึงพูดเบาๆ ว่า “นายหล่อกว่า”

เมื่อถังจือซย่าพูดจบ เธอรู้สึกว่าที่หางตา มีสายตาของชายคนหนึ่งมองเธอด้วยความขุ่นเคือง

“สายตาของจือซย่าหลักแหลมจริงๆ” เมื่อจ้านฉิงเหย่พูดจบก็เอื้อมมือออกมา “จือซย่า ไปกันเถอะ พวกเราไปตรงนั้นกัน ฉันมีเรื่องจะคุยกับเธอ”

แต่ทันทีที่พูดจบ สายตาพิฆาตก็ถูกส่งมา จ้านฉิงเหย่รู้ได้ในทันที ตอนนี้เขาไม่ควรจะทำปฏิบัติต่อถังจือซย่าตามอำเภอใจ อีกทั้งยังไม่ควรเข้ามายุ่งเกี่ยวกับเธอมากเกินไป

เนื่องจากตอนนี้ถังจือซย่ามีแฟนแล้ว

“มีเรื่องอะไร พูดต่อหน้าฉันไม่ได้หรือ” สีจิ่วเฉินมองจ้านฉิงเหย่ พยายามแสดงตัวตนอย่างชัดเจน

ถังจือซย่าหัวเราะพลางเอามือปิดปาก จ้านฉิงเหย่บ่นเบาๆ “ขี้งก ยืมแฟนมาแป๊บเดียวก็ไม่ได้”

“ไม่ได้!” สีจิ่วเฉินปฏิเสธอย่างเย็นชา

“จือซย่า เธอตัดสินสิ ตอนที่ฉันตามจีบเธอน่ะ เขาเข้ามาแทรก ฉันก็ยังใจดีให้เธอกับเขา แต่ดูเขาทำกับฉันสิ” จ้านฉิงเหย่บ่นว่าเขา

ถังจือซย่ายิ่งหัวเราะสนุกเข้าไปใหญ่ “เรื่องของสองพี่น้อง ฉันไม่เกี่ยวนะ ตัดสินกันเอาเองแล้วกัน”

“ไปเถอะ! ไปสวัสดีคุณย่ากัน” สีจิ่วเฉินโอบเอวของถังจือซย่าแล้วเดินไป