รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 44

“จือซย่า เราไม่ได้อยู่ด้วยกันตั้งนาน คุณคิดถึงผมไหม” จ้านฉิงเหย่เชยคางเธอและตาทรงลูกพีชของเขามองเธออย่างลึกซึ้ง

ถังจือซย่าละสายตาแล้วมองไปที่จ้านฉิงเหย่แล้วยิ้ม "คิดถึงสิ!"

จ้านฉิงเหย่หยิบกุญแจรถที่มีพวงกุญแจคริสตัลห้อยอยู่ออกมา “ตอนที่ผมคิดถึงคุณ ผมจะเอามันออกมาดู แล้วอันที่ผมให้คุณไปล่ะ คุณคงไม่ได้ทิ้งมันไปแล้วใช่ไหม!”

จือซย่ารู้สึกเขอะเขินเล็กน้อย "ดูเหมือนว่าฉันจะลืมเอามันกลับมา"

“เธอช่างไม่โรแมนติกเอาซะเลย ของที่ผมให้คุณคุณก็ไม่เก็บมันไว้ดีๆ เดียวไปซื้อกัน” จ้านฉิงเหย่ดุไปยิ้มไป

"จำเป็นด้วยเหรอ"

"ใช่ ซื้อแบบคู่รักอีก ของคุณหนึ่งอัน ของผมหนึ่งอัน ตอนที่เราไม่ได้เจอกัน ก็สามารถมองมันให้หายคิดถึง" จ้านฉิงเหย่เป็นคนโรแมนติกเช่นกัน เขาใช้ความคิดทั้งหมดของเขาไปกับเรื่องของถังจือซย่า

“ตกลง ฉันจะเลือกหนึ่งอันและให้คุณหนึ่งอัน”

"เอาแบบคู่รักนะ"

“ได้” ถังจือซย่าพยักหน้าและยิ้ม เมื่อขยับสายตา ตาของเธอก็ไปสบตาดวงตาลึกล้ำที่อยู่ฝั่งตรงข้าม

ไม่รู้ว่าเพราะอะไร เธอถึงรู้สึกว่าดวงตาของสีจิ่วเฉินเย็นชามากขึ้นเรื่อยๆ ราวกับว่ามีใครบางคนทำให้เขาขุ่นเคือง

เจ้านายเรียกฉู่เฮ่ามารับประทานอาหารเย็นในวันนี้ โดยบอกว่าเขามีเรื่องจะหารือ แต่หลังจากรอเป็นเวลานาน เจ้านายก็ไม่พูดถึงงาน แต่สีหน้าของเขากลับดูแย่ขึ้นเรื่อยๆ

ฉู่เฮ่าอยู่กับเขามาห้าปีแล้ว และเขาเป็นคนที่อยู่ใกล้เขามากที่สุด ดังนั้นเขาจึงรู้ว่าทำไมใบหน้าของเจ้านายถึงดูไม่ค่อยจะดี

อาหารกลางวันมาเต็มโต๊ะ ถังจือซย่าหิวและตัดสินใจที่จะก้มหน้าก้มตาทานอาหาร

“นี่อร่อยนะ คุณลองชิม” จ้านฉิงเหย่ใช้ตะเกียบคีบอาหารแล้วยื่นไปด้านหน้าของเธอ ถังจือซย่าตกใจ และเมื่อสมองของเธอร้อน แล้วก็อ้าปากแล้วชิม

"เป็นไงบ้าง อร่อยมั้ย" จ้านฉิงเหย่ถามด้วยรอยยิ้มที่มีความสุข

ใบหน้าของถังจือซย่าอุ่นขึ้นเล็กน้อย นี่เป็นสิ่งที่มีแต่คู่รักเท่านั้นที่ทำได้! เธอพยักหน้า “อืม อร่อย”