รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 440

ไม่ใช่ว่าซ่งซานไม่มีที่จะไป ตอนนี้เธอพักอยู่กับถังชิงชิง แต่เธอรู้ดีว่าอีกไม่นาน ถังชิงชิงก็จะต้องรู้ว่าเธอนั้นไม่เหลืออะไรแล้ว ดังนั้น เธอควรจะรีบหาที่พักพิงโดยเร็ว

เมื่อกลับมาถึงบ้านตระกูลถัง ก็เห็นหลี่เจี๋ยนั่งดูโทรทัศน์อยู่พอดี หลี่เจี๋ยมองซ่งซาน ได้ยินลูกสาวของตนบอกว่า ตอนนี้ซ่งซานมั่งคั่งแล้ว เธอจึงมองหล่อนดูดีขึ้น

“ซานซานกลับมาแล้วหรือ ชิงชิงอยู่ข้างบนน่ะลูก!”

“ค่ะคุณน้า” ซ่งซานยิ้ม

“น้าว่าซานซานครั้งนี้ทำมาดีมากจริงๆ นะ สวยขึ้นมากเลย” หลี่เจี๋ยมองด้วยความอิจฉา และอดไม่ได้ที่จะรู้สึกว่า เธอมีความคล้ายถังจือซย่า

ซ่งซานแสร้งทำเป็นยิ้มด้วยความดีใจ แต่ในใจกลับรู้สึกแย่ลงไปอีก ตอนนี้ เธอรู้สึกว่าใบหน้าของเธอไม่ได้ให้คุณประโยชน์อะไรแก่เธอเลย ตรงกันข้ามมันทำให้เธอรู้สึกถึงความเกลียดชัง

ถังชิงชิงกำลังลองน้ำหอมที่เพิ่งซื้อมาใหม่ เมื่อเธอเห็นซ่งซานผลักประตูเข้ามา เธอก็พูดอย่างมีความสุขทันทีว่า "ซานซาน น้ำหอมกลิ่นชาเนลนัมเบอร์ไฟว์ที่ฉันเพิ่งซื้อมาใหม่ หอมไหม"

ซ่งซานอดไม่ได้ที่จะลองกลิ่นน้ำหอมของถังชิงชิงเธอรู้สึกแค่เพียงความชื้นมาปะทะ แต่กลับไม่รู้สึกถึงกลิ่นหอมของมันเลย

“เธอซื้อของแท้มาหรือเปล่า” ซ่งซานรีบถาม เธอเคยดมกลิ่นของน้ำหอมชาเนลนัมเบอร์ไฟว์มาก่อน แต่เหตุใดน้ำหอมนี้เธอกลับไม่ได้กลิ่น

“ของแท้แน่นอนอยู่แล้วสิ! ฉันฝากสั่งมาจากต่างประเทศเลยนะ ฉันว่ามันหอมมากเลย!” เมื่อพูดจบ ถังชิงชิงก็ฉีดน้ำหอมตรงหน้าเธออีกครั้ง “ฉันชอบกลิ่นนี้มาก”

ทันใดนั้นดวงตาของซ่งซานก็เบิกกว้าง เธอคิดบางอย่างขึ้นได้ จึงคว้าน้ำหอมจากมือของถังชิงชิงมา แล้วฉีดลงบนใบหน้าของตัวเองทันที แน่นอนว่าเธอรู้สึกแค่ความเปียกชื้นปะทะใบหน้า แต่กลิ่นนั้นจางมาก เธอสูดดมอย่างแรงก็ยังไม่ได้กลิ่น

เป็นไปได้อย่างไร เหตุใดจึงไม่ได้กลิ่นเลย

“ซานซาน เธอเป็นอะไร”

ซ่งซานเดินไปที่โต๊ะเครื่องแป้งด้วยความตื่นตระหนก หยิบน้ำหอมอีกขวดฉีดใส่ไปที่ด้านหน้าของตัวเอง แต่ยังไม่ได้กลิ่นเช่นเคย เธอเอามือกุมผมแล้วร้องกรี๊ด