รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 464

“พี่ ฉันทำให้ค่ะ!” ถังชิงชิงพูดกับถังจือซย่า โดยปกติเธอจะเรียกชื่อพร้อมแซ่ แต่วันนี้ ต่อหน้าสีจิ่วเฉิน เธอไม่กล้าเอะอะโวยวาย

เธอจะต้องทำให้สีจิ่วเฉินรู้สึกดี

ถังจือซย่าส่งต่อให้เธอ แล้วนั่งลงข้างๆ สีจิ่วเฉิน จากนั้นหยิบเชอร์รี่มาหนึ่งกำมือ แล้วยื่นให้สีจิ่วเฉิน “อะ”

สีจิ่วเฉินยื่นมือออกไปหยิบลูกเชอร์รี่แล้วเอาเข้าปาก ถังจือซย่าเห็นเขากิน เธอก็กินบ้าง เธอจ้องมองเขา ขนาดท่าทางกินผลไม้ก็ยังดูสง่า ดูแล้วเกินจริงไปหน่อย

คนคนหนึ่ง เหตุใดทำอะไรก็ดูสง่างามราวกับเจ้าชายไปเสียหมด

สีจิ่วเฉินหยิบเชอร์รี่จากมือของเธอกินจนหมด ถังจือซย่าก็หยิบขึ้นมาอีกกำ ถังชิงชิงนั่งชงชาตรงข้ามพวกเขา และมองดูความสนิทสนมอย่างออกหน้าออกตาของสองคนเงียบๆ

น่าอิจฉาเธอจริงๆ

สีจิ่วเฉินจะแสดงท่าทางเป็นกันเองต่อหน้าถังจือซย่าเท่านั้น

หากเป็นผู้หญิงคนอื่นละก็ ตัวของเขาจะถูกปกคลุมไปด้วยความเย็นชา และเข้าถึงได้ยากในทันที

“เชอร์รี่นี้ฉันเป็นคนซื้อมา อร่อยใช่ไหมพี่!” ถังชิงชิงรีบหาโอกาสแสดงตัวตน

“อืม! อร่อยดี” ถังจือซย่าตอบเธอ จากนั้นเธอเปลี่ยนมาหยิบส้มสองลูกแล้วปอกเปลือก ส่วนสีจิ่วเฉินก็กินผลที่เธอปอกเปลือกให้

ดูเหมือนว่าผลไม้ที่ผ่านมือของถังจือซย่า จะมีรสชาติหวานกว่าผลอื่นๆ

“ดื่มชาค่ะ” ถังจือซย่าหยิบถ้วยชาส่งให้สีจิ่วเฉิน เขารับไปดื่มคำหนึ่ง

“ฉันอยากกินส้มอีก” สีจิ่วเฉินพูดกับเธอ

ถังจือซย่าจึงหยิบมาอีกสองลูก ปอกเสร็จลูกหนึ่งก็ส่งให้เขา และขณะที่กำลังจะปอกอีกลูก สีจิ่วเฉินก็ป้อนส้มสองกลีบเข้าปากเธอ

ในตอนแรก ถังจือซย่ารู้สึกเขินเล็กน้อย แต่ก็สุดท้ายก็กินเข้าไปถังชิงชิงที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม มองดูพวกเขาทั้งสองแสดงความรักกันต่อหน้าต่อตา

“อร่อยไหม” สีจิ่วเฉินถามเธออย่างจริงจัง

“อืม! อร่อย” ถังจือซย่าพยักหน้า

สีจิ่วเฉินหยิบอีกลูกมาปอกเปลือก แล้วป้อนถังจือซย่า ถังจือซย่าถูกเขายัดกลีบส้มเข้าปากอีกครั้ง ท่าทางของทั้งสองคนนั้นหวานเกินอัตรา