รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 465

อาหารค่ำถูกจัดเตรียมอย่างหรูหราเต็มโต๊ะ หลี่เจี๋ยนั้นเป็นคนโลภในทรัพย์สินเงินทอง และเกรงกลัวอำนาจ สำหรับสีจิ่วเฉินผู้มั่งคั่งแล้ว เธอจึงไม่กล้าต้อนรับเขาอย่างดูแคลน

“หม่ามี้ ผมอยากกินกุ้ง” เด็กน้อยพูดพร้อมกับชี้ไปที่จานกุ้ง

ถังจือซย่าล้างมือแล้วมาแกะกุ้งให้ลูกชายกิน ในขณะที่แกะกุ้ง ชายหนุ่มก็ยื่นชามมาให้ เธอจึงเอากุ้งที่กำลังแกะอยู่ในมือวางลงไปในชามของเขา แล้วเขาก็กินอย่างเอร็ดอร่อย

ถังจือซย่าแกะกุ้งให้เขาอย่างต่อเนื่อง ท่าทางที่เป็นธรรมชาติราวกับหน้าที่ของภรรยา หลี่เจี๋ยมองภาพตรงหน้า รู้สึกร้อนอกร้อนใจ

ดูเหมือนถังจือซย่าจะจับสีจิ่วเฉินไว้มั่นแล้ว สิ่งนี้ทำให้เธอและลูกสาวรับรู้ถึงวิกฤตที่รุนแรง

ถังชิงชิงรู้สึกหลงใหลในรูปลักษณ์ที่หล่อเหลาและอ่อนโยนของสีจิ่วเฉิน ในขณะเดียวกันก็เกลียดการแสดงความรักของถังจือซย่าต่อเขาด้วย

หลังจากทานอาหารเสร็จ ก็เป็นเวลาสองทุ่มกว่า ได้เวลาที่สีจิ่วเฉินจะพาถังจือซย่าสองแม่ลูกกลับบ้านแล้ว

ถังจวิ้นออกมาส่งพวกเขาที่หน้าประตูบ้าน พร้อมกับกำชับให้ขับรถดีๆ หลี่เจี๋ยและถังชิงชิงก็ออกมาส่งเช่นกัน เมื่อเห็นรถหรูขับออกไปแล้ว ถังจวิ้นก็พูดว่า “ฉันจะออกไปเดินเล่นสักหน่อยนะ”

หลังจากที่เขาเดินออกไป ถังชิงชิงก็แสดงอารมณ์ฉุนเฉียวขึ้นมา “แม่คะ แม่ดูท่าทางได้ใจของถังจือซย่าสิ มันจงใจทำตัวรักใคร่กับสีจิ่วเฉินต่อหน้าเราสองคน”

หลี่เจี๋ยก็รู้สึกเคียดแค้น “ถังจือซย่าคิดจะทาบกิ่งต้นไม้ใหญ่อย่างสีจิ่วเฉิน มันจงใจเตือนให้เรารู้ว่ามันไม่ใช่คนที่จะหาเรื่องได้ง่ายๆ”

“แม่คะ พวกเราอย่ายอมมันเด็ดขาดนะคะ” ถังชิงชิงกัดฟันพูด

ในขณะนั้น โทรศัพท์มือถือของถังชิงชิงก็ดังขึ้น เธอมองและรับสายด้วยอารมณ์ขุ่นเคือง “ฮัลโหล คังเฮ่าเซวียน สองวันนี้คุณหายหัวไปไหนน่ะ ทำไมไม่รับสาย และไม่ตอบกลับอะไรมาเลย”

“ขอโทษนะครับชิงชิง ผมยุ่งมาก เพราะสองวันนี้บริษัทต้องจัดการกับสินค้าในสต๊อกให้เสร็จเรียบร้อย ไม่ได้ตั้งใจจะไม่ตอบกลับข้อความคุณนะ ตอนนี้ผมมีเรื่องจะบอกคุณ”

“เรื่องอะไร”

“ผมเห็นพินัยกรรมของพ่อของคุณ ตอนนี้จะส่งไปให้ คุณเอาไปให้แม่ของคุณดู ห้ามให้พ่อของคุณรู้ว่า มันถูกแอบถ่ายมาเด็ดขาดนะ ไม่อย่างนั้น ผมถูกไล่ออกแน่”