รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 466

ถังจือซย่าเอามือป้องปากตัวเองด้วยความตะลึง และเมื่อเด็กน้อยเห็น ก็ร้องออกมาด้วยความตื่นเต้น “หม่ามี้ รีบไปดูกันเถอะ”

รถของสีจิ่วเฉินเข้ามาจอดข้างๆ รถบรรทุก เขาเปิดประตูลงจากรถ แล้วเปิดประตูฝั่งถังจือซย่า “ลงมาเถอะ!”

“คุณจัดมาหรือคะ” ถังจือซย่ารู้สึกตื่นเต้นมาก

“นี่เป็นรางวัลที่เธอได้รับในงานเลี้ยงฉลองสิ้นปีของบริษัท! ในฐานะเจ้านาย ฉันก็ต้องทำตามที่พูดสิ” สีจิ่วเฉินจ้องมองเธอด้วยรอยยิ้มที่ปรากฏในแววตา

ถังจือซย่าหน้าแดงขึ้นมา เธอรู้สึกมีความสุขจนเกินคำบรรยาย ต้องบอกว่าผู้ชายคนนี้เป็นคนที่สุดยอดในการเอาใจผู้หญิงจริงๆ

“ค่ะ! ถ้าอย่างนั้นฉันรับไว้นะคะ” ถังจือซย่าเองก็ไม่ได้ปฏิเสธอะไร เนื่องจากตอนนี้ เธอเปิดใจรับเขาไว้เต็มหัวใจอยู่แล้ว

ดังนั้น เมื่อเขาให้ เธอก็สามารถรับมันอย่างสบายใจ

“หม่ามี้ คุณอาสีดีกับหม่ามี้มากเลย”เด็กน้อยพูดแทนความรู้สึกของสีจิ่วเฉิน เขาปรารถนาให้แม่รู้สึกปลาบปลื้มจนแต่งงานกับสีจิ่วเฉินเสียวันนี้เลย

ถังจือซย่าลงจากรถ ยืนอยู่หน้ารถสปอร์ตและชื่นชมมัน จากนั้นก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปเป็นที่ระลึก

"คืนนี้ดึกแล้ว พรุ่งนี้เราค่อยไปทดลองขับกัน" สีจิ่วเฉินเสนอ

“โอเคค่ะ!” ถังจือซย่าพยักหน้า ไม่ว่าจะเป็นรูปทรงหรือสีสันของรถสปอร์ตคันนี้ เธอก็รู้สึกว่ามันงดงามมาก

เธอหลงรักเข้าแล้วจริงๆ

ณ วิลล่าของหลินจิ่น

คืนนี้ หลินจิงจิงมาที่นี่ และถามเขาด้วยความขุ่นเคือง “คุณแอบไปหาพ่อเลี้ยงของฉันมาใช่ไหม คุณไม่กลัวสีจิ่วเฉินจะรู้ความสัมพันธ์ของเราสองคนหรือไง”

หลินจิ่นตอบด้วยสีหน้าเฉยเมย “คุณหลิน คุณรีบดำเนินแผนการของพ่อคุณให้สำเร็จเถอะ!”

“พ่อเลี้ยงว่ายังไงบ้างล่ะ”

“เขาบอกว่า ถ้าคุณทำไม่สำเร็จ ก็ไม่อาจเป็นอิสระได้ และพวกเราจะตายกันหมด” หลินจิ่นตอบ

ใจของหลินจิงจิงสั่นสะท้าน เธอรู้ดีว่า ที่สีรุ่ยหมิงเลี้ยงดูเธอมาก็เพื่อแผนการนี้โดยเฉพาะ ถ้าหากเธอไม่ทำตามแผน ความสัมพันธ์แบบพ่อลูกก็จะกลายเป็นเรื่องเหลวไหล และชีวิตของเธอก็จะหาไม่