รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 469

“จิ่วเฉิน...” ถังจือซย่าน้ำตาไหล ไม่ว่าจะเป็นลูกชายของเธอหรือเขา เธอต้องการให้พวกเขาปลอดภัยทั้งคู่

“อดทนรอฟังข่าวจากฉัน” หลังจากที่สีจิ่วเฉินพูดจบ เขาก็วางสายไป

ในขณะเดียวกัน พนักงานก็เข้ามาถามถังจือซย่า ว่าเธอต้องการแจ้งตำรวจหรือไม่ ถังจือซย่าระงับอารมณ์ แล้วพูดว่า “ไม่ต้องค่ะ ไม่ต้องแจ้งตำรวจ ฉันรู้จักเขา”

สำหรับพนักงานแล้วงานน้อยย่อมดีกว่างานเข้า พวกเขาจึงไม่ถามอะไรเพิ่มเติม

ถังจือซย่าเดินออกจากห้องทำงานของพิพิธภัณฑ์อย่างรวดเร็ว และเธอก็พบฉู่เฮ่าเมื่อลงมาถึงชั้นล่าง

“ผู้ช่วยฉู่คุณรู้ไหมว่าใครเป็นคนวางแผนการลักพาตัวครั้งนี้” ถังจือซย่าถามด้วยความกังวลใจ ขณะที่เข้าไปนั่งในรถ

ใบหน้าของฉู่เฮ่าก็ตึงเครียดเช่นกัน "เรากำลังตรวจสอบเรื่องนี้ครับ ณ ตอนนี้เราไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับผู้ที่ลักพาตัว แต่คาดเดาว่าพวกเขาเกี่ยวข้องกับสีรุ่ยหมิงและผู้ลักพาตัวเหล่านั้นก็ไม่ใช่คนในประเทศ”

“สีรุ่ยหมิงต้องการทำอะไรกันแน่ เขาต้องการเอาชีวิตของจิ่วเฉินหรือ” ถังจือซย่าถามต่อ

“สิ่งที่สีรุ่ยหมิงต้องการ ก็คือยึดสีซื่อกรุ๊ปกลับคืนมา เพราะฉะนั้น แม้ว่าประธานสีจะตกอยู่ในเงื้อมมือของพวกเขา แต่เขายังไม่น่าจะเป็นอันตรายเร็วๆ นี้” ฉู่เฮ่าทำได้เพียงปลอบใจเธอ เพราะเธอไม่เคยประสบกับเรื่องเลวร้ายเช่นนี้มาก่อน

ถังจือซย่ากำหมัดแน่นด้วยความกังวล และเธอยังคงหวาดกลัวอยู่ตลอด ตอนนี้ลูกชายของเธออยู่ที่ไหน คนที่ลักพาตัวจะทุบตีเขาหรือไม่พวกมันจะทำให้เขาตกใจกลัวไหม

ในขณะเดียวกัน ถังอวี่เฉินถูกลักพาตัวไปอยู่ในเรือที่เพิ่งออกทะเลไป เขานั่งอยู่ในห้องคนเดียว แต่ไม่ได้ถูกมัดมือมัดเท้า เพราะว่าห้องนี้ถูกล็อกเอาไว้แน่นหนา เขาไม่มีทางหนีออกไปได้

และขณะนั้นเอง ผู้หญิงคนหนึ่งก็เปิดประตูเดินเข้ามา ครั้งนี้หลินจิงจิงไม่กลัวที่จะเปิดเผยตัวเอง เพราะนี่คือแผนการขั้นสูงสุดของเธอ แม้ว่าสีจิ่วเฉินจะรู้ว่าเธออยู่เบื้องหลัง เขาก็ไม่สามารถรอดพ้นจากเงื้อมมือของเธอไปได้อยู่ดี

"จุ๊ๆ ทำไมลูกชายของถังจือซย่า ถึงเหมือนกับสีจิ่วเฉินเป๊ะขนาดนี้" หลินจิงจิงสบถออกมาด้วยความอิจฉา

"คุณเป็นใคร ทำไมคุณถึงต้องลักพาตัวผมมา ผมไม่กลัวคุณหรอก" ถังอวี่เฉินจ้องเธอด้วยความกล้าหาญ