รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 468

สตรีคนหนึ่งปลอบเธอ

แต่หัวใจของถังจือซย่าเต็มไปด้วยความหวาดกลัว มันกะทันหันเกินไป ลูกชายของเธอหายไปอย่างกะทันหันเกินไป

ถังจือซย่ากวาดตามองหาไปทั่ว ไม่เห็นแม้แต่เงาของอาผิงและคนอื่นๆ เกิดอะไรขึ้น พวกเขาอยู่ข้างหลังตลอดเวลาไม่ใช่หรือ

ถังจือซย่ารีบหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาโทรหาสีจิ่วเฉิน

“ฮัลโหล!”

“จิ่วเฉิน พวกอาผิงกลับไปแล้วหรือคะ เฉินเฉินหายไปไหนไม่รู้ เขาหายไปต่อหน้าต่อตาฉันเลย” ถังจือซย่าร้อนใจจนเสียงสั่น เธอกระวนกระวายแทบบ้า

“จือซย่า ใจเย็นๆ เดี๋ยวฉันจะติดต่ออาผิง” สีจิ่วเฉินปลอบเธอ “เธอตามหาไปก่อน ฉันจะรีบโทรไปหาเขา”

ถังจือซย่าวางสาย จากนั้นก็ตามเจ้าหน้าที่ไปที่ห้องกระจายเสียง อันดับแรกคือประกาศเรียกชื่อของถังอวี่เฉินสองสามครั้ง ให้เขาได้ยิน แล้วรีบไปหาแม่ของเขาทันที

ในขณะเดียวกัน ก็ขอให้พนักงานทุกคนช่วยกันตามหาเด็กในชุดที่เหมือนกับถังอวี่เฉินและถามเขาว่าหลงทางมาหรือไม่

ผู้ประกาศยังคงพูดอยู่ และโทรศัพท์มือถือของถังจือซย่าก็ดังขึ้น เมื่อเห็นว่าเป็นสีจิ่วเฉินโทรมาจึงรีบรับสาย “ฮัลโหล!”

“จือซย่า ดูเหมือนว่า เฉินเฉินจะเกิดเรื่องแล้ว ติดต่อพวกอาผิงสี่คนนั้นไม่ได้เลย เป็นไปได้ว่าเฉินเฉินอาจจะถูกลักพาตัวไป และตอนนี้ฉันกำลังรีบไปที่พิพิธภัณฑ์”

“อะไรนะ” โทรศัพท์ในมือของถังจือซย่าแทบจะหล่นลงพื้น เรี่ยวแรงทั้งหมดของเธอหายไป พนักงานที่อยู่ใกล้ๆ รีบเข้ามาประคองเธอ “คุณผู้หญิง ไม่เป็นอะไรนะคะ!”

“ลูกชายของฉันถูกลักพาตัว ขอฉันดูกล้องวงจรปิดหน่อยได้ไหมคะ ขอร้องล่ะค่ะ” ถังจือซย่าจับมือของพนักงานพร้อมกับอ้อนวอน ดวงตาของเธอแดงก่ำ

สีจิ่วเฉินกำลังรีบมุ่งหน้าไปที่พิพิธภัณฑ์เมื่อรถแล่นมาถึงแยกไฟแดง โทรศัพท์มือถือของเขาก็ดังขึ้น เขาคิดว่าถังจือซย่าโทรมา จึงรีบรับสายทันที “ฮัลโหล!”