ในเวลานั้นเอง มีข้อความดังขึ้นมาในมือถือของเธอ เธอเอื้อมมือไปหยิบมาดู เป็นข้อความจากชายหนุ่มที่นอนอยู่ห้องนอนใหญ่ส่งมา
“มาที่ห้องนอนฉันแป๊บหนึ่ง”
ถังจือซย่ารีบวิ่งไปที่ห้องนอนของเขาทันที แต่เมื่อดันประตูเปิดเข้าไป ก็เห็นชายหนุ่มเอนตัวพิงอยู่ตรงหัวเตียง และใช้มือตบลงไปตรงที่ว่างข้างๆตัวเขา “คืนนี้มานอนกับฉันนะ”
ถังจือซย่าเม้มริมฝีปากและส่ายหัว “ไม่เอา”
สีจิ่วเฉินหรี่สายตาลง แววตาเหมือนจะสื่อออกมาเชิงบังคับเล็กน้อย “เธอไม่อยู่ข้างๆฉัน ฉันก็จะนอนไม่หลับ”
ถังจือซย่าทำอะไรเขาไม่ได้จริงๆ หรือเพราะว่าเขาคิดว่าเขาได้รับบาดเจ็บ ก็เลยสามารถขู่เธอได้หรือ?
ก็ได้! คืนนี้อยู่กับเขาก็ได้ ถึงยังไงคุณหมอโอวก็เคยพูดเอาไว้ว่า ทางที่ดีที่สุดให้ชายหนุ่มอย่าได้เคลื่อนไหวตามอำเภอใจเป็นอันขาด
ถังจือซย่าเดินมาอยู่ที่ข้างกายเขา เลิกผ้าห่มอีกด้านขึ้นแล้วล้มตัวนอน
เมื่อสีจิ่วเฉินเห็นเธอนอนห่างไปตั้งไกล รู้สึกรังเกียจเตียงของตัวเองที่ใหญ่เกินไปขึ้นมาจริงๆ ตอนนี้ขาของเขาบาดเจ็บไม่สะดวกที่จะเคลื่อนไหว เธอยังจงใจที่จะนอนไกลขนาดนั้นอีก
“มานี่” เขาเอ่ยขอร้องด้วยเสียงทุ้มต่ำ
ถังจือซย่าพลิกตัวหันตะแคงข้าง ก็เห็นดวงตาคู่สวยที่สีดำสนิทส่องสว่างเป็นประกายจ้องมองมาที่เธอ จากนั้นก็พูดด้วยน้ำเสียงอ่อนแรงเล็กน้อย “ฉันมานอนบนเตียงของคุณแล้วนะ คุณยังต้องการอะไรอีก?”
สีจิ่วเฉินรู้สึกว่าเธอจงใจทำ ก่อนที่เขาจะเตรียมตัวขยับขาที่รับบาดเจ็บนั้น ถังจือซย่ารีบหยุดเขาทันที “คุณอย่าขยับสิ”
สีจิ่วเฉินไม่ขยับแต่อย่างใด จากนั้นก็เงยหน้าขึ้นมาสั่งเธอ “ถ้างั้นก็มานี่ ไม่เช่นนั้น ฉันจะเข้าไปหาเอง”
ถังจือซย่าทำได้เพียงขยับตัวเข้าไปหาอีกนิดหนึ่ง ห่างกันเพียงช่วงครึ่งแขน แต่ชายหนุ่มยังรู้สึกว่ายังไม่พอ จึงยื่นแขนยาวๆของเขาไปคว้าตัวเขาเข้ามา “นอนแนบชิดกับฉันไว้”
ถังจือซย่าจึงได้นอนแนบชิดกับเขาทั้ง ๆ แบบนั้น นอนตะแคงข้างติดกับขาข้างที่ไม่ได้รับบาดเจ็บ แขนก็ถูกชายหนุ่มจับมาวางไว้รอบเอวของเขา ให้เธอนอนกอดอยู่แบบนี้
“ง่วงจังเลย” ถังจือซย่าที่ตัวแนบชิดกับร่างกายที่อบอุ่นของเขา ความง่วงจึงค่อยเพิ่มขึ้นมาเรื่อยๆ
“นอนเถอะ” สีจิ่วเฉินตบไปที่แผ่นหลังตรงไหล่ของเธอเบาๆ เหมือนว่ากำลังกล่อมเด็กน้อยเข้านอนก็ไม่ปาน
ถังจือซย่ารู้สึกเหมือนถูกกล่อมขึ้นมาจริงๆ เธอหลับตาลง ไม่นานก็หลับสนิทอยู่ในอ้อมแขนของเขา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว
ค่าต่อการอ่านหน้าต่อไปแพงจังค่ะ...
มาแล้ว พึ่งเข้ามาดู...
รอๆๆคะ...
สรุปเรื่องไม่ไปต่อแล้วเหรอค่ะ ติดตามมาตลอดหายไปอีกรอบ เสียดายจังค่ะ กำลังสนุกเลย ด้วยเพราะเหตุผลอะไร ยังไงก็ขอขอบคุณค่ะที่ทำให้การอ่านมีความสุขกับตัวละครที่สร้างจินตนาการให้นะ่ค่ะ...
เรืองหยุดชะงักอีกรอบแล้ว ผู้แต่งไม่สบายหรือเปล่าค่ะ หรือติดอะไรยังก็ขอเป็นกำลังใจให้น่ะค่ะ รอการกลับมาของนิยายเรื่องนี้อยู่ตลอดค่ะ...
หายไป 3 วันแล้ว ไม่ลงตอนเพิ่ม มีอะไรไหมค่ะ แอดมิน.....
หายไป 2 วันแล้ว ไม่ลงตอนเพิ่ม มีอะไรไหมค่ะ แอดมิน...
สนุกมากค่ะ อยากให้ลงสักวันล่ะ 20 ตอนเลยค่ะ สนุกมากๆๆและมีลุ้นด้วยว่าจะยังไงต่อ ต่อไปจะเป็นคู่ของท่านรองปะค่ะ รองประธาน น่ะจะมีนะ555...
น่าสงสารนางเอกจัง และสงสารพระเอกที่จะบอกคนที่ตนเองรักยังไง ว่าคู่หมั้นตัวเองเป้นญาติกัน...
ติดตามต่อค่ะ สนุกมากๆๆๆ...