รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 489

หญิงสาวคนนี้หอบจนต้องสางผม “ให้ตายสิ จะวิ่งเร็วไปไหนกัน” 

ในเวลานี้ ข้างหลังเธอ ก็มีผู้ชายหกคนเข้ามาล้อมรอบตัวเธอเอาไว้ โดยทำการล้อมเธอเอาไว้ให้อยู่ตรงกลาง ภายใต้เงามืดดำๆ แววตาคู่นั้นของหญิงสาวใสจนเห็นได้อย่างชัดเจนราวกับน้ำใสๆ เผยให้เห็นถึงความรู้สึกจนใจ 

โดนจับได้อีกแล้ว 

“คุณหนู นายท่านบอกไว้ว่า หากยังมาเที่ยงเล่นในไนต์คลับหรือบาร์อีกครั้ง บัตรเครดิตที่เป็นชื่อของคุณหนู จะถูกอายัดทั้งหมด” 

“ทราบแล้วค่า คุณอากวน” หญิงสาวกัดริมฝีปากและกลืนน้ำลายเล็กน้อย 

“คุณหนู คุณวิ่งออกมาคนเดียวแบบนี้ มันอันตรายมากเลยนะ” 

“ก็แค่อยากลองสัมผัสกับการใช้ชีวิตก็เท่านั้นเองไม่ได้เหรอ?” 

“นายท่านยังบอกอีกว่า ขอให้คุณหนูเตรียมตัวให้ดีกับการหมั้นหมายกับนายน้อยอวี๋ ไม่สามารถเลื่อนออกไปได้อีกแล้ว” 

หญิงสาวพองแก้มขึ้น เมื่อลมพัดผ่าน ผมยาวๆก็ปลิวไสว ถึงแม้ว่าจะแต่งหน้าหนาๆ แต่ก็ไม่สามารถปิดบังใบหน้าเล็กๆเท่าฝ่ามือที่รูปหน้าได้รูปและงดงามได้

รถลีมูซีนสีดำขับมาหยุดอยู่ตรงหน้าเธอ เธอเข้าไปนั่ง ที่หลังคอที่โดนบีบยังมีความรู้สึกเจ็บอยู่ เธอเปิดไฟรถเหนือหัว มองดูอัญมณีเม็ดกลมที่อยู่ในมือ เจ้าเพชรเม็ดนี้ทั้งใหญ่และหาได้ยากจริงๆ ตัวเพชรเม็ดกลมสมบูรณ์แบบอีกทั้งยังกลมมนตามธรรมชาติเช่นนี้ ถ้าเช่นนั้นคงมีค่าเป็นอย่างมาก! 

เฮ้อ! จะไปคืนให้ผู้ชายคนนั้นยังไง? หญิงสาวเอามือเท้าคางอย่างลำบากใจ 

ในเวลานี้เอง มือถือของเธอก็มีข้อความดังเข้ามา “คุณหนู เอกสารทั้งหมดของคุณเอาออกมาให้หมดแล้ว ไปเจอกันที่ร้านกาแฟในสนามบิน ไฟล์บินคือตอนเที่ยงคืน คุณหนูรีบไปที่สนามบินเถอะ!” 

หญิงสาวยกริมฝีปากแดงขึ้นๆ หันไปพูดกับคนขับรถที่นั่งอยู่ด้านหน้า “คุณอากวน ไปรับเพื่อนกับฉันที่สนามบินหน่อยนะ” 

“คุณหนู...เลิกเล่นลูกไม้เถอะครับ” 

“ฉันไม่ได้เล่นลูกไม้อะไรเสียหน่อย ฉันมีเพื่อนที่รอฉันไปรับอยู่ที่สนามบินจริงๆนะ คุณอากวนขอร้องล่ะ เธอมาเพื่อร่วมฉลองงานหมั้นของฉัน” หญิงสาวทำเสียงออดอ้อน 

ชายหนุ่มวัยกลางคนที่ขับรถอยู่ถอนหายใจออกมา และให้บอดี้การ์ดขับรถไปยังทิศทางของสนามบิน

ภายในโรงแรม 

เจียนจือเพ่ยที่เพิ่งกลับมาถึงห้องในโรงแรม รู้สึกว่าที่คอเหมือนมีของบางอย่างขาดหายไป ตอนที่เขาเอื้อมมือไปคว้านหาสร้อยที่อยู่บนคอนั้น รู้สึกว่าตัวสร้อยที่ปกติจะมีน้ำหนัก อยู่ ๆ ก็เบาลงอย่างน่าประหลาดใจ เขาจึงแหวกเสื้อผ้าออกดู จึงเห็นว่าที่ปลายห่วงนั้น ไม่พบสมบัติที่เป็นมรดกตกทอดของตระกูลเขาเสียแล้ว