รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 510

“ลำบากคุณแล้ว ช่วยรีบเปิดโปงมันให้เร็วที่สุด นั่นสามีของฉัน เป็นพ่อของลูกฉัน! แต่มันกลับไม่ยอมให้พวกเราเจอหน้าเขา” หลี่เจี๋ยพูดจบก็แสร้งปิดหน้าปิดตาร้องไห้

“พวกเราจะต้องเปิดโปงพฤติกรรมอกตัญญูแบบนี้ให้เร็วที่สุด ขอถามหน่อยค่ะว่ามีรูปของเธอไหม พวกเราจะได้เผยแพร่ออกไป”

“มี ฉันมี” ถังชิงชิงหยิบโทรศัพท์ออกมาก่อนจะไล่หาภาพที่แอบถ่ายมาจากห้องประชุมเมื่อครั้งก่อน ตอนนั้นเธอรู้สึกเบื่อก็เลยถ่ายมั่วๆ มาหลายรูป หนึ่งในนั้นมีรูปที่ถังจือซย่านั่งข้างๆ ถังจวิ้น

หัวหน้ากองบรรณาธิการเห็นรูปดังกล่าว “รูปนี้ไม่เลวเลย แสดงให้เห็นว่าถังจือซย่าทะเยอทะยานที่จะเข้ามาแทนตำแหน่งประธานบริษัทมากแค่ไหนถึงได้มีเจตนาร้ายกับพ่อของคุณ”

หัวหน้ากองบรรณาธิการจ้องมองที่ภาพอีกครั้ง ไม่พูดไม่ได้เลยว่าลูกสาวคนโตของถังจวิ้นหน้าตาสะสวยมาก แต่จิตใจเธออำมหิตขนาดนั้นเลยเหรอ?

นี่ต้องเป็นอีกหัวข้อแน่ๆ การปรากฏตัวของถังจือซย่าในภาพถ่ายนั้นเปรียบเสมือนดอกไม้ที่สวยงามและมีความทะเยอทะยานที่ซ่อนอยู่ และเธอจะทำทุกอย่างเพื่อครอบครองบริษัทของพ่อเธอ

หลังจากที่ออกมาจากบริษัทสื่อ หลี่เจี๋ยและถังชิงชิงก็รอคอยข่าวแฉถังจือซย่า

ณ โรงพยาบาลสีซื่อ

ระหว่างที่กำลังรอผลตรวจของถังจวิ้น สีจิ่วเฉินก็มาถึงพอดี

บรรยากาศในห้องประชุมตึงเครียดเล็กน้อย ตู้เผิงแพทย์สมองชั้นนำเอ่ย "อาการของพ่อคุณไม่ค่อยดีนัก หลังจากการตรวจร่างกายหลายครั้งพบว่าสมองของเขาเสียหายอย่างรุนแรงและยากที่จะฟื้นตัวด้วยตัวเอง ดังนั้นเราจึงต้องทำการผ่าตัด แต่เนื่องจากตัวชี้วัดต่างๆ ของไม่สอดคล้องกับข้อกำหนดในการผ่าตัด พวกเราจึงต้องรออีกสามเดือนเพื่อวางแผนการผ่าตัดให้แน่นอน"

ถังจือซย่าแทบทนไม่ไหว เธอยกมือขึ้นมาปิดปาก น้ำตาไหลนองหน้า อาการของพ่อเธอสาหัสขนาดนี้เลยเหรอ? แม้แต่ความหวังสุดท้ายของเธอก็ไม่เหลือแล้ว

สีจิ่วเฉินหยิบกระดาษทิชชูออกมาส่งให้เธออย่างอ่อนโยน สายตาของเขาเต็มไปด้วยความสงสารจับใจ

เขาไม่สามารถแบบรับความเจ็บปวดนี้แทนเธอได้เลย