ถังจือซย่าเพิ่งจะหยิบกระเป๋าขึ้นมากำลังคิดว่าจะเดินออกจากแผนกบัญชี แต่กลับต้องมาเผชิญหน้ากับถังชิงชิงที่เข้ามาขวางทางเอาไว้ด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความไม่พอใจ “พวกเรามาคุยกันหน่อยสิ”
ถังจือซย่ายืนกอดอกมองไปที่เธอ “คุยเรื่องอะไร?”
“แม่ของฉันไม่มีทางทำร้ายคุณพ่ออย่างแน่นอน เธอจะต้องเข้าใจผิดไปเอง กรุณาปล่อยคุณแม่ของฉันออกมาเถอะนะ” ถังชิงชิงกัดฟันพูด
แววตาของถังจือซย่ามีประกายของความโกรธออกมาให้เห็นแวบหนึ่ง “ถังชิงชิง ถ้าหากเธอยังมีคุณธรรมในใจ เธอควรจะเป็นห่วงความเป็นความตายของคุณพ่อ ไม่ใช่มาช่วยพูดแทนแม่ของเธอ”
สีหน้าของถังชิงชิงเปลี่ยนไปทันที “พ่อ…คุณพ่อเขาเป็นยังไงบ้าง?”
“นับจากตอนนี้เป็นต้นไป อาการของคุณพ่อจะเป็นยังไง เธอไม่จำเป็นต้องรู้” ถังจือซย่ากำหมัดแน่น และพูดสื่อความหมายไปที่การกระทำและความนึกคิดของถังชิงชิงทุกๆอย่างนั้นไม่สมควรที่จะเป็นลูกสาวของถังจวิ้นได้
“เธอมีสิทธิ์อะไรที่ไม่ให้ฉันรู้เรื่อง เขาเองก็เป็น…เป็นพ่อของฉันเหมือนกัน” ถังชิงชิงตะโกนออกมาด้วยความไม่มั่นใจ
หลังพูดจบ เธอถึงนึกขึ้นได้ว่าเป้าหมายที่มาก็เพื่อมาขอร้อง เธอจึงรีบเปลี่ยนน้ำเสียงให้อ่อนลงทันที “พี่ค่ะ ได้โปรดปล่อยคุณแม่ของฉันไปเถอะ ไม่ว่าคุณแม่เขาจะทำอะไร ตอนนั้นก็แค่เลอะเลือนไปชั่วขณะเท่านั้น เห็นแก่ที่หล่อนเป็นคุณแม่ของฉัน แล้วก็เป็นแม่เลี้ยงของพี่ด้วย ได้โปรดปล่อยคุณแม่เขาไปได้หรือเปล่า? ต่อให้คุณพ่อฟื้นขึ้นมา แน่นอนว่าจะต้องยกโทษให้คุณแม่อย่างแน่นอน”
ถังจือซย่าใช้สายตารังเกียจกวาดตามองเธอเล็กน้อย “พวกเธอไม่เคยเห็นฉันเป็นคนครอบครัวอยู่แล้ว ฉันเองก็มองพวกเธอเป็นแค่คนนอกเท่านั้น ขอร้องฉันไปก็ไม่มีประโยชน์หรอก”
“ถังจือซย่า จะต้องทำยังไงเธอถึงจะปล่อยคุณแม่ของฉัน หรือว่าจะเอาอย่างนี้ ฉันจะเอาหุ้นสิบเปอร์เซ็นต์ที่อยู่ในมือของฉันแบ่งให้เธอ เธอช่วยปล่อยแม่ฉันไปเถอะนะ” ถังชิงชิงเป็นคนโลภที่จ้องแต่จะแสวงหาผลประโยชน์ ดังนั้นจึงมองถังจือซย่าว่าเป็นคนประเภทเดียวกับเธอ
เมื่อถังจือซย่าฟังจบ ก็รู้สึกว่านี่ถือว่าเป็นการดูถูกเธออย่างหนึ่ง
ถังจือซย่ามองถังชิงชิงด้วยสายตานิ่งเฉย “ฉันจะบอกอะไรให้เธอฟัง คนที่มันทำร้ายคุณพ่อของฉัน ถึงมีเงินก็ไม่สามารถแก้ไขปัญหาได้ ฉันต้องการให้พวกเขาได้ชดใช้ ได้รับโทษให้สาสมกับสิ่งที่ทำถึงจะพอใจ”
“เธอ…” ถังชิงชิงตกใจสายตาของถังจือซย่าจนก้าวถอยหลังไปหนึ่งก้าว จากนั้นเธอจึงกัดฟันพูดขึ้นมาทันที “ต่อให้เธอจับแม่ของฉันไป หุ้นในส่วนของแม่ก็จะถูกโอนไปให้เฮ่าเซวียนอยู่ดี เธออย่าได้หวังว่าจะแย่งหุ้นในมือของแม่ฉันไปได้”
ถังจือซย่าฟังจบ ก็รู้สึกว่าในสายตาของถังชิงชิงมีเพียงแต่เรื่องหุ้นเท่านั้น ถูกผลประโยชน์ครอบงำจิตใจ จนไม่นึกถึงความเป็นสายเลือดความเป็นครอบครัวเลย
คุณพ่อให้กำเนิดลูกสาวแบบเธอออกมาแบบนี้ ช่างเป็นเรื่องน่าเศร้าของคุณพ่อเสียจริงๆ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว
ติดตามต่อค่ะ สนุกมากๆๆๆ...
ลุ้นเนี่ยเฟย จะได้สมหวัง กับคุณหนูอันไหมน๊า แต่ลุ่นอีกคู่ค่ะ รอติดตามต่อค่ะ เป็นกำลังใจทุกตอนสนุกมากค่ะ...
ตายล่ะ ใช่แบบเดียวกับ ที่เป็นแฟลตไดร์ปะล่ะ ถ้าใช้ก็ต้องหาอีก555 เป็นกำลังใจให้ค่ะรอติดตามตอนต่อไปสนุกมาก ๆๆๆ...
เกือบความจำกลับมาแล้ว ความรู้สึกคนรักกัน ต้องมีบ้าง ความรู้สึก ของอาเฟยเกิดขึ้น...
โอ้ยๆๆ มีต่ออีกไหม ลุ้นซะเนี๊ย จะยังไงต่อค่ะ ใจจะขาด...
ลุ้น อาเฟย จังเลย อีกคู่ที่น่าสนใจ ลุ้นจนต้องอยากอ่านต่อแล้วค่ะ ติดตามน่ะค่ะ สนุกดีมากๆๆค่ะ...
อ่านมาถึงตอนนายใหญ่สีก้อร้องไห้ตามพระเอก อ่านถึงตอนที่วานวาน จะไม่ให้อาเฟยไปก็ร้องไห้ สงสาร แต่ตอนนี้ ลุ้นมาว่าอาเฟยจะจำวานวานได้ไหม ดีมากๆๆค่ะ สนับสนุน...
พึ่งได้ไล่อ่านตั้งตอน 500 กว่าๆๆ ถึงตอนล่าสุดแล้ว ลุ้นค่ะ จะเป็นไงต่อ...
สงสัยไม่เขียนต่อแล้วใช่ไหมค่ะ เพราะรอนานมาก เป็นอะไรไหมค่ะ แอดมินตอบให้หายสงสัยด้วยค่ะ คิดถึงเรื่องนี้อยากอ่านต่อค่ะ...
แอดมินจ๋า...รอๆๆๆๆอ่านตอนต่อไปอยู่นะคะ...ขอบคุณค่ะ...