“ทำไมเหรอ?” ถังจือซย่าถามด้วยความไม่เข้าใจ
“ยิ่งเจ้าคังเฮ่าเซวียนคนนั้นมองเธอมากเท่าไร ฉันก็รู้สึกว่ามันสมควรตาย” น้ำเสียงของสีจิ่วเฉินเต็มไปด้วยความหึงหวงอย่างรุนแรง
ริมฝีปากแดงๆของถังจือซย่ายกยิ้ม ท่าทางหึงหวงของชายหนุ่มคนนี้ช่างน่าขำเสียจริงๆ
“สำหรับฉันแล้วมีแต่ความรู้สึกแค้นต่อเขาเท่านั้น” ถังจือซย่าพูดอธิบายขึ้นมาหนึ่งประโยค
“ให้ฉันเป็นคนจัดการคนพวกนี้เอง ฉันจะมอบจุดจบอันน่าเวทนาที่สุดให้กับพวกเขา” สีจิ่วเฉินรอจนอดใจไม่ไหวที่จะลงมือด้วยตัวเองมานานแล้ว
“ตอนนี้หลี่เจี๋ยรับทุกอย่างไว้กับตัวเองทั้งหมด แต่ฉันรู้ว่าคนที่มีส่วนร่วมในการทำร้ายคุณพ่อของฉัน มีคังเฮ่าเซวียน ถังชิงชิงและยังมีซ่งฮั่นจงรวมทั้งสิ้นอยู่สี่คน พวกเขาแต่ละคนอย่าได้คิดจะหลุดหนีได้”
ภายใต้ความมืดมิด แววตาของถังจือซย่าเปล่งประกายไปด้วยความโกรธ บางทีคุณพ่อฟื้นขึ้นมาได้ เรื่องการแก้ไขพินัยกรรมก็ไม่ต้องลงมืออะไรก็ต้องแพ้ภัยตัวเอง แต่ก็ไม่รู้ว่าเมื่อไรคุณพ่อจะฟื้นขึ้นมา
และคนพวกนี้กำลังชุบมือเปิบ โดยการจัดสรรบริษัทของคุณพ่อแบ่งกัน เพื่อเสพความสุขกับเงินของคุณพ่อ
ดังนั้นเธอหวังว่าคุณพ่อจะฟื้นขึ้นมาในสักวัน ให้คนเหล่านี้ต้องชดใช้ในสิ่งที่ทำ
ท่ามกลางราตรีที่มืดมิด สีจิ่วเฉินยังคงอยู่ท่าเดิมไม่ขยับเขยื้อน แต่หญิงสาวในอ้อมแขนก็หลับสนิทไปแล้ว ราวกับว่าถ้าอยู่ในอ้อมแขนของเขา จะเป็นยานอนหลับที่ดีที่สุดของถังจือซย่า
เพียงแต่ว่าเธอไม่รู้เลยว่า ตลอดค่ำคืนที่นอนกอดด้วยกันเช่นนี้ ชายหนุ่มแทบจะไม่สามารถข่มตาให้หลับได้ เพราะว่าเขาไม่สามารถกอดเธอได้ และก็ยังไม่มีความคิดนั้นด้วย ดังนั้นทำได้เพียงแค่ระงับใจเอาไว้
แต่ว่าเมื่อต้องมาเผชิญกับหญิงสาวที่คิดถึงทั้งวันทั้งคืนแบบนี้ การควบคุมตนเองที่สีจิ่วเฉินภาคภูมิใจที่มีก็หมดไปตั้งนานแล้ว เขาเพียงแต่ยืมแสงของพระจันทร์ จูบไปบนใบหน้ารูปไข่ของเธอหลายครั้ง เพื่อปลอบโยนตัวเอง
เช้าของวันที่สอง ตอนที่ถังจือซย่าตื่นขึ้นมา ก็พบว่าชายหนุ่มข้างกายยังคงนอนหลับอยู่ เธอจึงค่อยๆลุกออกจากเตียงเพื่อไม่เป็นการปลุกเขาให้ตื่น
ถังจือซย่านอนหลับสนิททั้งคืน เธอล้างหน้าแปรงฟันและออกมากินอาหารเช้า จากนั้นก็ไปเยี่ยมคุณพ่อ เพิ่งเดินมาถึงตรงทางเดิน ก็มองเห็นผู้หญิงคนหนึ่งกำลังเซ็นชื่อกับพยาบาลตรงเคาน์เตอร์ เป็นถังชิงชิงนั้นเอง
สีหน้าของถังจือซย่าเปลี่ยนเป็นนิ่งเฉย ถังชิงชิงก็เห็นเธอเช่นกัน
ถังชิงชิงสูดลมหายใจเข้าลึกๆ นึกถึงจุดมุ่งหมายที่มาในวันนี้ก็เพื่อมาขอร้องหล่อน ในแววตาของเธอจึงต้องเก็บซ่อนความเกลียดชังเอาไว้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว
สงสัยไม่เขียนต่อแล้วใช่ไหมค่ะ เพราะรอนานมาก เป็นอะไรไหมค่ะ แอดมินตอบให้หายสงสัยด้วยค่ะ คิดถึงเรื่องนี้อยากอ่านต่อค่ะ...
แอดมินจ๋า...รอๆๆๆๆอ่านตอนต่อไปอยู่นะคะ...ขอบคุณค่ะ...
ตอนที 519 รออยู่น่ะค่ะ ติดตามผลงานค่ะ...
ขอบคุณแอดมินมากกนะคะ...วันนี้ได้อ่านหลายตอน...สมกับการรอคอยค่ะ......
ลุ้นมากๆๆเลย มาได้1ตอนก็ยังดีค่ะ ขอบคุณแอดมินค่ะ...
คิดถุงประธานสี และจือชย่า และเฉิน เฉิน เหลือเกินแว้ววค่ะ แอดมินจ๋า...อยากอ่านมากมายย......
งอแงไม่ได้อ่าน...
1 อาทิตย์ แล้วค่ะ แอดมิน มาดูทุกวันแล้วค่ะ...
รออยู่นะคะ พรีสสสส...
มาเช็ควันที่4 วันแล้ว ยังไม่มีเพิ่มเติมเลยค่ะ...