“ทำไมเหรอ?” ถังจือซย่าถามด้วยความไม่เข้าใจ
“ยิ่งเจ้าคังเฮ่าเซวียนคนนั้นมองเธอมากเท่าไร ฉันก็รู้สึกว่ามันสมควรตาย” น้ำเสียงของสีจิ่วเฉินเต็มไปด้วยความหึงหวงอย่างรุนแรง
ริมฝีปากแดงๆของถังจือซย่ายกยิ้ม ท่าทางหึงหวงของชายหนุ่มคนนี้ช่างน่าขำเสียจริงๆ
“สำหรับฉันแล้วมีแต่ความรู้สึกแค้นต่อเขาเท่านั้น” ถังจือซย่าพูดอธิบายขึ้นมาหนึ่งประโยค
“ให้ฉันเป็นคนจัดการคนพวกนี้เอง ฉันจะมอบจุดจบอันน่าเวทนาที่สุดให้กับพวกเขา” สีจิ่วเฉินรอจนอดใจไม่ไหวที่จะลงมือด้วยตัวเองมานานแล้ว
“ตอนนี้หลี่เจี๋ยรับทุกอย่างไว้กับตัวเองทั้งหมด แต่ฉันรู้ว่าคนที่มีส่วนร่วมในการทำร้ายคุณพ่อของฉัน มีคังเฮ่าเซวียน ถังชิงชิงและยังมีซ่งฮั่นจงรวมทั้งสิ้นอยู่สี่คน พวกเขาแต่ละคนอย่าได้คิดจะหลุดหนีได้”
ภายใต้ความมืดมิด แววตาของถังจือซย่าเปล่งประกายไปด้วยความโกรธ บางทีคุณพ่อฟื้นขึ้นมาได้ เรื่องการแก้ไขพินัยกรรมก็ไม่ต้องลงมืออะไรก็ต้องแพ้ภัยตัวเอง แต่ก็ไม่รู้ว่าเมื่อไรคุณพ่อจะฟื้นขึ้นมา
และคนพวกนี้กำลังชุบมือเปิบ โดยการจัดสรรบริษัทของคุณพ่อแบ่งกัน เพื่อเสพความสุขกับเงินของคุณพ่อ
ดังนั้นเธอหวังว่าคุณพ่อจะฟื้นขึ้นมาในสักวัน ให้คนเหล่านี้ต้องชดใช้ในสิ่งที่ทำ
ท่ามกลางราตรีที่มืดมิด สีจิ่วเฉินยังคงอยู่ท่าเดิมไม่ขยับเขยื้อน แต่หญิงสาวในอ้อมแขนก็หลับสนิทไปแล้ว ราวกับว่าถ้าอยู่ในอ้อมแขนของเขา จะเป็นยานอนหลับที่ดีที่สุดของถังจือซย่า
เพียงแต่ว่าเธอไม่รู้เลยว่า ตลอดค่ำคืนที่นอนกอดด้วยกันเช่นนี้ ชายหนุ่มแทบจะไม่สามารถข่มตาให้หลับได้ เพราะว่าเขาไม่สามารถกอดเธอได้ และก็ยังไม่มีความคิดนั้นด้วย ดังนั้นทำได้เพียงแค่ระงับใจเอาไว้
แต่ว่าเมื่อต้องมาเผชิญกับหญิงสาวที่คิดถึงทั้งวันทั้งคืนแบบนี้ การควบคุมตนเองที่สีจิ่วเฉินภาคภูมิใจที่มีก็หมดไปตั้งนานแล้ว เขาเพียงแต่ยืมแสงของพระจันทร์ จูบไปบนใบหน้ารูปไข่ของเธอหลายครั้ง เพื่อปลอบโยนตัวเอง
เช้าของวันที่สอง ตอนที่ถังจือซย่าตื่นขึ้นมา ก็พบว่าชายหนุ่มข้างกายยังคงนอนหลับอยู่ เธอจึงค่อยๆลุกออกจากเตียงเพื่อไม่เป็นการปลุกเขาให้ตื่น
ถังจือซย่านอนหลับสนิททั้งคืน เธอล้างหน้าแปรงฟันและออกมากินอาหารเช้า จากนั้นก็ไปเยี่ยมคุณพ่อ เพิ่งเดินมาถึงตรงทางเดิน ก็มองเห็นผู้หญิงคนหนึ่งกำลังเซ็นชื่อกับพยาบาลตรงเคาน์เตอร์ เป็นถังชิงชิงนั้นเอง
สีหน้าของถังจือซย่าเปลี่ยนเป็นนิ่งเฉย ถังชิงชิงก็เห็นเธอเช่นกัน
ถังชิงชิงสูดลมหายใจเข้าลึกๆ นึกถึงจุดมุ่งหมายที่มาในวันนี้ก็เพื่อมาขอร้องหล่อน ในแววตาของเธอจึงต้องเก็บซ่อนความเกลียดชังเอาไว้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว
ติดตามต่อค่ะ สนุกมากๆๆๆ...
ลุ้นเนี่ยเฟย จะได้สมหวัง กับคุณหนูอันไหมน๊า แต่ลุ่นอีกคู่ค่ะ รอติดตามต่อค่ะ เป็นกำลังใจทุกตอนสนุกมากค่ะ...
ตายล่ะ ใช่แบบเดียวกับ ที่เป็นแฟลตไดร์ปะล่ะ ถ้าใช้ก็ต้องหาอีก555 เป็นกำลังใจให้ค่ะรอติดตามตอนต่อไปสนุกมาก ๆๆๆ...
เกือบความจำกลับมาแล้ว ความรู้สึกคนรักกัน ต้องมีบ้าง ความรู้สึก ของอาเฟยเกิดขึ้น...
โอ้ยๆๆ มีต่ออีกไหม ลุ้นซะเนี๊ย จะยังไงต่อค่ะ ใจจะขาด...
ลุ้น อาเฟย จังเลย อีกคู่ที่น่าสนใจ ลุ้นจนต้องอยากอ่านต่อแล้วค่ะ ติดตามน่ะค่ะ สนุกดีมากๆๆค่ะ...
อ่านมาถึงตอนนายใหญ่สีก้อร้องไห้ตามพระเอก อ่านถึงตอนที่วานวาน จะไม่ให้อาเฟยไปก็ร้องไห้ สงสาร แต่ตอนนี้ ลุ้นมาว่าอาเฟยจะจำวานวานได้ไหม ดีมากๆๆค่ะ สนับสนุน...
พึ่งได้ไล่อ่านตั้งตอน 500 กว่าๆๆ ถึงตอนล่าสุดแล้ว ลุ้นค่ะ จะเป็นไงต่อ...
สงสัยไม่เขียนต่อแล้วใช่ไหมค่ะ เพราะรอนานมาก เป็นอะไรไหมค่ะ แอดมินตอบให้หายสงสัยด้วยค่ะ คิดถึงเรื่องนี้อยากอ่านต่อค่ะ...
แอดมินจ๋า...รอๆๆๆๆอ่านตอนต่อไปอยู่นะคะ...ขอบคุณค่ะ...