รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 547

“ฉันใกล้จะถึงบ้านแล้ว คุณล่ะ”

“ผมกำลังไปครับ”

“ดี งั้นคุณมาก่อนก็แล้วกัน!”

สิบนาทีต่อมา ถังชิงชิงเปิดประตู ชายหนุ่มที่ดูมีชีวิตชีวาหอบเอกสารเดินเข้ามา เขาสวมชุดทำงาน แต่นับว่าในหมู่คนทั่วไปเขาก็ยังเป็นชายหนุ่มที่หล่อเหลา

ถังชิงชิงดวงตาเป็นประกาย จู่ๆเธอก็มีความคิดหนึ่ง เธอหวังว่าผู้ช่วยคนนี้จะอยู่ที่นี่ต่อ คืนนี้จะได้อยู่เป็นเพื่อนเธอ

ไม่อย่างนั้นเธอคงต้องหวาดกลัวจริงๆ เมื่อกี้ตอนที่เธอเข้าบ้าน ก็มีแต่เงาของป้าหลิวทุกที่ รู้สึกเหมือนกับป้าหลิวยังอยู่ข้างๆ

“คุณถัง ผมวางเอกสารไว้ตรงนี้ก่อน ผมยังมีธุระ…”

“รอเดี๋ยว คุณชื่ออะไร” ถังชิงชิงเรียกเขาไว้

“ผมชื่อโอวหยาง”

“โอวหยาง ชื่อเพราะมากเลย! อย่างนี้นะ! พอดีฉันกำลังเบื่อ คุณนั่งลงมาอยู่เป็นเพื่อนฉัน” ถังชิงชิงเริ่มรั้งเขาไว้

และโอวหยางก็ไม่ใช่บังเอิญมาส่งเอกสารหรอก เขาได้รับงานจากคังเฮ่าเซวียน ให้มาอ่อยถังชิงชิง จากนั้นถ่ายรูปหาหลักฐานมาให้เขา เขาจะสามารถรับเงินจากคังเฮ่าเซวียนหนึ่งแสนหยวน

เรื่องดีแบบนี้ สำหรับเขาแล้ว ไม่ทำก็น่าเสียดาย ขอแค่ถังชิงชิงเป็นคนริเริ่ม เขาก็เป็นแค่เหยื่อ

เขารู้สึกว่าแววตาที่ถังชิงชิงมองเขาดูกระตือรือล้น

“คุณถัง ผมอยู่ต่อจะเหมาะสมเหรอครับ”

“ขอแค่คุณไม่พูด ฉันไม่พูด มีอะไรไม่เหมาะสม” ถังชิงชิงพูดจบ ก็ลุกขึ้นไปรินไวน์แดงแก้วหนึ่งยื่นให้เขา “โอวหยาง คุณมีแฟนหรือยัง”

“ยังครับ!”

“งั้นก็ดี ฉันกลัวว่าแฟนของคุณจะหึงหน่ะ!” ถังชิงชิงพบว่า โอวหยางคนนี้ยังดูเจริญหูเจริญตากว่าคังเฮ่าเซวียน

ช่วงนี้คังเฮ่าเซวียนเมินเฉยต่อเธอ ในใจของเธออ้างว้างเปล่าเปลี่ยวเหน็บหนาว เธอต้องการผู้ชายสักคนมาปลอบโยนเธอ

“ได้ครับ งั้นผมอยู่เป็นเพื่อนคุณถังนะครับ!” โอวหยางก็มีความคิดเกี่ยวกับถังชิงชิงเช่นกัน ยังไงถังชิงชิงก็เป็นลูกสาวของถังจวิ้น จะว่าไปก็นับว่าได้กับคุณหนูตระกูลร่ำรวย