รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 558

“ขอบคุณนะคะ” ถังจือซย่าหันไปพูดกับเขา.

“ขืนยังพูดสองคำนี้ให้ฉันฟังอีก ฉันจะลงโทษเธอ” สีจิ่งเฉินยื่นมือออกไปดึงเธอ ถังจือซย่าไม่ทันระวังจึงเผลอโผเข้าไปในอ้อมอกของเขา และใช้แขนโอบเอวของเธอ เธอรู้สึกว่าผู้ชายคนนี้น่ารำคาญเล็กน้อย

“ระหว่างพวกเรา ยังต้องพูดสองคำนี้อยู่เหรอ” สีจิ่วเฉินพูดจบ ก็จุมพิตที่ปากของเธออย่างรวดเร็ว

ประจวบเหมาะกับที่มีนางพยาบาลสองสามคนเดินผ่าน ทุกคนหน้าแดงและใจเต้นแรงเมื่อเห็นการแสดงความรักของทั้งคู่ ลักษณะของประธานที่เอาแต่ใจอย่างสีจิ่วเฉิน ช่างมีเสน่ห์น่าหลงใหล

และถังจือซย่าทั้งสวยและโชคดี เธอต้องเป็นผู้กอบกู้กาแลคซี่แน่ๆ

ถังจือซย่าเขินหน้าแดง เธอกดหน้าผากของเธอบนหน้าอกของเขา ใช้สองมือจับสาบเสื้อของสูทปิดหน้าของตัวเอง

สีจิ่วเฉินก้มลงมองหญิงสาวที่อยู่ในอ้อมกอด อดใจไม่ไหวที่จะจุมพิตลงบนเรือนผมของเธอ “พ่อเธอฟื้นแล้ว ค่อยคุยเรื่องแต่งงานของพวกเรา”

“ไม่ต้องรีบค่ะ” ถังจือซย่ากระพริบตา

ชายหนุ่มกระซิบข้างหูเธอด้วยเสียงที่แหบพร่า “แต่ผมรีบมาก”

คำพูดกำกวมนี้ถังจือซย่าอยากจะไม่เข้าใจก็ไม่ได้ เธอเม้มปากกลั้นยิ้ม “คุณรีบก็ไม่มีประโยชน์”

“ใจร้ายจัง” สีจิ่วเฉินถอนหายใจ รู้สึกเสียเวลาเปล่า

ถังจือซย่าหัวเราะคิก “เอาล่ะค่ะ! รอพ่อของฉันแข็งแรงกว่านี้หน่อยค่อยว่ากัน”

สีจิ่วเฉินพยักหน้า “ตกลง”

ที่ริมทะเลในโรงพยาบาลของรัฐแห่งหนึ่ง บังเอิญป้าหลิวที่จมน้ำก็ฟื้นขึ้นมาในวันนี้ เธอนอนอยู่บนเตียงด้วยความตกใจ รู้สึกเหมือนเดินวนอยู่ในประตูนรก ใบหน้าของเธอยังคงซีด

แต่ในความซีด เธอเต็มไปด้วยความเกลียดชังอย่างรุนแรง ถังชิงชองไม่ให้เงินเธอแล้วยังจะฆ่าเธอ

ป้าหลิวกัดฟันพูด “ถังชิงชิง ฉันจะไม่ปล่อยแกไป ฉันจะบอกชาติกำเนิดของแกให้ถังจือซย่ารู้ ฉันจะรอดูจุดจบของแก”

“คุณป้า เราออกค่าใช้จ่ายให้คุณป้าแล้ว ตอนนี้ออกจากโรงพยาบาลได้” อาสาสมัครคนหนึ่งมาบอก