รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 561

“ประโยคนี้ผมจะจำเอาไว้แล้วกัน วันนี้ผ่านไปกี่วันแล้ว” สีจิ่วเฉินเริ่มที่จะรอเธอแล้ว เขาราวกับนายพรานที่วางกับดักไว้เรียบร้อยแล้วรอคอยให้สัตว์มาติดกับ

ถังจือซย่ารีบตอบเขาว่า “วันแรกค่ะ...”

ถ้าจะหลอกต้องหลอกเขาก่อน

สีจิ่วเฉินพูดอย่างใจเย็นและไม่ช้าไม่เร็วเกินไปว่า “อืม วันแรกงั้นก็ยังเหลืออีกหกวัน”

ถังจือซย่าลอบยิ้มในอ้อมอกของงเขา สีจิ่วเฉินก้มหน้าลงแล้วจูบลงบนใบหน้าของอย่างเอาแต่ใจและแสดงออกว่าลุ่มหลงเธอมาก

“พอได้แล้วค่ะ! คุณรีบไปนอนเถอะค่ะ” ถังจือซย่าหยัดกายขึ้นจากอ้อมกอดของเขา และไม่อยกาที่จะรบกวนเขาทำงาน

ในตอนที่เธอกำลังจากไปจู่ๆมือใหญ่ของสีจิ่วเฉินก็ตีเธอเบาๆ ใบหน้าของถังจือซย่าแดงระเรื่อ ผู้ชายคนนี้นี่เอามือไปตีตรงไหนกัน!

มุมปากของสีจิ่วเฉินยกยิ้มขึ้นเล็กน้อยราวกับว่าเขาชอบอกชอบใจเป็นอย่างมาก

ถังจือซย่าแทบจะวิ่งหนีขึ้นไปชั้นบน

ในเวลารุ่งสาง

ป้าหลิวกำลังรับประทานอาหารเช้าอยู่ที่บ้านแล้วจึงเรียกรถไปที่ถังซื่อกรุ๊ป เธอนึกว่าถังจื่อซย่าจะเข้ามาแต่เช้าจนเธอมาถึงที่ห้องของพนักงานรักษาความปลอดภัย

“สวัสดี ขอถามหน่อยค่ะว่าคุณถังจือซย่ามาทำงานหรือยังคะ”

“คุณเป็นใครครับ”

“ฉันมีธุระกับเธอค่ะ”

“แจ้งชื่อไว้ก่อนเลยครับ”

“ฉันชื่อหลิวเหมายฮัว” ป้าหลิวแจ้งชื่อ

พนักงานรักษาความปลอดภัยซึ่งเป็นคนของถังชิงชิงพอดี เขาจึงหยิบโทรศัพท์เดินเข้าไปภายในห้องแล้วโทรหาถังชิงชิง

“คุณหนูรองถังครับ หลิวเหมยฮัวมาแล้วครับ”

“ทำตามคำสั่งฉัน พาเขามาหาฉันที่นี่” ถังชิงชิงออกคำสั่งเสียงเย็น

“ครับ ผมจะรับขับรถไปส่งเธอที่นั่นครับ”