รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 567

พาเด็กชายไปส่งที่เตียงแล้ว ถังจือซย่าก็รอชายหนุ่มที่โถงทางเดิน

สีจิ่วเฉินก้าวเท้าออกจากห้องเสียงเบา ถังจือซย่า ผู้เข้าจูนมาภายในห้องนอนหลักของเขา เข้ามาได้เพียงแค่วินาทีเดียวเธอก็ถูกเขาสวมกอดเอาไว้

“วันนี้มีคนอยู่มาก จนผมไม่กล้าทำอะไร แต่ตอนนี้ทำได้แล้ว” ชายหนุ่มพูดมาอย่างหน้าไม่อาย

ถังจือซย่ายังไม่ทันได้ตั้งตัว เขาก็เชยคางของเธอขึ้นแล้วจูบลงไปอย่างเร่าร้อน

ถังจือซย่าสัมผัสได้ถึงความอ่อนโยนและความเอาแต่ใจของเขา พวกเขาจูบกันจนกระทั่งชายหนุ่มพึงพอใจ เธอถึงได้โถมตัวเข้าไปในอ้อมอกเขาแล้วหอบเบาๆ

“ผมจะเริ่มลงมือเตรียมงานหมั้นแล้วนะ” เค้าพูดเสียงนุ่มทุ้มที่ข้างหูเธอ

“อืม! ค่ะ” ถังจือซย่าก็ไม่อยากให้เขารอนานเกินไป

ในเวลาเช้าตรู

ถังจวิ้นที่ผไม่ได้เห็นหน้าเห็นตามานานก็กลับมาที่บริษัท สิ่งแรกที่เขาจัดการคือดำเนินการฟ้องทนายของตัวเองเรื่องที่ไม่รอการเห็นด้วยจากเขาแล้วไปแก้พินัยกรรม

ซ่งฮั่นจงเองก็คิดไม่ถึงว่าถังจวิ้นมีวันที่ฟื้นขึ้นมา จากบัญชีของเขาเองก็สามารถสืบค้นได้ว่าเขาได้รับเงินสินบนหนึ่งล้านหยวน สิ่งนี้เป็นหลักฐานชัดเจน

ซ่งเชาเองก็ถูกจับในเช้าวันนี้ภายในบ้านหลังนึง ต์เขาสั่นไปทั้งร่างด้วยความกลัว เขาคิดไม่ถึงว่าเมื่อวันที่เขาแก่ตัว เขาจะต้องชดใช้ให้กับลูกสาวที่เขาไม่เคยเห็นหน้ามาตลอดยี่สิบปีอย่างสาหัส

ภายในสถานควบคุมตัวผู้ต้องสงสัย

ใบหน้าของถังชิงชิงขาวซีด ดวงตาไร้ประกาย ภายในเวลาสั้นๆแค่หนึ่งวัน เธอก็ไม่มีความภาคภูมิใจอะไรอีกแล้ว สายตาของเธอมีเพียงเพื่อความกลัวและความเสียใจในอนาคต

เรื่องนี้ไม่รู้ว่าใครเป็นคนที่มาแจ้งความ เรื่องที่คุณหนูรองของถังซื่อกรุ๊ปถังชิงชิงเป็นผู้ต้องสงสัยในการฆาตรกรรมหญิงรับใช้นั้นขึ้นเป็นพาดหัวที่ถูกค้นหาเป็นอันดับหนึ่ง

ซ่งซานที่ภายหลังจากที่คังเฮ่าเซวียนถูกจับไปก็เอาแต่หมกตัวอยู่ในโรงแรมไม่กล้าออกไปพบเจอใคร แค่เธอเองก็กลัวว่าคังเฮ่าเซวียนจะหาเรื่องอะไรมาให้เธอ ในเมื่อเธอเองก็เสนอความคิดต่างๆให้เขาไปไม่น้อย