รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 588

ถังจือซย่ารู้สึกอาย จึงพูดกับเขาว่า “หยิบกล่องไหนก็ได้แล้วไปเถอะ!”

“กล่องเดียวพอ?” สีจิ่วเฉินกลับโต้เธออย่างจริงจัง

ถังจือซย่า “...” ผู้ชายคนนี้อยากจะซื้อรวดเดียวหลายๆ กล่องเหรอ

จำเป็นไหม

แน่นอนว่าหลังจากที่ชายหนุ่มยืนยันยี่ห้อและจำนวนกล่องแล้ว เขาก็โยนกล่องทั้งหกกล่องลงในตะกร้ารถเข็นทีเดียว

ถังจือซย่าไม่อยากรู้จักเขาจริงๆ

ที่เคาน์เตอร์ชําระเงิน ถังจือซย่าได้รับความสนใจจากผู้หญิงทุกคนทั้งด้านหน้าด้านหลังทั้งด้านซ้ายด้านขวา จนทำให้ใบหน้าของเธอเห่อร้อนมาก

หลังจากชำระเงินเสร็จก็ออกมาด้านนอก ซึ่งเป็นทิวทัศน์ที่สวยงามเวลาพระอาทิตย์ตกดินยามพลบค่ำพอดี

ระหว่างทางกลับบ้านจากบริษัท สีจิ่วเฉินก็อารมณ์ดีมาก เขาฟังเพลงที่ผ่อนคลายมากๆ และชื่นชมแสงอาทิตย์ในยามตะวันรอนอย่างเบิกบานใจ ทุกอย่างดูสวยงามมาก

กลับถึงวิลล่าเวลาประมาณหกโมงเย็น

สีจิ่วเฉินกําลังเตรียมอาหารเย็นอยู่ ถังจือซย่าจึงอยากช่วยแต่ถูกเขาผลักออกมาขณะจูบ

“คุณไปแต่งตัวให้ดีๆ แล้วลงมาทานอาหารเย็นก็ได้” สีจิ่วเฉินบอกเธอเป็นนัย

ถังจือซย่าทำได้เพียงขึ้นไปชั้นบน เธอเปิดตู้เสื้อผ้า ข้างในนั้นมีชุดนอนสุดเซ็กซี่อยู่สองสามตัว ครั้งสุดท้ายเธอซื้อมันด้วยความตั้งใจ แต่ไม่เคยมีโอกาสได้ใส่ แต่ตอนนี้ได้ใช้พอดี

แน่นอนว่าเธอก็ไม่สามารถใส่ชุดนอนลงไปดินเนอร์ได้ เมื่อตอนหมั้นเลยถือโอกาสซื้อชุดราตรีกลับบ้านมาสองชุด เรียบง่ายและเซ็กซี่ ซึ่งเหมาะกับการใส่ตอนออกเดตมาก

ถังจือซย่าไปอาบน้ำและเป่าผมยาวๆ จนแห้ง จึงเปลี่ยนเป็นชุดราตรีสีดำตัวนั้น สายสะพายเพชรลักษณะพิเศษ การออกแบบที่รัดเอวทำให้รูปร่างของเธอเปิดเผยอย่างไม่ต้องสงสัย

เมื่อถังจือซย่าลงไปชั้นล่าง เธอก็บังเอิญเห็นชายหนุ่มกําลังเทไวน์แดงอยู่ตรงหน้าโต๊ะ และแสงเทียนที่เธอซื้อมาก็ถูกนำมาใช้แล้ว ยังมีช่อดอกกุหลาบของเธอในวันนี้ที่ถูกเสียบไว้บนโต๊ะ อาหารเย็นแสนโรแมนติกดูมีความหมายมากขึ้นเมื่ออยู่ภายใต้ฝีมือของผู้ชายคนนี้

ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้น เขาก็เห็นหญิงสาวก้าวเท้าเข้ามาอย่างสง่างามภายใต้แสงไฟคริสตัล โดยมีผ้าคลุมไหล่ผืนยาว ผมยาวสีดำหนานุ่มสลวยรับกับใบหน้าใหญ่เท่าฝ่ามือของเธอที่สวยงามละเอียดอ่อนเป็นสามมิติ ดวงตาคู่นั้นเหมือนน้ำที่ใสสะอาดในฤดูใบไม้ร่วงดูมีออร่า

ดวงตาของสีจิ่วเฉินเต็มไปด้วยความอ่อนโยนและความหลงใหลที่หายากปรากฏขึ้น เขาดึงเก้าอี้ให้เธอเหมือนกําลังรับใช้ราชินี ถังจือซย่ารู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ได้นั่งบนเก้าอี้