รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 589

ถังจือซย่ากลืนน้ำลายเบาๆ ผู้ชายคนนี้มีความสามารถในการอ่านใจงั้นเหรอ เธอยังไม่ได้พูดอะไรเลย!

ถังจือซย่าจึงถือเทียนหอมหลายชิ้นของเธอขึ้นไปชั้นบนเพื่อจัดวางสักหน่อย

เวลาล่วงเข้าสามทุ่มโดยไม่รู้ตัว ถังจือซย่าที่นั่งอยู่บนโซฟากำลังรอชายคนหนึ่งขึ้นไปชั้นบน ในที่สุดเธอก็ได้ยินเสียงฝีเท้าดังขึ้น ทุกย่างก้าวเหยียบย่ำเข้าไปในหัวใจของเธอ

เขามาแล้ว

พอถอดเสื้อกันลมด้านนอกออก ชายหนุ่มที่สวมเสื้อเชิ้ตสีเข้ม กางเกงสแล็คเข้ารูปกับขาเรียวยาวที่เต็มไปด้วยกำลัง

“ผมจะไปอาบน้ำ” สีจิ่วเฉินเดินไปข้างๆ เธอ ลูบผมยาวสลวยของเธอด้วยความรัก แล้วเดินไปทางห้องน้ำ

ยี่สิบนาทีต่อมา สีจิ่วเฉินก็สวมชุดนอนตัวหนึ่งออกมา ความแวววาวของสายตาคู่นั้น ยิ่งมองยิ่งร้อนแรงขึ้นเรื่อยๆ

ถังจือซย่ารู้สึกว่าตัวเองกลายเป็นงานศิลปะในสายตาของเขา ถูกเขาชื่นชมอย่างลึกซึ้ง

“มานี่สิ คุณนายสี ได้เวลานอนแล้ว” ชายหนุ่มนอนลงบนเตียงและกวักมือไปทางเธอเบาๆ

ถังจือซย่ายังไม่มีการเคลื่อนไหว เธอเหมือนเด็กซนคนหนึ่งที่จงใจไม่เชื่อฟังเขา เธอเท้าคางแล้วกระหยิ่มยิ้มย่อง “ฉันยังไม่ง่วง ยังไม่อยากนอน”

ในตอนนั้นจึงได้ยินชายหนุ่มหัวเราะเสียงทุ้มต่ำและถอนหายใจเบาๆ “เป็นความผิดของสามี”

ถังจือซย่าไม่รู้ว่าเขาผิดตรงไหน พอเห็นชายหนุ่มลงมาจากเตียง แล้วเดินอย่างสง่างามด้วยขายาวๆ เดินเข้ามาหาเธอพลางพูดว่า “สามีจะจัดให้คุณได้ออกกําลังกายก่อนนอน รับรองว่าจะช่วยให้นอนหลับ”

ถังจือซย่าอยากหนี แต่ถูกชายหนุ่มคว้าแขนเอาไว้แล้วดึงเข้าไปในอ้อมแขนของเขา เธอย่นคอลงชายหนุ่มจึงรั้งท้ายทอยของเธอขึ้นแล้วก้มศีรษะลงไปจูบริมฝีปากสีแดงหวานชื่นของเธอ ครอบครองอย่างรุนแรงราวกับว่าจะกลืนเธอลงไปในท้องในชั่วไม่กี่วินาที

ถังจือซย่าลืมตาขึ้นมาเล็กน้อย ชายหนุ่มเองก็มองเธออยู่พอดี ดวงตาที่ลึกซึ้งเหมือนต้องการจะดูดเธอเข้าไป

ถังจือซย่าหลับตาลง หัวใจของเธอเต้นตึกตักๆ และกอดเอวเขาไว้อย่างอายๆ

จูบแล้วจูบอีกจนเธอรู้สึกว่าร่างกายของเธอเบาขึ้น ชายหนุ่มอุ้มเธอในท่าเจ้าสาว แล้วเดินไปยังเตียงนอนขนาดใหญ่สีเทาอ่อนนุ่มของเขา

เธอเป็นเหมือนของขวัญที่เขารักและทะนุถนอมที่สุด เมื่อถูกเขาวางลงเบาๆ จูบยังคงดำเนินอย่างต่อเนื่องและพัวพัน ถังจือซย่ารู้สึกถึงความรักอันลึกซึ้งของชายหนุ่ม เธอปล่อยวางทุกการป้องกันภายใต้แสงสว่างเธอจึงมองหน้าเขาด้วยความรักอย่างลึกซึ้ง

เหตุการณ์เมื่อห้าปีก่อนยังกระจัดกระจายอยู่ในหัวของเธอ

หากชะตากรรมของเธอไม่สามารถหนีจากหายนะนี้ได้ สวรรค์ก็ได้ปฏิบัติต่อเธออย่างดีแล้ว ขอเพียงเป็นเขาก็พอ