ถังจือซย่าได้ยินเสียงฝีเท้าอยู่ข้างใน เธอจึงรีบเข้าไปในห้องโถงด้านข้างของวิลล่า เธอเห็นเงาที่เต็มไปด้วยความโกรธเดินจากไป
ถังจือซย่าจำได้ว่าเป็นคุณชายสองของสีจิ่วเฉิน ซึ่งเป็นลูกพี่ลูกน้องของคุณท่านและคุณนายสี
ขณะที่ถังจือซย่ากำลังอยู่ในอาการมึนงงและสับสน เธอได้ยินเสียงอันอ่อนโยนของนายหญิงสีดังขึ้น "ถังจือซย่า เธอเข้ามาเถอะ"
ถังจือซย่าผงะ เธอไม่คิดว่านายหญิงสีจะรู้ว่าเธออยู่ที่นี่
"คุณย่า หนูขอโทษ หนูไม่ได้ตั้งใจจะแอบฟังนะคะ" ถังจือซย่าเดินเข้ามาขอโทษ
นายหญิงสียื่นมือออกมาแล้วพูดว่า "มานี่สิ จือซย่า เธอควรได้ฟังนะ เพราะจากนี้ไปเธอจะต้องเป็นคนจัดการเรื่องของตระกูลสี และเธอก็จะต้องเข้ามาแทนที่ฉันในไม่ช้าก็เร็ว "
ถังจือซย่าเต็มไปด้วยความกดดัน แน่นอนว่า เรื่องครอบครัวของตระกูลใหญ่นั้นซับซ้อนมากและต้องใช้ทั้งวิธีการและกำลังในการจัดการกับพวกเขา
"คนเมื่อกี้คือลูกพี่ลูกน้องของฉัน และจิ่วเฉินก็เรียกเขาว่าชายสอง เขามาขอให้ลูกหลานของพวกเขาเข้าร่วมคณะกรรมการบริหารของสีซื่อกรุ๊ปมากกว่าหนึ่งครั้งละ แต่ฉันปฏิเสธพวกเขาทั้งหมด" นายหญิงสีถอนหายใจ "ฉันต้องแยกแยะระหว่างเรื่องครอบครัวกับเรื่องธุรกิจ กฎของครอบครัวตระกูลสีในอดีต คือห้ามไม่ให้ลูกหลานของตระกูลสีมีส่วนร่วมในงานของสีซื่อกรุ๊ป เราสามารถช่วยพวกเขาสร้างทรัพย์สินต่างๆ ได้ แต่เราไม่สามารถแบ่งทรัพย์สินให้พวกเขาได้ เข้าใจไหม”
ถังจือซย่าพยักหน้าอย่างเข้าใจในเหตุผลนั้น การมีอยู่ของกฎหมายครอบครัวนี้จะต้องมีความหมาย
"อาจเป็นเพราะนับวันฉันยิ่งแก่ลงเรื่อยๆ พวกเขาคงคิดว่าฉันจะมีเมตตา! ดังนั้นพวกเขาจึงบังคับให้ฉันเปลี่ยนกฎครั้งแล้วครั้งเล่า" แต่นายหญิงสีก็ทำอะไรไม่ถูกเช่นกัน "จือซย่า เธอจะต้องจัดการกับเรื่องนี้ในอนาคต ลำบากเธอแล้ว ฉันกลัวว่าพวกเขาจะกลั่นแกล้งเธอเพราะเธอยังเด็ก แล้วจะนำความลำบากมากให้เธอในอนาคต"
ถังจือซย่ารู้สึกกดดัน แต่เธอก็พยักหน้า "หนูจะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อจัดการเรื่องครอบครัวให้ดีค่ะ"
"แน่นอน ฉันจะสอนเธอเอง" หญิงชราปลอบโยนเธอ "เธอไม่ต้องคิดเรื่องพวกนี้แล้ว ตอนนี้สิ่งสำคัญคือการเตรียมตัวสำหรับงานแต่งงาน เพราะฉะนั้นผ่อนคลายหน่อยเถอะ"
"ค่ะ ฉันจะทำให้ได้ค่ะคุณย่า แล้วนี่เฉินเฉินอยู่ที่ไหนหรือคะ"
"ฉิงเหย่พาเขาออกไปเล่นข้างนอกเมื่อเช้า ฉิงเหย่เด็กคนนี้ก็สามารถเล่นกับเฉินเฉินได้เนอะ" นายหญิงสีพูดพลางหัวเราะ
"คุณย่า เดี๋ยวหนูพาย่าออกไปเดินเล่นไหมคะ!" เมื่อเห็นว่าหญิงชราอารมณ์ไม่ดี ถังจือซย่าจึงอยากจะพาเธอออกไปเดินเล่น
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว
ค่าต่อการอ่านหน้าต่อไปแพงจังค่ะ...
มาแล้ว พึ่งเข้ามาดู...
รอๆๆคะ...
สรุปเรื่องไม่ไปต่อแล้วเหรอค่ะ ติดตามมาตลอดหายไปอีกรอบ เสียดายจังค่ะ กำลังสนุกเลย ด้วยเพราะเหตุผลอะไร ยังไงก็ขอขอบคุณค่ะที่ทำให้การอ่านมีความสุขกับตัวละครที่สร้างจินตนาการให้นะ่ค่ะ...
เรืองหยุดชะงักอีกรอบแล้ว ผู้แต่งไม่สบายหรือเปล่าค่ะ หรือติดอะไรยังก็ขอเป็นกำลังใจให้น่ะค่ะ รอการกลับมาของนิยายเรื่องนี้อยู่ตลอดค่ะ...
หายไป 3 วันแล้ว ไม่ลงตอนเพิ่ม มีอะไรไหมค่ะ แอดมิน.....
หายไป 2 วันแล้ว ไม่ลงตอนเพิ่ม มีอะไรไหมค่ะ แอดมิน...
สนุกมากค่ะ อยากให้ลงสักวันล่ะ 20 ตอนเลยค่ะ สนุกมากๆๆและมีลุ้นด้วยว่าจะยังไงต่อ ต่อไปจะเป็นคู่ของท่านรองปะค่ะ รองประธาน น่ะจะมีนะ555...
น่าสงสารนางเอกจัง และสงสารพระเอกที่จะบอกคนที่ตนเองรักยังไง ว่าคู่หมั้นตัวเองเป้นญาติกัน...
ติดตามต่อค่ะ สนุกมากๆๆๆ...