รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 640

“พ่อบุญธรรม นี่คือแม่บุญธรรมของผมเหรอ” ถังอวี่เฉินมองดูเย่ว์วานวานที่อยู่ข้างๆ แล้วยิ้มถาม

ผู้หญิงบางคนที่กำลังจะดื่มชาเพราะคอแห้งถึงกับสำลัก เธอปิดปากแล้วไปเล็กน้อย “ไม่ใช่ๆ เด็กน้อยอย่าเข้าใจผิดนะ”

ส่วนเจี่ยนจือเพ่ยแค่ยกยิ้มมุมปาก แต่ไม่พูดอะไร

“ฉันกับคุณเจี่ยนเป็นแค่เพื่อนกัน” เย่ว์วานวานกลับพยายามที่จะอธิบาย

“เมื่อก่อนแด็ดดี้กับหม่ามี้ของผมก็เป็นเพื่อนกัน จากนั้นพวกเขาก็รักกัน แล้วก็แต่งงาน” เจ้าเด็กน้อยแสดงให้เห็นว่าเพื่อนกันก็เป็นสามีภรรยากันได้

เย่ว์วานวานมองดูเจ้าตัวเล็ก หล่อเหมือนพ่อของเขาจริงๆ ใบหน้าเล็กๆ ของเขาหล่อจัง ถ้าได้จับหน่อยคงจะดีสินะ

“ฉันไม่คู่ควรกับพ่อบุญธรรมหนูหรอกนะ!” เย่ว์วานวานยิ้ม

ถังอวี่เฉินหันไปมองพ่อบุญธรรม จากนั้นก็ปลอบใจเย่ว์วานวานว่า “พี่สาว วางใจเถอะ พี่สวยขนาดนี้ จะต้องคู่ควรกับพี่บุญธรรมของผมแน่นอน”

เย่ว์วานวานไม่รู้จะทำยังไง คนบางคนไม่เห็นความสวยของเธอนี่! คนบางคนรู้สึกว่าเธออัปลักษณ์มาตลอดเลย

“ขอบคุณคำชมจากหนูนะ” เย่ว์วานวานยิ้มหวาน

เจี่ยนจือเพ่ยเอาถังอวี่เฉินนั่งลงที่ข้างๆ เขา งานแต่งของเพื่อนรัก ดูแลลูกของเขาก็เป็นเรื่องที่ปกติ

คู่บ่าวสาวบนเวทีกำลังกล่าวคำปฏิญาณ สีจิ่วเฉินพูดถึงเรื่องราวที่เขาพบเจอกับภรรยา แม้ว่าคำพูดของเขานั้นจำสั้น แต่ทุกคำล้วนออกมาจากใจ เต็มไปด้วยความรัก

นายหญิงใหญ่สีเองก็พูดอยู่ล่างเวที เธฮพูดอวยพรอย่างจริงใจ จากนั้นก็พูดกับหลานโดยไม่ใช้ไมค์ว่า “จิ่วเฉิน ดีกับจือซย่ามากๆ นะ ห้ามผิดใจต่อเธอ”

“คุณย่าวางใจได้ครับ ชีวิตนี้ผมรักแค่เธอ จะไม่ทำผิดต่อเธอแน่” สีจิ่วเฉินพูดโดยที่สายตามองไปที่ถังจือซย่า

ภายในงานเลี้ยง สีสือเหยามองดูผู้ชายที่อยู่บนเวที เมื่อฟังคำพูดของเขาแล้ว สายตาของเธอก็คมลึกขึ้นมา ราวกับว่าจะท้าทายอะไรบางอย่าง ริมฝีปากแดงของเธอนั้นยกยิ้ม