รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 641

อารมณ์ของถังจือซย่ายังคงว้าวุ่นมาก เธอกุมมือเบา ๆ เพื่อสงบสติอารมณ์ของตัวเองจากนั้นเธอก็ได้ยินเสียงเคาะประตูจากนั้นประตูก็เปิดออก และสีจิ่วเฉินก็เดินเข้ามาเข้ามา

ผู้ชายคนนี้เปลี่ยนชุดเป็นสูทสีดำสูทของเขาปักด้วยลวดลายโบราณสีทองและก้อนเมฆ แม้แต่กระเป๋าเสื้อกั๊กด้านในก็ละเอียดอ่อนเป็นพิเศษซึ่งมันทำให้เขาดูเพอร์เฟคมาก

ถังจือซย่าเงยหน้าขึ้นมองเขา เธอกะพริบตาราวกับว่าเธอกำลังตัดต่อรูปลักษณ์ของผู้ชายคนนี้ในวันนี้ให้ตราตรึงอยู่ในก้นบึ้งของหัวใจของเธอและเผาไหม้ไปในส่วนลึกของจิตวิญญาณของเธอ

สีจิ่วเฉินรู้สึกทึ่งกับการแต่งตัวของเธอในวันนี้เหมือนกัน สีแดงดั้งเดิมที่สวมอยู่บนตัวของเธอนั้นมันบริสุทธิ์มากซึ่งเหมือนกับตัวเธอเอง

“ไปกันเถอะ!” สีจิ่วเฉินเอื้อมมือออกไปและพาเธอออกไประหว่างนั้นก็เดินผ่านห้องโถงใหญ่ของบ้าน เมื่อพวกเขาเดินเข้าไป ไฟของห้องโถงก็สว่างขึ้นราวกับโดนเรียกขึ้นมา มันใกล้เคียงกับฉาก5D ดูเหมือนว่าทั้งห้องจัดเลี้ยงจะถูกปกคลุมไปด้วยบรรยากาศแบบโบราณและรื่นเริงในขณะเดียวกันมันทำให้นึกถึงบรรยากาศในงานแต่งงาน

ถ้าพูดถึงในมุมมองของช่างภาพคงจะเหมือนกับชายหญิงที่รักกันมากคู่หนึ่งจับมือกันราวเหมือนรักกันมานานเป็นหลายชาติเหมือนบุพเพสันนิวาสและความรักของพวกเขายังคงอยู่และเร่าร้อน

แขกในงานเลี้ยงต่างหันไปมองซ่งโยมองไปที่ถังจือซย่าไม่ว่าจะเป็นชุดแต่งงานหรือชุดราตรีเธอก็รอดทุกชุดและทำให้มันสมบูรณ์แบบและสวยงามจนเธอรู้สึกอิจฉา ซ่งหยูที่อยู่ด้านข้างเพียงแค่ดื่มไวน์สองแก้วอย่างเงียบ ๆ

เขานึกถึงหน้าตาของเธอเมื่อ 5 ปีก่อนตัวเธอในตอนนั้นเปลี่ยนเป็นอ่อนโยนขึ้น น่ารักขึ้นและเป็นที่ชื่นชอบของคนอื่นมากขึ้น

แต่บัดนี้เธอช่างเจิดจ้าดั่งดวงตะวัน ดั่งกุหลาบแดงสดที่ผลิบานกลางแดดแผดเผาและพร่างพราว

ถังจือซย่ายิ้มและพยักหน้าท่ามกลางคำอวยพรของแขก สายตาของเธอจับจ้องไปที่หญิงสาวคนหนึ่งโดยไม่ได้ตั้งใจ หญิงสาวคนนั้นสบตากับสีจิ่วเฉิน แต่เธอรู้สึกได้ว่าถังจือซย่ากำลังจ้องอยู่ และดวงตาของเธอก็ลุกวาว เธอตื่นตระหนกจากนั้นเธอก็ยิ้มให้กับเธอในวินาทีต่อมา

เธอคือสีสือเหยา

รอยยิ้มของถังจือซย่ายังคงเหมือนเดิม แต่ความตื่นตระหนกของสีสือเหยาเมื่อกี้ก็เข้าตาเธอเช่นกัน เซนส์ของเธอมักจะเป็นจริงอยู่ตลอดเพราะงั้นเธอเลยเชื่อในสัญชาตญาณของเธอเอง

แต่วันนี้เธอไม่อยากปิดกั้นตัวเองกับใครและสร้างเกราะป้องกันจากใครเพราะวันนี้ผู้ชายของเธอทำให้เธอรู้สึกปลอดภัยอย่างมากและไม่มีใครสามารถพรากความสุขของเธอไปได้ในวันนี้

เมื่อเขามาถึงที่นั่งของนายหญิงใหญ่สี สีจิ่วเฉินหันหน้าไปที่เจียนจือเพ่ยและเจียนจือเพ่ยก็ยกไวน์ขึ้นมาชนกับเขา