รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 651

ตั้งแต่เจียนจือเพ่ยกลายเป็นหนุ่มแถมยังหล่อเหลาเอาการ สาว ๆ ที่เข้าหาเข้านั้น ทุกคนต่างก็มีจุดประสงค์ชัดเจน

แต่เมื่อผู้หญิงคนนี้อยู่ต่อหน้าเขา เหมือนกระต่ายสีขาวตัวเล็ก ๆ ที่มองเห็นได้ด้วยตาเปล่าและไม่กลัวที่จะเข้าหาเขา

แต่ในขณะเดียวกัน เขาก็สงสัยว่าเธอกําลังวางแผนอะไรบางอย่าง บางทีอาจจะเปลี่ยนวิธีเพื่อดึงดูดเขาและล่อลวงเขาหรือเปล่า

แต่ทําไมเขาถึงหาพิรุธตรงนั้นไม่เจอกันนะ

หรือเป็นเพราะว่าผู้หญิงคนนี้แสดงดีเกินไปหรือเปล่า

ซ่งยวี่ซึ่งอยู่ในวิลล่าตอนนี้ก็ไม่ได้นอนเช่นกัน เขากำลังรอน้องสาวกลับมา เพราะเธอบอกว่าจะไปเที่ยวทะเลตอนกลางคืน แต่ตอนนี้เป็นเวลาเช้าแล้ว เขาจึงไม่ได้รอเธอกลับมา

ส่วนเขาที่เข้าใจว่าน้องสาวเป็นคนอื่น ก็รู้สึกโกรธและทําอะไรไม่ถูกทันที น้องสาวเขาคนนี้ชอบเล่นกับใจคน เขาหวังว่าจะไม่ไปมีเรื่องกับใครจะเป็นการดีที่สุด

และในวิลล่าสุดหรูขนาดใหญ่ ไฟสีเหลืองสลัวสว่างอยู่ตลอดเวลา และภายใต้ผ้าห่มไหมสีแดง ยังคงมีความรักที่ร้อนระอุอยู่

เช้าวันรุ่งขึ้น

ถังจือซย่าตื่นขึ้นเมื่อได้ยินเสียงนาฬิกาปลุก ยามเธอมองผู้ชายที่ยังกอดเธอหลับอยู่ข้าง ๆ เธอแอบรู้สึกไม่กล้ามองตรงไหล่ของเขา มันเป็นรอยเล็บอยู่

เธอไม่อยากจะปลุกสามีที่นอนหลับอยู่ มองดูผมสีดำขลับของเขาปกคลุมหน้าผากของเขาอย่างยุ่งเหยิง ใบหน้าที่เผยออกมา ดูอ่อนเยาว์และละเอียด เธออดไม่ได้ที่จะก้มลงความสมบูรณ์แบบนี้ใกล้ๆ

ชื่นชมอยู่พักหนึ่ง เธอจึงจะลุกจากเตียงและไปสวมเสื้อผ้า ใครจะรู้ว่าแค่เธอจะออกจากผ้าห่ม แขนที่แข็งแกร่งคู่หนึ่งก็ดึงเธอกลับมากอด

"คุณนายสีครับ นอนเป็นเพื่อนผมอีกสักแปป" คางของชายหนุ่มอยู่ตรงต้นคอเธอ ลมหายใจอุ่น ๆ พ่นออกมาที่ไหปลาร้าของเธอ

"เมื่อคืนคุณสามีทำให้ฉันพอใจมากค่ะ" เขายิ้มเบา ๆ

เมื่อคืนถังจือซย่าเมาเล็กน้อย ดังนั้นตอนนี้สมองของเธอยังเบลออยู่เล็กน้อย จากนั้นการส่งสายตาของเขา เธอจึงนึกอะไรออกขึ้นมา

"คุณนายสีที่เป็นคนรุก ผมชอบมาก" ชายหนุ่มลืมตาขึ้น แสงแดดเริ่ดสาดส่องเข้ามาแยงดวงตาของเขามากขึ้น

ถังจือซย่าเอื้อมมือปิดปากเขาทันทีด้วยความเขินอาย "หยุดพูดเลยนะ"

"ผมจะกดถูกใจให้คุณเลย" ชายหนุ่มพูดอย่างคลุมเครือ

ถังจือซย่าไม่อยากฟังกล้าบ้าบิ่นของตัวเอง ตอนนี้เธอเขินจนจะตายแล้ว