รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 665

เจียนจือเพ่ยหันกลับแล้วเดินต่อไปข้างหน้า เยี่ยวานวานก็เพิ่มความระมัดระวังมากขึ้น เพื่อไม่เพิ่มภาระให้กับเขา น้อยนักที่จะได้มาเดินท่ามกลางป่าเขาเช่นนี้ ทิวเขาที่อยู่ไกลออกไป ถูกปกคลุมไปด้วยเมฆหมอก มันทำให้เธอรู้สึกผ่อนคลายและมีความสุขไม่น้อย

ตุ๊บ！

เยี่ยวานวานมองอย่างเหม่อลอยและชนเข้ากับแผ่นหลังของชายคนหนึ่ง พอเธอรู้ตัวก็หน้าแดงเล็กน้อย แล้วก็ชนกับเขาอีกครั้ง

บอดี้การ์ดที่อยู่ข้างหลังเห็นเหตุการณ์ทั้งหมด ทำให้พวกเขารู้สึกประหลาดใจ คุณชายเจียนไม่เคยปล่อยให้คนนอกหยาบคายต่อหน้าเขา แต่ผู้หญิงคนนี้มีสิทธิพิเศษอะไร

เธอไปเอาความกล้าที่ไหนมายั่วโมโหคุณชายผู้สูงศักดิ์ของพวกเขาครั้งแล้วครั้งเล่า

ถ้าเยี่ยวานวานอ่านใจคนได้ เธอคงอยากตายหากได้ยินบอดี้การ์ดพูดแบบนี้ เธอไม่อยากจะยั่วยุผู้ชายคนนี้เลยด้วยซ้ำ！

"พอปีนถึงยอดเขา พวกเราก็จะได้เห็นทิวทัศน์ที่สวยงามแล้ว คุณเจียน พวกเราขึ้นไปอีกหน่อยดีกว่า" ซินแสพูด

เรื่องสุสานของคุณปู่ เจียนจือเพ่ยจะไม่เลือกอย่างสุ่มสี่สุ่มห้า เขาพยักหน้า แล้วหันกลับไปมองผู้หญิงที่อยู่ด้านล่าง ราวกับว่ากำลังเป็นห่วงว่าเธอจะปีนขึ้นไปไม่ได้

"วางใจได้ ฉันปีนไหว" เยี่ยวานวานรีบแสดงความคิดเห็นทันที

"คนกลุ่มหนึ่งยังคงปีนขึ้นไปบนยอดเขาต่อไป เมื่อถึงสถานการณ์ที่ต้องให้ความช่วยเหลือ เจียนจือเพ่ยก็จะหันกลับไปยื่นมือให้เยี่ยวานวานทุกครั้ง ทั้งๆ ที่ด้านหลังของเธอยังมีบอดี้การ์ดถึงสี่คนคอยติดตาม ทว่าชายคนนี้กลับที่จะช่วยเหลือเธอด้วยตนเอง"

ไม่คิดไม่ฝันว่าบนยอดเขาจะเป็นเพียงทุ่งหญ้ากว้างๆ ไม่มีต้นไม้ใหญ่ มีแค่ผืนหญ้าที่ไกลสุดลูกหูลูกตา พอได้ยืนอยู่ตรงนั้น ก็เหมือนกับว่าท้องฟ้าอยู่ใกล้แค่เอื้อม

เดินบนผืนหญ้าที่ยอดเขา ซินแสพูดภาษาทางการเกี่ยวกับฮวงจุ้ยที่ซับซ้อนอีกครั้ง เยี่ยวานวานฟังไม่เข้าใจ แต่เจียนจือเพ่ยที่อยู่ข้างๆ กลับพยักหน้าตลอด ราวกับว่าเข้าใจสิ่งที่พูดทั้งหมด

สิ่งนี้ทำให้เยี่ยวานวานอดไม่ได้ที่จะคิดว่า ไม่กี่วันนี้ชายคนนี้ดูเหมือนจะอ่านหนังสือหนังสือฮวงจุ้ยอยู่ตลอด หรือว่าแค่เวลาเพียงไม่กี่วันเขาก็รู้หมดทุกสิ่งอย่างแล้ว